Brief Dr. Rascher aan Himmler (17-02-1943)

Zie ook: Brief Himmler aan Dr. Rascher

Dr. med. S. Rascher
SS-Hauptsturmführer

München, den 17. Februar 1943

An den Reichsführer SS
und Chef der Deutschen Polizei
Herrn Heinrich Himmler
Berlin SW 11
Prinz-Albrecht-Str. 8

Hochverehrter Reichsführer!

In der Anlage überreiche ich, in kurze Form gebracht, eine Zusammenstellung der Resultate, welche bei den Erwärmungsversuchen an ausgekühlten Menschen durch animalische Wärme gewonnen wurden.

Zur Zeit arbeite ich daran, durch Menschenversuche nachzuweisen, daß Menschen, welche durch trockene Kälte ausgekühlt wurden, ebenso schnell wieder erwärmt werden können als solche, welche durch Verweilen im kalten Wasser auskühlten. Der Reichsarzt SS SS-Gruppenführer Dr. Gravitz, bezweifelte diese Möglichkeit allerdings stärkstens und meinte, daß ich dies erst durch 100 Versuche beweisen müsse. Bis jetzt habe ich etwa 30 Menschen unbekleidet im Freien innerhalb 9-14 Stunden auf 27°-29° abgekühlt. Nach einer Zeit, welche einem Transport von einer Stunde entsprach, habe ich die Versuchspersonen in ein heißes Vollbad gelegt. Bis jetzt war in jedem Fall, trotz teilweise weißgefrorener Hände und Füße, der Patient innerhalb längstens einer Stunde wieder völlig aufgewärmt. Bei einigen Versuchspersonen trat am Tage nach dem Versuch eine geringe Mattigkeit mit leichtem Temperaturanstieg auf. Tödlichen Ausgang dieser außerordentlich schnellen Erwärmung konnte ich noch nicht beobachten. Die von Ihnen, hochverehrter Reichsführer, befohlene Aufwärmung durch Sauna konnte ich noch nicht durchführen, da im Dezember und Januar für Versuche im Freien zu warmes Wetter war und jetzt Lagersperre wegen Typhus ist, und ich daher die Versuchspersonen nicht in die SS-Sauna bringen darf. Ich habe mich mehrmals impfen lassen und führe die Versuche im Lager, trotz Typhus im Lager, selber weiter durch. Am einfachsten wäre es, wenn ich, bald zur Waffen-SS überstellt, mit Neff nach Auschwitz fahren würde und dort die Frage der Wiedererwärmung an Land Erfrorener schnell in einem großen Reihenversuch klären würde. Auschwitz ist für einen derartigen Reihenversuch in jeder Beziehung besser geeignet als Dachau, da es dort kälter ist und durch die Größe des Geländes im Lager selbst weniger Aufsehen erregt wird (die Versuchspersonen brüllen(!), wenn sie sehr frieren).

Wenn es, hochverehrter Reichsführer, in Ihrem Sinne ist, diese für das Landheer wichtigen Versuche in Auschwitz (oder Lublin oder sonst einem Lager im Osten) beschleunigt durchzuführen, so bitte ich gehorsamst, mir bald einen entsprechenden Befehl zu geben, damit die letzte Winterkälte noch genützt werden kann.

Mit gehorsamsten Grüßen
bin ich in aufrichtiger Dankbarkeit
mit Heil Hitler
Ihr, Ihnen stets ergebener

S. Rascher

Dr. med. S. Rascher
SS-Hauptsturmführer

München, 17 februari 1943

Aan de Reichsführer-SS
en Hoofd van de Duitse Politie
De heer Heinrich Himmler
Berlin SW 11
Prinz-Albrecht-Str. 8

Hooggeëerde heer Reichsführer!

In de bijlage stuur ik u, in verkorte vorm, een overzicht van de resultaten welke bij de proeven met opwarming door lichaamswarmte op onderkoelde mensen werden bereikt.

Momenteel ben ik bezig, door middel van proeven met mensen te bewijzen dat mensen die door droge koude onderkoeld zijn geraakt, net zo snel weer opgewarmd kunnen worden als mensen die door een verblijf in koud water onderkoeld zijn geraakt. De Reichsarzt-SS, SS-Gruppenführer Dr. Gravitz betwijfelde deze mogelijkheid weliswaar ten sterkste en meende dat ik dit met ten minste 100 proeven zou moeten bewijzen. Tot nu toe heb ik ongeveer 30 mensen, ongekleed en in de buitenlucht binnen 9 tot 14 uur tot 27-29 graden laten afkoelen. Na enige tijd, welke overeenkomt met de duur van een transport van een uur heb ik de proefpersonen in een heet dompelbad gelegd. Tot nu toe was in elk geval, ondanks bevroren handen en voeten, de patiënt binnen hooguit een uur weer volledig opgewarmd. Bij enkele proefpersonen trad de dag na de proef enige loomheid en een kleine stijging van temperatuur op. Ik heb nog niet kunnen waarnemen dat patiënten stierven na deze uitzonderlijke snelle opwarming. De door u, hooggeëerde Reichsführer, bevolen opwarming in een sauna kon ik nog niet toepassen, daar het in december en januari voor buitenproeven te warm was en omdat nu het kamp wegens typhus gesloten is en ik daarom de proefpersonen niet in de sauna van de SS mag zetten. Ik heb me meerdere malen laten inenten en doe de proeven, ondanks typhus in het kamp, zelf in het kamp verder. Het meest eenvoudige zou zijn wanneer ik, spoedig naar de Waffen-SS overgeplaatst, met Neff naar Auschwitz zou kunen gaan en daar het vraagstuk van opwarming van door droge kou onderkoelde personen snel met een grote testgroep kan oplossen. Auschwitz is voor een dergelijk grootschalig onderzoek in ieder opzicht beter geschikt dan Dachau omdat het er kouder is en omdat het onderzoek door de grootte van het gebied in het kamp zelf weinig opzien zal baren (proefpersonen brullen hard wanneer ze het erg koud krijgen.

