Ooggetuigen WOII - Bevrijding in Reek

Tekst op het monument:

Een warm welkom voor onze bevrijders
Een 15-jarige jongen vertelt

Als ik op dinsdagmorgen 19 september 1944 wakker word, weet ik nog niet dat deze derde dag van Operatie Market Garden een grote impact op mijn leven gaat hebben. Al twee dagen trekken Engelse militaire colonnes via de nabijgelegen corridor richting Grave. Deze geallieerden wil ik met eigen ogen zien en hartelijk verwelkomen. Vroeg in de ochtend vertrek ik samen met mijn vader en buurtbewoners verwachtingsvol naar hotel-café De Kleine Elft in Reek.

Gespannen stappen we allemaal flink door, wetende dat het toch best een gevaarlijke onderneming is om erheen te gaan. Een paar dagen eerder was er tenslotte nog een flinke confrontatie tussen de Duitsers en Amerikanen. Tegen tienen bereiken we De Kleine Elft. Het hotel is een strategische plaats in het militaire plan van de geallieerden. Hier buigt de corridor vanuit Zeeland af naar Grave en Nijmegen.

De Kleine Elft is dan ook dé plek om onze bevrijders uit Engeland feestelijk te onthalen. Het is er een drukte van belang. Ondanks de risico's zijn jong en oud uit de hele omgeving hiernaartoe gestroomd. Allemaal willen we deze bevrijders toejuichen en onze dank tonen voor hun heldhaftigheid. Het is immers heel bijzonder dat de Engelse militairen hun leven op het spel zetten om Nederland te bevrijden uit de handen van de Duitsers. Net als de andere toeschouwers juich, applaudisseer en roep ik ze bemoedigend toe. Wat voel ik me ontzettend blij. Ik kijk mijn ogen uit naar die onafzienbare colonne van militaire voertuigen en tanks die voorbij rijdt. De bevrijders begroeten ons met het V-teken en delen aan iedereen langs de kant chocolade, biscuits met marmelade, witbrood en Engelse sigaretten uit. Dankbaar neem ik deze lekkernijen aan.

Later op de dag en eenmaal weer thuis, besef ik dat het een heel bijzondere ochtend was. De intocht heeft een verpletterende indruk gemaakt. Iedere keer weer vertel ik de belevenissen aan mijn moeder, jongere broertjes en zusjes. Natuurlijk krijgen ze van mij ook wat chocola, biscuits en witbrood. Ik neem me voor de herinneringen altijd te koesteren en het verhaal te blijven vertellen aan iedereen.

Heeft u zelf meer informatie over deze locatie? Lever het aan!

Gebruikte bron(nen)

• Tekst: TracesOfWar.nl
• Foto's: Jeroen Koppes