Monument Sachsenhausen-Oranienburg

Het kolossale stilistische beeld van meer dan 5 meter hoog werd gemaakt door Jean-Baptiste Leducq en onthuld in 1970. Het beeld stelt een magere man voor die staande blijft, gedragen door doornige takken, waarbij de wortels een pijnboom voortbrengen en de top eindigt als herinnering aan de vlam. De kroon stekelig aan de basis, symboliseert de sluiting van het kamp. In het midden rijst als een kreet naar de hemel, het tragische beeld op van een lichaam, uitgerekt in de hoop herboren te worden en voort te leven in de herinnering.

Het kamp Oranienburg-Sachsenhausen lag 35 kilometer van Berlijn. Vanaf 1936 tot 1945 werden hier naar schatting 200.000 mensen geïnterneerd en stierven er 100.000. Onder de gevangenen waren politieke tegenstanders van Adolf Hitler en krijgsgevangenen die het nazi regime als 'minderwaardig' beschouwden; geestelijk gehandicapten. zogenaamde asocialen, Roma’s, Joden, homo-seksuelen en Jehova’s getuigen.

‘Sachso’ was vooral berucht om de uitgebreide proeven die SS-artsen op gevangenen uitvoerden. Gevangenen werden opzettelijk grote wonden toegebracht om de genezing te bestuderen en kinderen werden besmet met hepatitis B teneinde de veranderingen in de lever te volgen. Proeven die vrijwel altijd met de dood eindigden.

In augustus 1941 vond daar een massamoord plaats met de executie van meer dan 13.000 Sovjet krijgsgevangenen.
Op hen werd de in Sachsenhausen ontwikkelde nekschotmachine uitgeprobeerd.
Het kamp werd door het Rode Leger bevrijd op 22 april 1945.

Heeft u zelf meer informatie over deze locatie? Lever het aan!

Gebruikte bron(nen)

• Tekst: Geert-Jan van Glabbeek
• Foto's: Geert-Jan van Glabbeek