Theodor Eicke nam als betaalmeester deel aan de Eerste Wereldoorlog. Later voegde hij zich bij de "Zollgrenzschütz" die zich bezig hield met de verdediging van Duitsland’s grenzen in het oosten tegen Poolse aanvallen die volgden op de Grote Oorlog. Als gevolg van zijn lidmaatschap van de laatste formaties voegde Eicke zich bij de "Schützpolizei" en later bij een detectivebureau.
Eicke was in 1927 tot de "Polizei"toegetreden en kwam spoedig daarna in contact met de "Allgemeine SS." Hij werd lid en vergeleken met zijn mede officieren maakte hij snel promotie. Samen met zijn kameraden van de Allgemeine SS, met de politie, met onderofficeren en manschappen die uit de Reichswehr waren ontslagen zette hij "Hilfspolizeiverbände" op, (eenheden hulppolitie, al in 1933 geformeerd.) Deze werden ingezet om Hitler’s tegenstanders te bestrijden en ook om die te bewaken nadat ze waren gearresteerd. Toen de nieuwe regering eenmaal aan de macht was gekomen, formeerde Eicke de zogeheten "SS-Hundertschaften" waaruit later de Totenkopfverbände ("T-Sturmbanne en T-Standarten) ontstonden. Deze mannen bewaakten zowel het concentratiekamp Oranienburg bij Berlijn als het kamp Dachau ten noorden van München. De gevangenen in deze kampen – communisten, sociaaldemocraten, leden van de Reichsbanner en andere tegenstanders van Hitler – werden vaak onderworpen aan een wrede behandeling.
Het moet worden gezegd dat toen Eicke het commando over zowel al het personeel van de concentratiekampen als over alle SS-Totenkopfverbände overnam, hij probeerde deze mannen te trainen volgens legermethoden, of tenminste op een manier die overeenkwam met de training die de eenheden van de SS-Verfügungstruppe ondergingen. Toen de Reichswehr weigerde, Eicke’s mannen uit te rusten met lichte infanteriewapens, in tegenstelling tot de SS-Verfügungstruppe, verschafte Eicke zich dergelijke wapens zelf en haalde die uit de voorraden die door SA mannen waren verborgen. Eicke speelde ook een rol bij het neerslaan van de zogenaamde Röhm Putsch en als gevolg van wetten die na 30 juni 1934 werden aangenomen gingen zijn eenheden officieel deel uitmaken van de SS onder opperbevel van Himmler. Tot aan die tijd waren zij direct ondergeschikt geweest aan het opperbevel van de SA.
Hoe dan ook, tegen 1938/1939 hadden Eicke’s troepen allemaal enige militaire basistraining ondergaan en waren zij uitgerust met lichte infanteriewapens zoals geweren, karabijnen, pistolen, mitrailleurs uit de Eerste Wereldoorlog en enkele mortieren. Toen de Tweede Wereldoorlog uitbrak formeerde Eicke een divisie uit de Totenkopfverbände, versterkt met reservisten uit de Allgemeine SS. reservisten uit het leger en de politie. De divisie was gedeeltelijk gemotoriseerd, was geformeerd in Dachau (het trainingskamp van de Waffen-SS) en had gedurende de winter van 1939/1940 een volledige militaire training ondergaan in Obermünsingen in Würtenberg.
Op 6 februari 1943 was Eicke op een inspectievlucht met een Fiesseler-Storch toen zijn vliegtuig door de Sovjets werd neergehaald en achter hun linies neerstortte. Er werden door versterkte aanvalseenheden diverse pogingen ondernomen om de stoffelijke resten van hun commandant terug te halen. Ze slaagden daar uiteindelijk in, na enkele mannen te hebben verloren. Eicke kreeg een uitgebreide begrafenis op een van de begraafplaatsen van de divisie bij Orelka in Rusland. Op een manier die herinnerde aan de begrafenisrituelen van de oude Germanen bij de dood van hun stamleden of hun koning werd Theodor Eicke of "Papa Eicke" zoals zijn manschappen hem noemden, ter aarde besteld.
Later, toen de Duitse troepen zich hadden teruggetrokken hebben officieren van de divisiestaf, samen met enkele uitgezochte mannen, Eicke’s lichaam opgegraven en per vrachtwagen naar Kiev teruggebracht. Zijn stoffelijke resten mochten niet in vijandelijke handen vallen! Ambtenaren van de burgersectie van de militaire autoriteiten hebben dit incident onderzocht en de verantwoordelijke officieren zouden zijn bestraft.
Heeft u zelf meer informatie over deze persoon? Lever het aan!