Eerste Indochinese Oorlog (1946-1954)

De Eerste Indochinese Oorlog, ook wel bekend als de Vietnamese onafhankelijkheidsoorlog, was een oorlog die van 1946 tot 1954 werd uitgevochten tussen de Franse Union Française en de Vietminh. De oorlog eindigde in het voordeel van de Vietminh en de opsplitsing van het land in Noord- en Zuid-Vietnam. Zo’n 400.000 mensen kwamen om tijdens deze oorlog waaronder zo’n 75.000 Fransen.

De oorzaak van de oorlog is de herbezetting van de kolonie Indochina door Frankrijk nadat het land tijdens de Tweede Wereldoorlog was bezet door Japan. De communistische Vietminh kwam hiertegen in verzet en verklaarde hiermee de oorlog aan de Fransen. De uiteindelijke ondergang van de Fransen was de verloren veldslag bij Điện Biên Phủ, waarna de oorlog eindigde en Frankrijk zijn kolonie verloor. Het land werd tijdens de Conferentie van Genève in 1954 opgedeeld in Noord-Vietnam en Zuid-Vietnam met als grens de bekende 17e breedtegraad ofwel de gedemilitariseerde zone (DMZ). Het communistische noorden, onder leiding van Hồ Chí Minh ging voortaan verder als de Democratische Republiek van Vietnam en het zuiden als de Republiek Vietnam. Deze splitsing en het uitblijven van een eenwording van het land zou uiteindelijk leiden tot een tweede conflict, de Tweede Indochinese Oorlog ofwel de Vietnamoorlog.