De Wehrmacht was uitgerust met de bijna mythische Tiger en Panther tank. Het Rode Leger kon terugvallen op de robuuste en vrijwel onverwoestbare T34. Daartegenover stond de Amerikaanse Sherman M4, die nauwelijks opgewassen was tegen zijn Duitse tegenstanders. Toch heeft de Sherman M4 een grote rol gespeeld in de uiteindelijke overwinning van de geallieerde legers op nazi-Duitsland. In deze aflevering van de reeks "Killer Tanks, Fighting Iron Fist" wordt het verhaal van de Sherman M4 tank verteld.

Na de Eerste Wereldoorlog was het voor Groot-Brittannië, Frankrijk en Duitsland duidelijk dat het pantserwapen toekomst had. Daarentegen had in de Verenigde Staten het tankontwikkelingsprogramma geen prioriteit. De Amerikaanse legerleiding zag meer toekomst in de luchtvaart dan in pantservoertuigen. Het enige pantservoertuig dat op grotere schaal voorhanden was in het Amerikaanse leger was de M2 Light Tank. De M2 had snelheid maar het ontbrak haar aan voldoende vuurkracht en bepantsering.

Doordat het Amerika aan tijd ontbrak om een degelijke opvolger te ontwikkelen voor de M2 werd gekozen voor een tussenversie: de M3 Lee. Ook het Britse leger had interesse en kocht de aangepaste versie, de M3 Grant. Dat ook de M3 Grant tekort schoot ten opzichte van Duitse tanks werd duidelijk na de snelle overwinning van de Wehrmacht in West-Europa. Het Duitse leger had een dusdanige voorsprong met haar tankprogramma dat zelfs de nieuw ontwikkelde M3 Grant bijna niets uit kon richten tegen de Duitse pantservoertuigen. Amerika werd gedwongen een tegenhanger te ontwikkelen die de strijd aan kon gaan met Duitse tanks. Dat werd de Sherman M4.

In de herfst van 1942 werd de Sherman M4 voor het eerst ingezet in Noord-Afrika tijdens de Slag om El Alamein. Het Amerikaanse leger en delen van het Britse leger werden uitgerust met de Sherman M4. Al snel werd duidelijk dat ook de Sherman M4 nauwelijks opgewassen was tegen haar Duitse opponenten. De Sherman M4 kon zich ternauwernood meten met de lichtere Duitse Panzer IV, maar ze vormde een gemakkelijk doelwit voor de zwaardere en beter uitgeruste Tiger I en de Panther van de Duitse Wehrmacht. Gebreken van de Sherman M4 waren vooral haar vuurkracht en de bepantsering. Vooral aan de achterkant was de tank slecht beschermd. Daardoor vatten de brandstof en motor en de hoog opgeslagen munitie snel vlam en kreeg ze al snel de Duitse bijnaam "Tommy Cooker".

Toch was de Sherman M4 ondanks de tekortkomingen populair bij de geallieerde troepen. In Normandië werd de door het Britse leger verbeterde versie ingezet, de Sherman Firefly. Deze had meer vuurkracht en bood een betere bescherming voor de bemanning in de tank. Daarnaast was de Sherman M4 in meerdere varianten beschikbaar en inzetbaar voor verschillende doeleinden. Eén van de bekendste uitvoeringen was de Sherman Crab. De "Crab" was uitgerust met grote "vlegels" aan de voorkant van de tank, bedoeld om velden en wegen mijnen vrij te maken. Naast deze "Crab"-versie werden Shermans uitgevoerd als vlammenwerper, bulldozer en als amfibische tank, beter bekend als DD-tanks. Op 6 juni 1944 werden tijdens Operatie Overlord 29 van deze DD-tanks te water gelaten met als doel de infanterie op de Franse stranden te ondersteunen en te beschermen tegen de Duitse verdedigers. Slechts twee van de 29 DD tanks wisten Omaha Beach te bereiken. De DD-tanklandingen waren een complete mislukking.

Het verhaal van de Sherman M4 is er eentje van uitersten. Feit is dat de Sherman M4 nauwelijks in staat was Duitse tegenstanders uit te schakelen. De Sherman M4 was geen staaltje van hoogwaardige techniek. Tijdens de documentaire krijgt de kijker dan ook op geen enkel moment het idee dat een uitzonderlijk wapen vertoond wordt. Toch heeft de Sherman M4 een grote bijdrage geleverd tijdens de Tweede Wereldoorlog. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werden ruim 49.000 Shermans gebouwd in de Verenigde Staten en Canada. Een bekend gezegde is: "It took an average of five Shermans to stop one Tiger Tank. But the chance of meeting five Shermans on any given day was bigger than ever finding one Tiger." Vrij vertaald: Om één Tiger uit te schakelen had men gemiddeld vijf Shermans nodig. Toch was de kans dat je vijf Shermans aantrof op een gemiddeld slagveld vele malen groter dan dat je ooit één Tiger tegen kwam. Dat was de kracht van de Sherman M4. De tank was altijd en overal beschikbaar.

De makers van de documentairereeks "Killer Tanks, Fighting the Iron Fist" zijn er opnieuw in geslaagd een goede en duidelijke documentaire te maken met deze keer de Amerikaanse Sherman M4 in de hoofdrol. Opnames van de Sherman M4 tijdens de Tweede Wereldoorlog, gecombineerd met duidelijk en boeiend commentaar van deskundigen, maken deze documentaire zeer toegankelijk voor iedere kijker die interesse heeft in wapens en voertuigen die werden gebruikt tijdens de Tweede Wereldoorlog. Ook voor de kijker zonder voorkennis is de documentaire erg informatief en leerzaam. Het is een goed portret van een tank die de geschiedenis mede bepaald heeft als "Workhorse" van het geallieerde leger.