• Duitse Bevelhebbers

Geboortedatum:

17 juni 1888 (Kulm/West-Pruisen, Duitsland)

Overlijdensdatum:

14 mei 1954 (Schwangau/Allgäu, Duitsland)

Nationaliteit:

Duitse

Heinz Guderian werd geboren op 17 juni 1888 in het West-Pruisische Kulm (het huidige Poolse Chelmno) als zoon van een beroepsmilitair. In 1901 ging hij naar een militaire school en vervolgens naar de militaire academie in Berlijn die hij in 1907 afrondde. Vervolgens volgde hij een officiersopleiding welke hij in 1908 afrondde en daarmee promoveerde tot tweede luitenant. Heinz Guderian trouwde in 1913 met Margarethe Goerne, ze kregen twee zoons die beiden ook zouden gaan vechten in de Tweede Wereldoorlog. Tot aan de Eerste Wereldoorlog bleef Guderian bij de militaire academie, waar hij in 1914 eerst tot eerste luitenant en later tot kapitein werd bevorderd. Tijdens de Eerste Wereldoorlog had Guderian meerdere functies en vocht op verschillende slagvelden. Hij vocht onder andere in de loopgraven bij Verder en in de slag om de Marne. Daar ontdekte hij de zinloosheid van de loopgravenoorlog.

Na de Eerste Wereldoorlog werd Guderian opgenomen in de Reichswehr. Hij ging zich verdiepen en interesseren in de mechanisatie van de oorlogsvoering, Guderian voerde dan ook het bevel over enkele gemotoriseerde eenheden. Guderian reisde onder andere naar Zweden en de Sovjet-Unie. Destijds was Guderian inspecteur en bevelhebber van de gemotoriseerde transporteenheden. Nadat Guderian in 1933 tot kolonel bevorderd was, bleef hij actief bezig met het publiceren van artikelen over de gemechaniseerde oorlogsvoering. Hitler, die diep onder de indruk was van enkele door Guderian geleide tankmanoeuvres, gaf opdracht om drie pantserdivisies op te richten. Guderian kreeg uiteraard de leiding over een van deze divisies, de 2e Pantserdivisie, en promoveerde daarmee tot majoor-generaal. Enkele maanden later promoveerde Guderian tot luitenant-generaal, en vormde met zijn 16de Legerkorps de voorhoede tijdens de bezetting van het Sudetenland. Tien maanden na deze "Anschluss" promoveerde hij tot generaal der pantsertroepen. Hierdoor was hij verantwoordelijk voor het werven en trainen van de pantsereenheden. Guderian kreeg nu eindelijk de vrijheid om zijn kennis en vaardigheden over te brengen op pantsertroepen.

Guderian's pantsertroepen ondergingen hun vuurdoop tijdens de Duitse inval in Polen op 1 september 1939. Guderian, die zelf de leiding had over het 19de Gemotoriseerde Korps wist in een snel tempo zijn doelen tijdens die inval te verwezenlijken. Voor deze daad werd hij door Hitler onderscheiden met het Ridderkruis. De inval in mei 1940 in Frankrijk en België, waarbij Guderian betrokken was, wierp nog meer vruchten af. Op wonderbaarlijke wijze wist Guderian zich in een snel tempo een weg te banen door het moeilijke terrein in de Ardennen. In Frankrijk rukte hij op naar de kust, daarna wisten Guderian's troepen door te stoten naar de Zwitserse grens, waardoor de Franse troepen ten westen van de Maginot linie omsingeld werden en de Duitsers de overwinning behaalden tegen Frankrijk. Guderian werd na de veldtocht gepromoveerd tot één van de hoogste rangen in het Duitse leger namelijk: kolonel-generaal.

Tijdens het begin van operatie Barbarossa had Guderian het bevel over de 2de Pantsergroep. Na de omsingeling van Minsk, waar Guderian's troepen bij betrokken waren, kreeg Guderian een conflict met Von Kluge, deze wilde niet dat Guderian's troepen verder oprukten omdat ze dan te kwetsbaar werden aan de flanken, Guderian moest halt houden en wachten op de infanterie. Na de verovering van Minsk ontving Guderian het Eikenloof bij zijn Ridderkruis. Guderian bevond zich na de verovering van Smolensk in een gunstige positie om op te rukken naar het vrijwel onverdedigde Moskou maar Hitler beval echter dat Guderian's troepen moesten helpen bij de omsingeling van Kiev, een omweg van ruim 500 kilometer. De omsingeling van Kiev lukte maar er was kostbare tijd verloren gegaan voor de opmars naar Moskou. De opmars werd in oktober van dat jaar voortgezet en Moskou werd tot op enkele kilometers genaderd. De troepen werden echter door het winterweer en de Russische versterkingen tegengehouden en zelfs teruggeworpen. Hitler die iedere terugtocht verbood, ontsloeg Guderian nadat deze een onvermijdelijke strategische terugtocht had uitgevoerd.

