Vredesmuseum Brug van Remagen

In het laatste oorlogsjaar werd de Rijnbrug bij Remagen talloze malen tevergeefs aangevallen door Geallieerde luchtaanvallen. Toen Amerikaanse grondtroepen in begin 1945 steeds dichterbij de laatste natuurlijke barrière die Duitsland had kwam, beval Hitler persoonlijk dat bruggen pas mochten worden opgeblazen als de vijand op minder dan 8 kilometer was. Met de bouw van de spoorbrug over de Rijn bij Remagen werd begonnen ten tijde van de Eerste wereldoorlog. Deze was voornamelijk bedoeld voor Duitse troepenbewegingen. Aan beide zijden van de brug zouden twee grote massieve torens geplaatst worden waarin geschut neergezet kon worden. De brug kreeg de naam van generaal "Ludendorff". Aan de oostzijde werd een tunnel gegraven door het rotsmassief heen.

Voor zover de Geallieerden wisten waren inmiddels alle Rijnbruggen opgeblazen toen een kleine voorhoede van de Amerikaanse 9e pantserdivisie de heuvelrug ten westen van de Rijn opklommen. De commandant kon zijn ogen niet geloven toen hij de Rijnbrug intact aantrof. Het was 7 Maart 1945. De Duitsers probeerde tevergeefs de brug alsnog op te blazen. De Amerikanen besloten direct om de brug te bestormen. Binnen 24 uur was er een bruggenhoofd van 8000 man en binnen een week 25.000 man. De Duitse legerleiding trachtte in de daaropvolgende dagen vertwijfeld de brug door bombardementen en kikvorsmannen te laten instorten. Er werden zelfs vanuit Nederland meer dan tien V2 raketten afgevuurd om de brug te vernietigen. In de tussentijd hadden de Amerikanen 3 kilometer stroomopwaarts al een pontonbrug gebouwd. Terwijl de Duitsers nog druk bezig waren de brug te torpederen klapte de hele constructie van de inmiddels zwaar getroffen brug vanzelf in elkaar. In machteloze woede richtte Hitler een spoedrechtbank op, die vijf officieren ter dood veroordeelde en vier van hen in het Westerwald liet fusilleren. De strijd om de brug is in 1969 verfilmd in de film The Bridge at Remagen.

Tegenwoordig is er een zogenaamd "Friedesmuseum" (vrede-museum) ingericht in een van de pijlers van de brug. In de torens vertelt een tentoonstelling het verhaal van de brug. Deze bestaat voornamelijk uit veel foto's, een paar korte filmpjes, en een enkel origineel onderdeel van de brug, verder aandacht voor de zinloosheid van oorlog. Een documentaire videofilm van de Engelse Militaire Academie in Sandhurst toont de gebeurtenissen rond 7 maart 1945 in bioscoopjournaals en interviews met getuigen uit die tijd. Omdat het museum ooit is opgezet door de verkoop van delen van de brug is het opmerkelijk dat er nog steeds steentjes gegoten in hars met certificaat van echtheid te koop voor € 30 van de brug. De tentoonstelling herinnert aan de bouw, de verovering en de zware gevechten in het bruggenhoofd, waaraan Duitse, Amerikaanse, Belgische en Engelse soldaten deelnamen.

Aan de overzijde (oostzijde) is nog steeds de uitgehakte tunnel te zien maar deze is inmiddels dichtgemetseld. Via een traliedeur kan men een blik in de tunnel werpen. De twee pieren die nog decennia in de Rijn stonden zijn nu ook verdwenen, maar de andere restanten zijn indrukwekkend genoeg om tot de verbeelding te spreken. Op de trap naar de tunnel kun je de kogelgaten nog zien zitten.

Voor de actuele bezoekersinformatie, kunt u terecht op de website van het museum.

Heeft u zelf meer informatie over deze locatie? Lever het aan!

Gebruikte bron(nen)

• Tekst: Cheapskatetravel & Remagen Brücke
• Foto's: Arjan Vrieze