Eichmann, Otto Adolf

Wannseeconferentie

Geboortedatum:: 19 maart 1906 (Solingen, Duitse RIjk)
Overlijdensdatum:: 1 juni 1962 (Ramla, Israel)
Dienstnummer:: NSDAP-Nr. 889.895 / SS-Nr. 45.326
Nationaliteit:: Duitse

Biografie

Otto Adolf Eichmann (19 maart 1906 in Solingen, Rheinprovinz Pruissen – 1 juni 1962 in Ramla bij Tel Aviv, Israel) was een Oostenrijkse SS-Obersturmbahnführer en tijdens de tijd van het nationaalsocialisme en de Tweede Wereldoorlog in Duitsland leider van de organisatie voor de verdrijving en deportatie van Joden: het Eichmannreferat van het Reichssicherheitshauptamt (RSHA) in Berlijn. Deze organisatie was centraal medeverantwoordelijk voor de moord van ongeveer zes miljoen mensen in het Europa dat voor het grootste gedeelte door het Duitse Rijk bezet was. In mei 1960 werd hij door Israëlische agenten in Argentinië ontvoerd en aansluitend naar Israël gebracht waar hij een proces kreeg. Hij werd ter dood veroordeeld en in de nacht van 31 mei op 1 juni 1962 geëxecuteerd.

Opmars in de NSDAP en SS
Eichmann werd in het jaar 1927 lid van de Frontkämpfervereinigung Deutsch-Österreichs. In april 1932 werd hij lid van de Oostenrijkse NSDAP (lidnummer 889.895) en de SS (SS-nummer 45.326). Toen op 19 juni 1933 de NSDAP en alle dochterorganisaties in Oostenrijk verboden werden, ging hij in juli naar Beieren waar hij als lid van het Österreichische Legion eerst in Klosterlechfeld en later in Dachau een paramilitaire opleiding van vier maanden bij de SS afrondde. Hij meldde zich hier in oktober 1934 vrijwillig bij de Sicherheitsdienst (SD) van de SS in Berlijn.

Eerst werkte hij als hulpskracht in de SD-afdeling II 111 die onder andere voor de oprichting van een zogenaamde "Freimaurerkartei" verantwoordelijk was. In juni 1935 werd Eichmann in de nieuw gebouwde Abteilung II 112 (Juden) verplaatst waarin één van de drie Referaten (II 112-Zionisten) leidde. In nauwe samenwerking met de Gestapo was hij eerst betrokken bij de zogenaamde "Auswanderung", oftewel verdrijving, van Joden uit Duitsland. Zijn baas was tot het einde van 1936 Leopold von Mildenstein die hem voor deze positie gerekruteerd had en vanaf 1937 Herbert Hagen.

Nadat Oostenrijk zich in 1938 bij Duitsland aansloot, werd hij als SD-leider naar de SS-Oberabschnitt Donau verplaatst. Hij richtte samen met zijn vertegenwoordiger Alois Brunner de "Zentralstelle für jüdische Auswanderung in Wien" op. In maart 1939 werd hij bij de oprichting van een emigratiekantoor in Praag betrokken en werd deze naar hetzelfde model als in Wenen ingericht. Aan het eind van 1939 en het begin van 1940 nam Eichmann de leiding van Reinhard Heydrich over bij de "Reichszentrale für jüdische Auswanderung" in Berlijn en werd hij leider van het Referat IV D 4 (Räumungsangelegenheiten und Reichszentrale für jüdische Auswanderung) bij het Reichssicherheitshauptamt (RSHA) ook in Berlijn. De "successen in Wenen" (in ongeveer 18 maanden werden 150.000 Joden verdreven) konden, onder andere vanwege het begin van de oorlog en de weigering van andere landen om nog vluchtelingen op te nemen, niet meer herhaald werden.

In juli 1941 werd het Referat van Eichmann in het teken van een herstructurering van het RSHA en als gevolg van het emigratieverbod voor Joden (herfst 1941) veranderd naar IV B 4 (Juden- und Räumungsangelegenheiten). Als leider van het Referat IV D 4 respectievelijk IV B 4 was Adolf Eichmann voor de gehele Organisation der Deportation der Juden aus Deutschland (organisatie voor de deportatie van Joden uit Duitsland) en de bezette Europese landen verantwoordelijk. Hij was verantwoordelijk voor de coördinatie van verschillende treintransporten- en roosters en de samenstelling van de treinen die de mensen naar getto’s en concentratiekampen transporteerden. Hij was hierdoor medeverantwoordelijk voor de onteigening, deportatie en moord van ongeveer zes miljoen Joden.

De reizen van Eichmann ter informatie over de omzetting van deportaties en moorden werden door de historicus Götz Aly met citaten uit Eichmann geherconstrueerd:
In de herfst van 1940 bezocht hij een massaexecutie in Minsk, later – vermoedelijk in november het vernietigingskamp Belzec dat toen nog in aanbouw was. Het "Gaswagenstation Chelmno (Kulm) noordelijk van Lodz in keurde hij tijdens vernietigingswerkzaameden in januari en pas daarna in de lente van 1942 het vernietigingskamp Auschwitz. Höß, de kommandant zei tegen mij dat hij met cyanide doodde. Ronde paddenstoelen werden in deze gifstof ondergedompeld en in de kamers gegooid waarin de Joden verzameld waren. Dit gif werkte meteen dodelijk.

Heeft u zelf meer informatie over deze persoon? Lever het aan!