Als het, hooggeëerde Reichsführer, uw bedoeling is dat deze voor het landleger belangrijke proeven zo snel mogelijk in Auschwitz (of Lublin of een ander kamp in het oosten) uitgevoerd moeten worden dan verzoek ik u nederig mij spoedig een dienovereenkomstig bevel te geven, zodat de laatste winterkou nog benut kan worden,

Met nederige groeten
verblijf ik in oprechte dankbaarheid
met Heil Hitler,
Uw steeds toegenegen

S. Rascher.

Versuche zur Erwärmung unterkühlter Menschen durch animalische Wärme

Geheim

Es ist zu untersuchen, ob die Erwärmung unterkühlter Menschen durch animalische Wärme, d. h. durch tierische oder menschliche Wärme, ebensogut oder besser ist als die Erwärmung durch physikalische oder medikamentöse Maßnahmen.

C. Ergebnisse.

1. Bei der Temperaturmessung der Versuchspersonen fiel in jedem Falle auf, daß ein Temperaturnachsturz bis zu 3 Grad eintrat (siehe Kurve 1), d.h. ein stärkeres Nachfallen als bei jeder anderen Erwärmungsart. Es konnte beobachtet werden, daß das Bewußtsein zu einem früheren Zeitpunkt, d. h. bei schon einer niedrigeren Temperatur wieder eintrat als bei anderen Erwärmungsarten. Waren die Versuchspersonen erst einmal bei Bewußtsein, so verloren sie dieses nicht mehr, sondern erfaßten sehr schnell ihre Situation und schmiegten sich eng an die nackten Frauenkörper an.

Der Körpertemperaturanstieg erfolgte dann ungefähr in derselben Geschwindigkeit wie bei Versuchspersonen, welche durch Einhüllung in Decken erwärmt wurden (siehe Kurve 2). Eine Ausnahme machten vier Versuchspersonen, welche zwischen 30 und 32 Grad den Beischlaf ausübten. Bei diesen Versuchspersonen trat nach dem Coitus ein sehr schneller Temperaturanstieg ein, welcher verglichen werden kann mit der Erwärmung in heißem Bad (siehe Kurve 2 und 3).

2. Ein weiterer Versuch betrifft die Erwärmung unterkühlter Menschen mit einer Frau. Hier zeigte sich in jedem Falle eine wesentlich schnellere Erwärmung als diese durch zwei Frauen möglich war. Ich führe dies darauf zurück, daß bei Erwärmung durch eine Frau die persönlichen Hemmungen wegfallen und sich die Frau viel inniger an den Ausgekühlten anschmiegt (siehe Kurve 4). Die Wiederkehr des vollen Bewußtseins trat auch hier auffällig schnell ein, lediglich bei einer Versuchsperson kehrte kein Bewußtsein wieder, es war nur eine geringe Erwärmung zu verzeichnen. Unter den Erscheinungen einer Gehirnblutung, wie durch spätere Sektion bestätigt wurde, kam die Versuchsperson ad exitum.

D. Zusammenfassung.

Bei den Wiedererwärmungsversuchen stark abgekühlter Versuchspersonen zeigte es sich, daß die Erwärmung mit animalischer Wärme sehr langsam vor sich geht. Lediglich solche Versuchspersonen, deren körperlicher Zustand den Coitus erlaubte, erwärmten sich auffallend schnell und zeigten ebenso auffallend schnell eine Wiederkehr des völligen körperlichen Wohlbefindens.

Da bei zu langem Verbleiben des Körpers in niedrigen Temperaturen die Gefahr einer zentralen Schädigung vorhanden ist, muß zur Wiedererwärmung jene Methode gewählt werden, welche die schnellste Überwindung der gefährlichen tiefen Temperaturen verbürgt. Diese Methode ist erfahrungsgemäß die massive Wärmezufuhr durch ein heißes Vollbad.

