KW-Linie - Bunker VD13

België Antwerpen Kontich

De Europese politiek wordt door de overname in 1933 door de nazi’s van Duitsland beheerst. In april 1937 ontheffen zowel Frankrijk als Groot-Brittanië België van bepaalde beperkende militaire verplichtingen. Van dan af kiest België voluit voor investeringen in, en uitbreiding van zijn defensie. Een gevolg hiervan is de uitbouw van een heel netwerk van verschillende bunkerstellingen, diverse netwerken met antitankversperringen en de versteviging of zelfs nieuwbouw van grote forten.

Zo ook komen er op het grondgebied van Kontich enkele bunkers terecht. Drie worden er gepland, slechts 2 gerealiseerd. Zij maken deel uit van het noordelijke stuk van de KW-linie. De Directie Genie en Versterkingen tekent te Kontich twee verbindingspunten of connectiebunkers en één telefoon/commandobunker die de aansluiting op het burgerlijke telefoonnet moet mogelijk maken. De bunkers hebben geen enkele gewapende functie en zijn als dusdanig niet uitgerust.
Elke bunker krijgt een code van een letter of twee letters, gevolgd door twee
cijfers. In Kontich staan enkel bunkers met twee letters en cijfers: VD13 en VD11. Hoe hoger de tweede letter in het alfabet voorkomt, des te verder weg in de linie is deze constructie te situeren. De "A"-bunkers staan dan ook in de eerste linie. De "D"-bunkers van Kontich bij of na de derde en laatste linie.

VD13 in de Hoge Akker, op privaat terrein en niet te bezichtigen;

Beide bunkers hebben een standaard opbouw. Ze meten aan de voor- en achterkant (deurzijde) 3,30m en aan de zijwanden 2,30m. Binnenin is een kleine kamer voorzien die slechts 1,30m op 0,70m meet. De muur is aan drie zijden één meter dik, aan de deurkant is de muur maar 0,60m dik. De maximale hoogte bedraagt 2, 85m en de dakdikte tussen 1 en 1,15m dik is. Een stalen deur vormt de stevige afsluiting.

Aan de deurzijde zie je rechts drie gaten. Daar konden veldtroepen hun veldtelefoondraden laten aansluiten op het grote netwerk dat zich helemaal ondergronds bevond. Aan de ijzeren constructie binnenin hangt een schakelbord. Vanuit de vloer steken vandaag nog ijzeren pijpen omhoog. Op de originele plannen vinden we er drie terug, terwijl in de bunker VD11 er slechts twee aanwezig zijn. Via deze pijpen kwamen de telefoonkabelbundels binnen waarop kon aangesloten worden. Evenwijdig met de verdedigingslijn en erachter liep op een afstand van 1,
5 tot 3km een eerste telefoonkabel met 25 paren. Drie kilometer verder naar achter een zelfde tweede paar en ongeveer elke vier km was een dwarsverbindingskabel voorzien tussen de achterste en voorste telefoonkabel. Waar die elkaar kruisten, liet het Belgische Leger een grote bunker bouwen die als telefooncentrale dienst deed en eveneens als commandobunker kon gebruikt worden. In Lint bevindt zich een dergelijke bunker in het Luytens- of Wuytjensbos. Het is vanuit deze bunker C16 dat de lijn via Lint de twee verbindingspunten in Kontich bediende. De derde bunker, gepland als aansluiting met het civiele telefoonnet, was gepland in Kontich-Centrum, ergens in een achtertuin langsheen het Witvrouwenveld, ongeveer achter de vroegere textielzaak Tabotex, later supermarkt Unic en vandaag het Belfiuskantoor. Is tijdsdruk er de oorzaak van geweest dat de bouwplannen van deze derde bunker niet konden gerealiseerd worden? Of geldgebrek? Of nieuwe ideeën? Of, …

Op 14 mei werd het order gegeven om de KW-linie effectief te bemannen.Het velddagboek van de 56ste Duitse infanteriedivisie meldt dat zij bij Lier hevige last ondervinden van gericht Belgisch vuur vanuit die linie. Al op 16 mei wordt aan Belgische en bevriende troepen het bevel gegeven om de linie te verlaten en zich terug te trekken. Rond Sedan in Frankrijk is de tankdivisie van Guderian dan al doorgebroken en de Duitsers kunnen op die manier de KW-linie omzeilen.
Verkenningseenheid 25 (Afklärungsabteiling 25) van de 56ste Duitse divisie meldt op 17 mei 1940 om 14 uur 10 dat zij in ‘Contich’ aankomen en daar veilig hun stellingen kunnen innemen.

Heeft u zelf meer informatie over deze locatie? Lever het aan!