- Periode:
- Tweede Wereldoorlog (1939-1945)
- Rang:
- 1st Lieutenant (1e Luitenant)
- Eenheid:
- 364th Bombardment Squadron, 305th Bombardment Group, U.S. Army Air Forces
- Toegekend op:
- 15 januari 1945
"Wegens opvallende moed en onverschrokkenheid en meer dan buitengewone plichtsbetrachting als piloot van een B-17 op een bombardementsmissie naar Duitsland op 11 april 1944. De groep waarin 1st Lt. Michael vloog werd aangevallen door een zwerm jagers. Zijn toestel werd uitgekozen en de jagers vielen roekeloos aan, het Geallieerde jagerescorte en hun eigen Flak volledig negerend. Zijn toestel werd van de neus tot de staart doorzeefd met exploderende granaten en uit de formatie geschoten; een groot aantal jagers volgde het naar beneden, het met kanonnen beschietend terwijl het daalde. Een granaat explodeerde in de cockpit, de tweede vlieger werd gewond, de instrumenten vernield en de zijruit eruit geblazen. 1st Lt. Michael raakte ernstig en pijnlijk gewond aan zijn rechterdij. Hydraulische vloeistof stroomde over de voorruit waardoor het zicht onmogelijk werd en de cockpit vulde zich met rook. De besturing reageerde niet meer en hij verloor 3.000 voet voordat hij erin slaagde het toestel recht te trekken. De radioman meldde hem dat het hele bommenruim in brand stond tengevolge van de explosie van drie granaten die de brandbommen hadden ontstoken. Met een volledige lading brandbommen in het bommenruim en een grote hoeveelheid brandstof in de tanks leek het gevaar van een vliegtuig in vlammen en exploderende tanks groot. Het noodafwerpsysteem weigerde en dus gaf 1st. Lt. Michael onmiddellijk bevel tot springen; zeven bemanningsleden verlieten het toestel. Toen hij zag dat de bommenrichter met de mitrailleur van de navigator op de vijandelijke toestellen schoot, gaf 1st Lt. Michael hem bevel te springen omdat het toestel ieder moment kon ontploffen. Toen de bommenrichter zijn parachute zocht, zag hij dat deze doorzeefd was met scherven van 20 mm granaten en onbruikbaar was. 1st Lt. Michael zag de verwoeste parachute en realiseerde zich dat wanneer het toestel zou worden verlaten, de bommenrichter zou omkomen en hij besloot dat zijn enige kans lag in het maken van een noodlanding. Zijn eigen pijnlijke en heftig bloedende wonden negerend en alleen denkend aan de veiligheid van de overgebleven bemanningsleden, ontweek hij moedig de vijand, heftige ontwijkende manoeuvres vliegend ondanks de gehavende staat van het toestel. Nadat het toestel 45 minuten lang voortdurend door de vijand was aangevallen, kon 1st Lt. Michael eindelijk de vasthoudende jagers in een wolkenbank van zich afschudden. Toen hij eruit kwam dwong een nauwkeurig salvo van Flak hem naar beneden tot op boomtop hoogte waar luchtafweertorens een gestage stroom vuur op het toestel richtten. Hij vloog verder, Frankrijk in en realiseerde zich dat hij op ieder moment een noodlanding zou moeten proberen maar probeerde zo ver mogelijk te komen om de kansen op ontsnapping zo groot mogelijk te maken als hij een veilige landing kon maken. 1st Lt. Michael vloog het toestel totdat hij uitgeput raakte door het verloren bloed dat in plassen op de vloer stond en hij het bewustzijn verloor. De tweede vlieger slaagde erin Engeland te bereiken en ontdekte een RAF basis vlak bij de kust. 1st Lt. Michael kwam uiteindelijk weer bij kennis en stond erop, de besturing over te nemen om het toestel te landen. Het onderstel was onbruikbaar, de bomdeuren stonden open en het hydraulische systeem en de hoogtemeter waren stuk geschoten. Bovendien weigerde de snelheidsmeter, de buikkoepel zat vast met de mitrailleurs naar beneden gedraaid en de landingskleppen reageerden niet. Ondanks deze schijnbaar onoverkomelijke obstakels landde hij het toestel zonder ongelukken."
Medal of Honor - Army (MoH)
