Tweede pamflet van Die Weisse Rose (06-1942)

Hieronder weergegeven is een Nederlandse vertaling van het tweede pamflet dat verspreid werd door de Duitse studentenverzetsgroep die Weisse Rose. Dit pamflet is in juni 1942 opgesteld door Hans Scholl en Alexander Schmorell. Hans Scholl werd op 22 februari 1943 ter dood veroordeeld door het Duitse Volksgerichtshof. De executie vond diezelfde dag nog plaats. Alexander Schmorell onderging op 13 juli 1943 hetzelfde lot.

Een intellectuele confrontatie met het nationaal-socialisme is onmogelijk, omdat het niet over intellect beschikt. Het is onjuist om van een nationaal-socialistische wereldbeschouwing te spreken, want als die bestond, dan zouden we haar met intellectuele middelen moeten proberen te bewijzen of te bestrijden - de werkelijkheid laat ons echter een heel ander beeld zien: al in haar eerste kiem was deze beweging aangewezen op het bedriegen van de medemens, toen al was ze tot in de kern verrot en wist ze zich alleen via permanente leugens te handhaven. Hitler zelf schrijft immers al in een vroege oplage van ‘zijn’ boek (een boek dat is geschreven in het afgrijselijkste Duits dat ik ooit heb gelezen; toch is het door het volk van dichters en denkers tot bijbel verheven): ‘Het is ongelooflijk hoe je een volk moet bedriegen om het te regeren.’ Als dit kankergezwel van het Duitse volk aanvankelijk nog niet al te duidelijk zichtbaar was, dan was dat alleen doordat er nog voldoende goede krachten aan het werk waren om het tegen te houden. Maar het werd groter en groter en kwam ten slotte door middel van ultieme corruptie aan de macht, waardoor de zweer als het ware openbarstte en het hele lichaam bezoedelde. Vanaf dat moment verstopte de meerderheid van de vroegere tegenstanders zich, de Duitse intellectuelen vluchtten naar de kelders om daar, verstoken van licht en zon, als een nachtschade langzaam te stikken. Nu staan we voor het einde. Waar het nu op aankomt, is dat we elkaar terugvinden, op de hoogte houden, van mens tot mens, er steeds aan denken en niet rusten voor ook de laatste overtuigd is van de uiterste noodzaak om mee te doen aan de bestrijding van dit systeem. Als zo’n golf van oproer door het land gaat, als ‘het in de lucht hangt’, als veel mensen meedoen, dan kan dit systeem met een laatste, overweldigende krachtsinspanning worden overwonnen. Liever een dramatisch einde dan een drama zonder einde.

       Het is ons niet gegeven een definitief oordeel te vellen over de zin van onze geschiedenis. Maar als we ons voordeel willen doen met deze ramp, dan kan dat alleen doordat we gereinigd worden door het leed, als we vanuit het diepst van de nacht verlangen naar het licht, als we tot actie overgaan en eindelijk helpen het juk af te werpen waaronder de wereld gebukt gaat.

