Slotverklaring Hans Fritzsche

De PRESIDENT: Ik roep Beklaagde Hans Fritzsche op.
HANS FRITZSCHE (Beklaagde): Geacht Tribunaal. De hoofdaanklagers hebben in hun slotpleidooien diverse tegen mij geuite beschuldigingen herhaald, hoewel die naar mijn mening door het bewijsmateriaal werden weerlegd. Ik heb enkele van deze punten samengevat. Ik zal ze niet voorlezen. Als het niet strijdig is met de regels van dit Tribunaal en zo het het Hof behaagt zal ik verzoeken dat het Hof deze samenvatting, die zes pagina's beslaat, voor kennisgeving aanneemt. Ze zijn in vertaalde vorm beschikbaar.
Ik zou de uiterst gunstige gelegenheid voor een slotwoord tijdens dit Proces niet willen verknoeien door het opsommen van bijzonderheden die allemaal kunnen worden teruggevonden in het verslag en in de documenten. Ik moet het hebben over het totaal van alle misdaden omdat de aanklager beweert dat ik door een samenzwering bij al deze misdaden ben betrokken.
Tegen deze beschuldiging kan ik alleen maar inbrengen dat als ik in mijn radiotoespraken het soort propaganda had verspreid, waarvan de aanklager mij nu beschuldigt, als ik de doctrine van het Herrenvolk had bepleit, als ik haat tegen andere naties had gepredikt, als ik mensen had aangezet tot een agressieve oorlog, tot gewelddaden, tot moord, tot onmenselijkheid; als ik dat alles had gedaan, dan, Heren van het Tribunaal, zou het Duitse volk zich van mij af hebben gewend en het systeem waarvoor ik sprak hebben afgewezen. Zelfs al had ik dit slechts in bedekte termen gedaan, mijn luisteraars zouden het hebben opgemerkt en het afgewezen.
Maar het onfortuinlijke ligt juist in het feit dat ik niet heb gepleit voor al deze doctrines die heimelijk de daden van Hitler hebben geleid en die van een kleine kring die, in het licht van het bewijsmateriaal van onder andere de getuigen Höss, Reinecke en Morgen langzaam oprijst uit de nevelen waarin die tot nu toe was verborgen.
Ik geloofde in Hitler's zekerheid op een oprechte wens voor vrede. Daarom versterkte ik het vertrouwen van het Duitse volk in die zekerheid. Ik geloofde in de officiële ontkenning door Duitsland van alle buitenlandse rapporten betreffende wreedheden. En met mijn geloof sterkte ik het geloof van het Duitse volk in de oprechtheid van de Duitse regeringsleiders.
Dat is mijn schuld, niet meer, niet minder.
De aanklagers hebben de walging van hun naties uitgedrukt over de gruwelen die hebben plaats gevonden. Zij hebben niets goeds van Hitler verwacht en zij zijn geschokt door de omvang van er werkelijk gebeurde. Maar probeer een ogenblik de verontwaardiging te begrijpen van hen die het goede van Hitler verwachtten en toen zagen hoe hun vertrouwen, hun goede wil en hun idealisme werden misbruikt. Ik bevind mij in de positie van een man die misleid is, samen met vele, vele andere Duitsers van wie de aanklager zegt dat zij alles wat er plaatsvond hadden kunnen herkennen aan de rook die opsteeg uit de schoorstenen van de concentratiekampen, of aan het alleen maar zien van de gevangenen, enzovoorts.
Ik vind het onfortuinlijk dat de aanklager deze zaken heeft afgeschilderd op een wijze alsof heel Duitsland één grote poel des verderfs was. Het is onfortuinlijk dat de aanklager de zwaarte van de misdaden, die op zich al vreselijk genoeg zijn, generaliseert. Hiertegen moet ik zeggen dat iemand die in de jaren van vredige wederopbouw eens in Hitler geloofde, dat hij dan slechts trouw, moedig en opofferingsgezind hoefde te zijn om in hem te blijven geloven, totdat hij door het ontdekken van zorgvuldig verborgen geheimen de duivel in hem kon herkennen. Dat is de enige uitleg voor de strijd die Duitsland gedurende 68 maanden voerde. Een dergelijke offerbereidheid komt niet voort uit misdaad maar alleen uit idealisme en goed vertrouwen en uit een bekwame en blijkbaar eerlijke organisatie.
Ik betreur het dat de aanklager het op zich genomen heeft, de misdaden te generaliseren want dat zal zeker nog meer bijdragen aan de sterke haat die de hele wereld koestert. Maar de tijd is gekomen om deze vicieuze cirkel van haat, die tot nu toe de wereld heeft beheerst, te doorbreken. Het is hoog tijd een halt toe te roepen aan het afwisselend zaaien en oogsten van nieuwe haat. De moord op vijf miljoen mensen is een vreselijke waarschuwing en heden ten dage bezit de mensheid de technische middelen voor zijn eigen vernietiging. Daarom moet naar mijn oordeel, de aanklager niet het ene soort haat door een ander vervangen.
Ik heb het recht, dit naar eer en geweten te zeggen want ik heb de haat niet gepredikt, zoals de aanklager beweerde, noch heb de deur naar het medelijden gesloten. In tegendeel vele malen, zelfs temidden van de bitterste strijd heb ik de stem der menselijkheid verheven. Dit wordt bevestigd door het merendeel van mijn toespraken, die men op elk willekeurig moment kan vergelijken met de verklaringen van mijn vijanden. Ook al konden mijn toespraken niet hier aan het Tribunaal worden overlegd, zij kunnen niet zo maar van de aardbodem zijn verdwenen.
Het is heel goed mogelijk, misschien zelfs begrijpelijk, dat de storm van verontwaardiging over de begane wreedheden die over de wereld raasde, de grenzen van de persoonlijke aansprakelijkheid doet verdwijnen. Als dat gebeurt, als gemeenschappelijke aansprakelijkheid wordt opgelegd aan diegenen die in goed vertrouwen werden misleid, dan Heren Rechters, smeek ik u mij aansprakelijk te stellen. Zoals mijn raadsman heeft benadrukt, verberg ik mij niet achter de miljoenen die in goed vertrouwen handelden en misleid werden. Ik wil mij voor diegenen stellen voor wie mijn goed vertrouwen eens een bijkomende garantie was voor de zuiverheid van de doelstelling van het systeem. Maar deze aansprakelijkheid van mij geldt alleen voor diegenen die in goed vertrouwen handelden, niet voor diegenen van wie deze gruweldaden afkomstig waren of voor hen die eraan meewerkten of er van af wisten, beginnend met moord en eindigend met de selectie van levende mensen voor anatomische verzamelingen. Tussen mij en deze misdadigers bestaat slechts één overeenkomst: zij verleidden mij op een andere wijze dan diegenen die tot hun werkelijke slachtoffers werden.
Het kan moeilijk zijn, Duitse misdaden van Duits idealisme te scheiden. Maar het is niet onmogelijk. Als dit onderscheid wordt gemaakt, zal veel leed voor Duitsland en de wereld voorkomen worden.