Hitler nam Guderian weer in de Wehrmacht op na de Duitse nederlaag bij Stalingrad. Hij werd benoemd tot inspecteur der pantsertroepen en moest de deze moderniseren voor het zomeroffensief onder de codenaam Zitadelle. Hoewel hij samen met de Minister van Bewapening Albert Speer, er voor zorgde dat het aantal geproduceerde tanks sterk toenam, liep het zomeroffensief op een mislukking uit. Guderian mocht zijn post echter behouden. Na de mislukte moordaanslag op Hitler van 20 juli 1944 werd Guderian stafchef van de Duitse landstrijdkrachten in het oosten. In deze functie was Guderian verantwoordelijk voor het tot staan brengen van het oprukkende Rode Leger. Hoewel dit op zich al een ondankbare en vrijwel onmogelijke taak was, moest Guderian tot zijn ontzetting ook toezien hoe Hitler de troepen die hij zo broodnodig had, bij hem weghaalde. De troepen waren nodig voor een tegenoffensief in het westen, Operatie Wacht am Rhein, beter bekend als het Ardennenoffensief. Het offensief faalde en het Rode Leger kon wegens geringe tegenstand snel oprukken. Na het mislukken van het Ardennenoffensief verplaatste Hitler een heel leger van het westen naar Hongarije omdat hij Boedapest wilde aanvallen en de olievelden die daar lagen veroveren. Guderian protesteerde dat deze troepen moesten worden ingezet tussen Berlijn en het Rode Leger. Er ontstond opnieuw een heftig meningsverschil wat er toe leidde dat Guderian op 28 maart 1945 opnieuw werd ontslagen nadat hij er bij Hitler op had aangedrongen een wapenstilstand met de Geallieerden te bewerkstelligen. In mei 1945 gaf Guderian zich over aan Amerikaanse troepen die hem meenamen naar Neurenberg. Hij werd niet berecht. De Russen wilden Guderian wel berechten voor oorlogsmisdaden maar hij werd niet uitgeleverd. Na van 1946 tot 1948 gevangen te hebben gezeten, werd hij vrijgelaten. Op 14 mei 1954 stierf Heinz Guderian in Schwangau. Guderian zal in de herinnering blijven voortleven als degene die het pantserwapen en de Blitzkrieg-tactiek heeft geperfectioneerd, waarvan het principe nog steeds door moderne legers wordt gebruikt.

Bevorderingen:
19 juli 1940: Generaloberst (RDA 19 juli 1940 - 8).

Loopbaan:
1 september 1939 - 26 december 1941: Kommandierender General Panzerkorps / Oberbefehlshaber Panzerarmee;
27 december 1941 - 27 februari 1943: Ersatzheer;
28 februari 1943: Generalinspekteur der Panzertruppen.

Heeft u zelf meer informatie over deze persoon? Lever het aan!

26 may 1945 WO 171/7822 - 110 Provost Company
On instructions received through APM from G(SD) Generals Koehler and Guederin and Colonel Mauff were arrested and sent to the internment camp at NEUMÜNSTER.

• Foto 1: Gareth Collins/Norbert Beyerlein
• Foto 2:
• Foto: Gareth Collins, Axisbiographical Research
  - Pop-up graf: Norbert Beyerlein
  
• - WEGMANN, GÜNTER, Die Ritterkreuzträger der Deutschen Wehrmacht 1939-1945, Biblio-Verlag, 2009.
  - Kwasny A., Kwasny G., Die Eichenlaubträger 1940-1945 (CD), Deutsches Wehrkundearchiv, Lage-Waddenhausen, 2001
  - Fellgiebel W.P., Elite of the Third Reich, The recipients of the Knight's Cross of the Iron Cross 1939-1945: A Reference, Helion & Company Limited, Solihull, 2003, ISBN 1-874622-46-9
  - Federl, C., Die Ritterkreuzträger der Deutschen Panzerdivisionen 1939-1945, VDM Heinz Nickel, Zweibrücken, Germany, 2000
  - Go2War2.nl
  - Axis Biographical Research
  - Stellenbesetzung Generalinpekteur der Panzertruppen, 9 Oktober 1944
  

Helaas geen map gevonden.