       We willen hier niet over het joodse vraagstuk schrijven, geen pleidooi houden - nee, we willen als voorbeeld alleen kort het feit vermelden dat sinds de verovering van Polen in dat land driehonderdduizend joden op beestachtige wijze zijn vermoord. Hier zien we de weerzinwekkendste misdaad tegen de waardigheid van de mens, een misdaad die in de geschiedenis van de mensheid zijn weerga niet kent. Ook de joden zijn immers mensen - hoe men ook over het joodse vraagstuk moge denken - en de misdaad was gericht tegen mensen. Misschien zegt iemand nu dat de joden zo’n lot hebben verdiend; dat zou een ongelooflijke aanmatiging zijn; maar stel dat iemand het zegt, wat vindt hij dan van het feit dat de complete adellijke jeugd van Polen is vernietigd (God geve dat het zover nog niet gekomen is!)? Op welke manier, zult u vragen, is dat gebeurd? Alle mannelijke adellijke spruiten tussen vijftien en twintig jaar zijn als dwangarbeider naar concentratiekampen in Duitsland gedeporteerd, alle meisjes van die leeftijd zijn in Noorwegen in de bordelen van de SS beland! U kent deze of soortgelijke ernstige misdaden van het verschrikkelijke Untermenschentum. Waarom vertellen we u dit dan toch? Omdat het hier een kwestie betreft die ons allemaal aangaat en ons allemaal te denken moet geven. Waarom gedraagt het Duitse volk zich bij al deze stuitende en mensonwaardige misdaden zo apathisch? Vrijwel niemand staat erbij stil. De feiten worden geregistreerd en verder voor kennisgeving aangenomen. En opnieuw slaapt het Duitse volk zijn afgestompte, achterlijke slaap en geeft deze fascistische misdadigers de moed en de kans op de ingeslagen misdadige weg voort te gaan - en daarvan maken ze gretig gebruik. Zou dat een teken zijn dat de Duitsers in hun primitiefste menselijke gevoelens zijn verruwd, dat bij het zien van zulke daden niets in hen in opstand komt, dat ze in een dodelijke slaap zijn verzonken waaruit geen ontwaken meer mogelijk is, nimmer, nooit? Het lijkt zo en het is zeker zo als de afgestompte Duitsers niet eindelijk wakker schrikken, als ze tegen die kliek van misdadigers niet protesteren zoveel ze maar kunnen, als ze niet meelijden met die honderdduizenden slachtoffers. En ze moeten niet alleen medelijden voelen, nee, nog veel meer: medeplichtigheid. Want pas door hun apathie krijgen die duistere figuren de mogelijkheid zo te handelen. De Duitsers dulden deze ‘regering’, die zo’n gruwelijke schuld op zich heeft geladen, ja, het is feitelijk hun eigen schuld dat die regering heeft kunnen ontstaan! En iedereen wil zich van die medeplichtigheid vrijpleiten, en iedereen doet dat ook en slaapt vervolgens met een gerust, goed geweten verder. Maar ze kunnen zichzelf niet vrijpleiten, iedereen is schuldig, schuldig, schuldig! Maar het is nog niet te laat om deze afschuwelijkste aller gedrochten van regeringen uit de weg te ruimen, want we mogen niet nog meer schuld op ons laden. Nu ons de afgelopen jaren de ogen helemaal geopend zijn, omdat we weten wie we voor ons hebben, nu is het de allerhoogste tijd om deze bruine horde uit te roeien. Tot aan het uitbreken van de oorlog was het grootste deel van het Duitse volk verblind, de nationaal-socialisten lieten niet hun ware gezicht zien, maar nu we weten hoe ze zijn, moet het de enige en allerhoogste plicht, ja, zelfs de heiligste plicht van elke Duitser zijn om deze beesten te verdelgen.

Wiens leiding onopvallend is, diens volk is blij. Wiens leiding opdringerig is, diens volk is gebroken.
       Ellende is het, ach, waarop geluk wordt gebouwd. Geluk, ach, versluiert slechts ellende. Waar moet dat heen? Een einde is niet in zicht. Het geordende verkeert in wanorde, goed verkeert in kwaad. Het volk raakt in verwarring. Is het niet zo, elke dag, sinds lang?
       Daarom is de Hoge Mens rechthoekig maar hij staat niet in de weg, hij is hoekig maar kwetst niet, hij is oprecht maar niet grof Hij is helder maar wil niet glanzen.

       Lao-tse

Wie het rijk tracht te beheersen en naar willekeur tracht vorm te geven - ik zie hem zijn doel niet bereiken; dat is alles.

Het rijk is een levend organisme; het kan waarlijk niet worden gemaakt! Wie het naar zijn hand wil zetten ondermijnt het, wie het in zijn macht wil krijgen verliest het.
       Daarom: Sommige wezens gaan voorop, anderen volgen hen, sommigen ademen warm, anderen koud, sommigen zijn sterk, anderen zwak, sommigen komen tot volheid, anderen lijden nederlagen.
       De Hoge Mens ziet daarom af van overdrijving, ziet af van arrogantie, ziet af van agressie.

        Lao-tse

We verzoeken u deze tekst met zoveel mogelijk doorslagen over te typen en verder te verspreiden.

Zie ook:
- Eerste pamflet van Die Weisse Rose
- Derde pamflet van Die Weisse Rose
- Vierde pamflet van Die Weisse Rose
- Vijfde pamflet van Die Weisse Rose
- Zesde pamflet van Die Weisse Rose