Algerijnse Oorlog (1954-1962)

De Algerijnse oorlog, ook wel bekend als de Algerijnse onafhankelijkheidsoorlog was een oorlog die van 1954 tot 1962 werd uitgevochten tussen Frankrijk en het Algerijnse Front de Libération Nationale (FLN). De oorlog eindigde in het voordeel van de FLN waarna Algerije door Frankrijk werd erkend als onafhankelijk land. Zo’n 350.000 mensen kwamen om tijdens deze oorlog waaronder 17.500 Fransen.

De oorzaak van de oorlog lag bij de wil van de Algerijnen om onafhankelijk te worden van Frankrijk. Na de Tweede Wereldoorlog ontstonden in vele koloniën onafhankelijkheidsbewegingen, zo ook in het noorden van Afrika. Het Algerijnse Front de Libération Nationale (FLN) begon op 1 november 1954 de onafhankelijkheidsoorlog tegen Frankrijk. De FLN werd hierin gesteund door Egypte, Tunesië en Marokko. De oorlog kenmerkt zich door terreur, martelingen en aanslagen in zowel Algerije als Frankrijk. Steeds meer Fransen keerden zich tegen de oorlog en stemden voor de onafhankelijkheid van Algerije. Een laatste verzet hiertegen kwam van het Franse Organisation de l'Armée Secrète (OAS). Deze terreurbeweging pleegde vele aanslagen maar kon niet verhinderen dat uiteindelijk de onafhankelijkheid van Algerije werd uitgesproken. Het einde van de oorlog betekende een grote uitstroming van Frans-Algerijnen, zogenaamde pieds-noirs. Bijna een miljoen voormalige kolonisten verlieten het land. Vele Algerijnen die de Franse kant hadden gekozen tijdens de oorlog werden vermoord of sloegen op de vlucht richting Frankrijk.