Vierde Pamflet van Die Weisse Rose (07-1942)

Hieronder weergegeven is een Nederlandse vertaling van het vierde pamflet dat verspreid werd door de Duitse studentenverzetsgroep die Weisse Rose. Dit pamflet is in juli 1942 opgesteld door Hans Scholl en Alexander Schmorell. Hans Scholl werd op 22 februari 1943 ter dood veroordeeld door het Duitse Volksgerichtshof. De executie vond diezelfde dag nog plaats. Alexander Schmorell onderging op 13 juli 1943 hetzelfde lot.

Kinderen wordt steeds weer de oude wijsheid voorgehouden: wie niet horen wil, moet voelen. Maar een verstandig kind zal zijn vingers slechts een keer aan de hete kachel branden. De afgelopen weken wist Hitler zowel in Afrika als in Rusland succes te boeken. Het gevolg daarvan was dat het optimisme bij het ene deel van het volk en de ontzetting en het pessimisme bij het andere deel toenam en met een snelheid die absoluut niet past bij de Duitse traagheid. Overal was onder de tegenstanders van Hitler, onder het betere deel van het volk dus, geklaag, teleurstelling en moedeloosheid te horen, hetgeen niet zelden eindigde met de kreet: ‘Zou Hitler nu toch...?’

       Intussen is de Duitse aanval op Egypte tot staan gebracht, Rommel moet op een gevaarlijk vooruitgeschoven post afwachten wat er verder gebeurt - maar in het oosten gaat de opmars nog steeds door. Dat schijnbare succes is betaald met afgrijselijke offers, zodat het al niet meer als positief gezien kan worden. Wij waarschuwen daarom voor elke vorm van optimisme.

       Wie heeft de doden geteld, Hitler of Goebbels? Waarschijnlijk geen van beiden. Het is oogsttijd en de maaier rijdt met volle kracht het rijpe graan in. Het verdriet heeft zich in de hutten van het vaderland genesteld. Er is niemand die de tranen van de moeders droogt, en Hitler liegt tegen hen wier kostbaarste goed hij heeft geroofd en zinloos de dood ingejaagd.

       Elk woord uit Hitlers mond is een leugen. Als hij vrede zegt, bedoelt hij oorlog, en als hij op misdadige wijze de naam van de Almachtige noemt, dan bedoelt hij de macht van het kwaad, de gevallen engel, de Satan. Zijn mond is de stinkende muil van de hel, zijn macht is in wezen verwerpelijk. Toch moeten we de strijd tegen het nationaal-socialistische schrikbewind met rationele middelen voeren; wie er vandaag nog steeds aan twijfelt dat de demonische machten echt bestaan, heeft niets begrepen van de metafysische achtergrond van deze oorlog. Achter het concrete, achter het zintuiglijk waarneembare, achter alle zakelijke, logische overwegingen staat het irrationele, d.w.z. de strijd tegen de demon, tegen de bode van de antichrist. Overal en te allen tijde hebben de demonen in de duisternis op de loer gelegen, wachtend op het moment dat de mens zwak wordt, dat hij zijn door God op vrijheid gegrondveste positie eigenmachtig verlaat door toe te geven aan de druk van het kwaad, door zich los te maken van de machten van een hogere orde. Op die manier - nadat hij vrijwillig de eerste stap heeft gezet - wordt de mens in razend tempo tot een tweede en derde en een steeds verdere stap gedreven - overal en in alle tijden van grote nood zijn er mensen opgestaan, profeten en heiligen die hun vrijheid hadden behouden en die hebben gewezen op de enige God en met zijn hulp het volk tot omkeer hebben gemaand. De mens is vrij, maar zonder de ware God is hij weerloos tegenover het kwaad, hij is als een schip zonder roer, overgeleverd aan de storm, als een zuigeling zonder moeder, als een oplossende wolk.

       Bestaat er, zo vraag ik jou als christen, bestaat er in deze worsteling voor het behoud van je hoogste goed een aarzeling, een spel met intriges, uitstel van beslissingen in de hoop dat een ander de wapens opneemt om je te verdedigen? Heeft niet God zelf je de kracht en de moed gegeven om te vechten? Wij moeten het kwaad aanvallen waar het op zijn machtigst is, en het machtigst is het in de macht van Hitler.

Wederom aanschouwde ik alle onderdrukkingen die onder de zon geschieden, en zie: tranen der onderdrukten, en zij hadden geen trooster; maar aan de zijde hunner onderdrukkers was macht - en zij hadden geen trooster.
       Daarom prees ik de doden die reeds lang gestorven zijn, gelukkig boven de levenden die nog in leven zijn […].

       Prediker

Novalis:

Waarachtige anarchie is het scheppende element van de religie. Uit de vernietiging van al het positieve verheft ze haar glorierijke hoofd als nieuwe wereldschepper […] Als Europa eens opnieuw wilde ontwaken, als er eens een staat der staten, een politieke wetenschapsleer op komst was! Moet soms de hiërarchie […] het principe van het staatswezen zijn? […] Er zal net zolang bloed over Europa vloeien tot de naties doordrongen zijn van de verschrikkelijke waanzin die hen in een kringetje doet ronddraaien en ze getroffen en gesust door heilige muziek in een bonte mengeling naar de vroegere altaren lopen, tot ze vredeswerken verrichten en op de rokende slagvelden met hete tranen een groot vredesfeest vieren. Alleen de religie kan Europa weer wakker schudden, het volkenrecht in ere herstellen en de christenheid zichtbaar en met nieuwe heerlijkheid in haar vredesrichtende ambt op aarde installeren.

We wijzen er met nadruk op dat De Witte Roos niet wordt betaald door een buitenlandse macht. Hoewel we weten dat de nationaal-socialistische macht met militaire middelen moet worden gebroken, proberen wij van binnenuit een vernieuwing van de geteisterde Duitse geest te bewerkstelligen. Deze wedergeboorte moet echter voorafgegaan worden door het heldere besef van alle schuld die het Duitse volk op zich heeft geladen en door een meedogenloze strijd tegen Hitler en zijn te vele handlangers, partijleden, collaborateurs enz. De kloof tussen het betere deel van het volk en alles wat met het nationaal-socialisme te maken heeft, moet tot elke prijs worden vergroot. Voor Hitler en zijn aanhangers bestaat op deze aarde geen straf die voldoende genoegdoening geeft voor wat ze hebben gedaan. Maar uit liefde voor de toekomstige generaties moet na afloop van de oorlog een voorbeeld worden gesteld, zodat niemand ook maar de geringste lust zal bespeuren ooit nog eens zoiets te doen. Vergeet ook de kleine schurken van dit systeem niet, onthoud hun namen, zodat niemand kan ontsnappen! Ze mogen er niet in slagen na deze gruwelen op het laatste moment over te lopen en te doen alsof er niets is gebeurd!

       Ter geruststelling willen we er nog aan toevoegen dat de adressen van de lezers van De Witte Roos nergens schriftelijk zijn vastgelegd. De adressen zijn willekeurig uit adresboeken gehaald.

       Wij zwijgen niet, wij zijn uw slechte geweten; De Witte Roos laat u niet met rust!

s. v. p. vermenigvuldigen en doorsturen!

Zie ook:
- Eerste pamflet van Die Weisse Rose
- Tweede pamflet van Die Weisse Rose
- Derde pamflet van Die Weisse Rose
- Vijfde pamflet van Die Weisse Rose
- Zesde pamflet van Die Weisse Rose