Die Wiedererwärmung stark abgekühlter Menschen durch menschliche oder tierische Wärme kann somit nur in solchen Fällen empfohlen werden, bei denen andere Erwärmungsmöglichkeiten nicht zur Verfügung stehen oder bei welchen es sich um zarte Individuen handelt, welche eine massive Wärmezufuhr vielleicht nicht gut vertragen. Als Beispiel denke ich an abgekühlte Kleinkinder, welche am besten am Mutterleib, unter Zuhilfenahme von Wärmeflaschen erwärmt werden.

Dachau, den 12.Februar 1943

Dr. S. Rascher
SS-Hauptsturmführer

Proeven met opwarming van onderkoelde personen door lichaamswarmte

Er moet worden onderzocht of het opwarmen van onderkoelde personen door middel van lichaamswarmte, dat wil zeggen dierlijke of menselijke warmte, net zo goed of beter gaat dan het opwarmen door middel van fysische of medicinale maatregelen.

De proefpersonen werden op de gebruikelijke manier -gekleed of ongekleed in koud water van verschillende temperaturen (tussen 4 en 9 graden) afgekoeld. Temperatuurmeting bij de proefpersonen werd in alle gevallen thermo-electrisch en rectaal uitgevoerd. Afkoeling tot de lagere waarden geschiedde binnen de gebruikelijke tijd, afhankelijk van de algemene lichaamsgesteldheid van de proefpersoon en de temperatuur van het water. De personen werden bij een temperatuur van 30 graden rectaal uit het water gehaald. Bij deze temperatuur waren de proefpersonen steeds buiten kennis. In acht gevallen kwamen de proefpersonen tussen twee naakte vrouwen in een breed bed te liggen. De vrouwen moesten zich zo dicht mogelijk tegen de onderkoelde persoon aanvlijen. Daarna werden de drie personen met dekens bedekt. Een bespoediging van het opwarmen door middel van lampen of medicinale maatregelen werd niet geprobeerd.

1. Bij de meting van temperatuur bij de proefpersonen viel bij ieder geval op dat een verdere temperatuurdaling tot 3 graden optrad, dat wil zeggen een sterkere nadaling dan bij andere opwarmingsmethoden. Er kon worden waargenomen dat het bewustzijn al op een eerder tijdstip, dat wil zeggen al bij een lagere temperatuur terugkeerde als bij andere methoden van opwarming. Waren de proefpersonen eenmaal weer bij bewustzijn, dan verloren zij dit niet meer maar begrepen hun toestand zeer spoedig en drukten zich dicht tegen de naakte vrouwenlichamen aan.

De stijging van de lichaamstemperatuur verliep daarna ongeveer in het zelfde tempo als bij proefpersonen die door inwikkeling in dekens werden opgewarmd. (zie grafiek 2). Een uitzondering werd waargenomen bij vier proefpersonen die bij een lichaamstemperatuur tussen 30 en 32 graden gemeenschap met de vrouwen hadden. Bij deze proefpersonen trad na de coìtus een zeer snelle stijging van de temperatuur op, vergelijkbaar met het opwarmen in een heet bad. (zie grafiek 2 en 3)

2. Een verdere proef betreft het opwarmen van onderkoelde mensen door één vrouw. Hier trad bij ieder geval een beduidend snellere opwarming op dan welke met twee vrouwen mogelijk was. Ik schrijf dit toe aan het feit dat bij het opwarmen door één vrouw de persoonlijke remmingen wegvallen en de vrouw zich veel dichter tegen de onderkoelde aanvlijdt. (zie grafiek 4). Terugkeer van het volledige bewustzijn trad ook hier opvallend snel op, slechts bij één proefpersoon keerde het bewustzijn niet terug, er was slechts een geringe opwarming waar te nemen. Deze persoon overleed aan de gevolgen van een hersenbloeding, zoals later door sectie werd vastgesteld.

Bij de opwarmingsproeven met sterk onderkoelde proefpersonen bleek dat het opwarmen met lichaamswarmte zeer langzaam verloopt. Slechts die proefpersonen, met een zodanige lichamelijke toestand dat ze tot coìtus in staat waren, warmden bijzonder snel op en toonden eveneens een opvallend snelle terugkeer van het volledig lichamelijk welbevinden.

Daar bij een te lange blootstelling van het lichaam aan lage temperaturen het gevaar van blijvend letsel bestaat moet voor het opwarmen die methode gekozen worden welke een snelle stijging van die gevaarlijk lage temperaturen garandeert. Uit ervaring blijkt dat massale warmtetoevoer door middel van een heet dompelbad de juiste methode is.

Het opwarmen van sterk afgekoelde mensen door middel van menselijke of dierlijke lichaamswarmte kan slechts in die gevallen worden aanbevolen waarin andere methoden van opwarming niet beschikbaar zijn of wanneer het tere individuen betreft die een massale warmtetoevoer misschien niet goed verdragen. Als voorbeeld denk ik hierbij aan zuigelingen die het beste op het moederlichaam, met behulp van warmwaterkruiken opgewarmd kunnen worden.

Dachau, 12 februar 1943

Dr. S. Rascher
SS-Hauptsturmführer