De PRESIDENT: Het Tribunaal zal de verklaringen die de beklaagden hebben afgelegd, in zorgvuldige overweging nemen.
Het Tribunaal zal nu worden verdaagd om zijn oordeel te overwegen. Alvorens dat te doen, wenst het Tribunaal zijn waardering uit te spreken voor de wijze waarop de raadslieden á charge en de raadslieden á décharge zich van hun taken hebben gekweten.
Het is het Tribunaal ter ore gekomen dat raadslieden van de beklaagden brieven hebben ontvangen van Duitsers die ten onrechte kritiek leveren op hun gedrag als raadsman tijdens dit Proces. Het Tribunaal zal deze raadslieden voor zover nodig beschermen zolang het Tribunaal zitting houdt en het twijfelt er niet aan dat de Controle Commissie hen daarna tegen dergelijke aanvallen zal beschermen. Naar de mening van het Tribunaal hebben de raadslieden á décharge een belangrijke publieke dienst vervuld in overeenstemming met de hoge tradties van hun juridische beroep en het Tribunaal dankt hen voor hun medewerking.
Het Tribunaal wordt nu verdaagd tot 23 september om zijn oordeel te overwegen. Op die datum zal uitspraak worden gedaan. Mocht uitstel nodig zijn, dan wordt hiervan mededeling gedaan.
(de zitting werd geschorst tot 30 september 1946 om 10.00 uur.)

Zie ook: Vonnis Fritzsche