Paneel 8 Bombardement op Mortsel 5 april 1943

Tekst op paneel 8
5 april 1943
Bombardement op Mortsel

Sint-Vincentius, overal schreeuwende kinderen
Wat gebeurde hier?
Het nieuwe schoolgebouw van de Franstalige school Sint-Vincentius, ongeveer op dezelfde plaats als het huidige schoolgebouw, werd geraakt door enkele voltreffers. De kinderen werden bedolven onder de instortende klassen. 103 leerlingen en 3 leerkrachten overleefden het niet. Op de plaats waar vandaag het schoolgebouw staat, gaapte een gigantische bomkrater.

Een leerlinge schreef in haar dagboek
"Plots voel ik geen grond meer onder mijn voeten en als een blok val ik naar beneden tussen het puin, diep, heel diep. Laat me toch flauwvallen! Ben ik dood? En mama, waar ben je toch? Het is hieronder zo donker, zo donker, zo stoffig. Ik kan bijna niet bewegen. Later verneem ik dat ik in de put van de bom lig."

"Het is stil, alleen geroep en gehuil. Ik hoor mensen spreken. Met mijn rechteroog zie ik door een spleetje enkele voeten van mensen. Nu en dan valt er een steen op me, al rollend van de berg. Ik wil roepen, maar ik kan niet, of wel? Het is allemaal zo onwezelijk. Mijn mond zit vol zand. Ik probeer het met mijn speeksel te verwijderen. Plots voel ik in mijn rechterhand een handje, een heel koud handje. Er ligt iemand naast me. Dat handje laat ik niet meer los, zo voel ik me niet alleen. Weer trek ik aan het handje om dat meisje dichter bij me te krijgen en plots besef ik dat ik een afgerukt armpje vast heb en niet het meisje waar ik op hoopte. God wat is de dood toch raar. En mama waar is die nu?"

"Ik begin te huilen. Mijn rug, mijn benen, och heel mijn lichaam is zo pijnlijk. Ik begin bang te worden. Ik begin te bidden. Och mama kom toch. Mama, asjeblieft, kom!"

Deze wandeling werd gerealiseerd door stad Mortsel in samenwerking met Pieter Serrien.

Heeft u zelf meer informatie over deze locatie? Lever het aan!

Gebruikte bron(nen)

• Tekst: Mia van den Berg
• Foto's: Mia van den Berg