Deffenbaugh, Lyle Joseph

Geboortedatum:: 7 juni 1910 (Council Bluffs, Pottawattamie, Iowa, de Verenigde Staten van Amerika)
Overlijdensdatum:: 28 mei 1944 (Valmontone, Italië)
Dienstnummer:: 0-288505
Nationaliteit:: Amerikaanse

Biografie

Lyle Joseph Deffenbaugh werd geboren op 7 juni 1910 in Council Bluffs, Pottawattamie, Iowa, de Verenigde Staten van Amerika. Hij was het jongste (en zesde zoon) van zeven kinderen van Joseph Edgar en Frances Mary Deffenbaugh. Zijn militaire carrière startte op de Abraham Lincoln High School waar hij in 1928 benoemd werd tot cadet kolonel van de Reserve Officers Training Corps (ROTC) eenheid. Na het behalen van zijn high school diploma, werd hij -naast reserve officier - verkoper bij het bedrijf Petersen & Schoening Company, waar hij na enkele jaren op kantoor zou werken. In die jaren kreeg hij een relatie met Helen D. Lorkovic waarmee hij op 10 november 1935 trouwde.

Eind jaren dertig ging hij voltijd aan de slag als officier bij het Civilian Conservation Corps. In 1939 werd Lyle kamp commandant van het Civilian Conservation Corps. Hij werd daarna ingedeeld bij het 6th Armored Infantry Regiment. Als onderdeel van de 1st Armored Division ‘Old Ironsides’, trainde de eenheid in Fort Knox, Kentucky voordat de eenheid in april 1942 naar Fort Dix, New Jersey, werd verplaatst. Daarvandaan vertrok de 1st Armored Division naar Noord Ierland en verbleef het regiment van Lyle enige tijd in Belfast waar voorbereid werd voor de invasie van Noord-Afrika in November 1942, Operation Torch.

Lyle, inmiddels Major, was geplaatst bij het 1st Battalion van Lieutenant Colonel William B. Kern. Het Battalion landde op 8 november 1942 ten westen van Oran, Algerije. De eenheid vocht daarna in verschillende veldslagen, vaak in het midden van de strijd. Nadat op 24 maart 1943 Lieutenant Colonel Kern werd uitgeschakeld, nam Major Lyle Deffenbaugh het bevel over, onder gelijktijdige bevordering tot Lieutenant Colonel. Hij had zich al bewezen in de strijd en daarvoor de Silver Star verdiend. Een van zijn eerste successen als commandant van het 1st Battalion was de verovering en bezetting van Mateur toen de geallieerden naar Bizerte en Tunis optrokken. Nadat de strijd in Noord-Afrika afliep, moesten Lyle en zijn 1st Battalion, 6th Armored Infantry Regiment, wachten tot zij in oktober via Oran vertrokken richting Italië.

Op 28 oktober landde het regiment bij Napels en zou de laatste twee maanden van 1943 optrekken via Cassino richting Rome. Lyle zou met zijn Battalion verwikkeld raken in de strijd rond Mount Porchia, dat een natuurlijke verdediging vormde voor de Duitse troepen voor Cassino. Het 6de regiment kreeg de opdracht om Porchia aan te vallen. Vanaf 4 januari 1944 raakte Lyle’s Battalion verwikkeld in hevige gevechten toen deze meerdere aanvallen uitvoerde op de Duitse verdediging. In de middag van 6 januari was de gevechtskracht van Lyle’s 1st Battalion geslonken tot nog maar 150 man. In de avond veroverde het 6th Armored Infantry Regiment, met Lyle’s Battalion een deel van Mount Porchia. In de nacht sloegen Amerikanen de laatste Duitse tegenaanval af en in de ochtend van 7 januari 1944 was de heuvel geheel in handen van de geallieerden. Het regiment werd hiervoor later beloond met de Distinguished Unit Citation. Lyle zou naderhand (postuum) een Distinguished Service Cross krijgen voor zijn voorbeeldige leiderschap die hij aan de dag legde op 4 en 5 januari tijdens de strijd rond Mount Porchia.

De volgende klus van Lyle’s 1st Battalion was bij Anzio. Deffenbaugh en zijn mannen landden op 29 januari daar in het bruggenhoofd. Zoals de rest van de geallieerde troepen, verbleven ze vervolgens maanden in het bruggenhoofd omdat ze niet konden uitbreken. Pas eind mei 1944 werd de Operation Buffalo gelanceerd om uit te breken uit het bruggenhoofd bij Anzio en naar Rome door te stoten. Op 23 mei 1944 ging deze operatie van start. Lyle’s 1st Battalion was onderdeel van Combat Command B dat uitbrak naar het noordwesten van Cisterna. Lyle’s Battalion wist door een antitankmijnenveld te trekken alvorens vast te lopen in een antipersoneelsmijnenveld dat onderdeel uitmaakte van een sterke vijandelijke verdedigende stelling. Nadat de mijnenvelden waren geruimd, werd de Duitse stelling op 25 mei uitgeschakeld door een combinatie van tanks en infanterie. Nadat vervolgens op 26 mei het plan werd bijgesteld door Commandant van het Vijfde Leger (Generaal Clark, hij wilde direct doorstoten naar Rome) werd Lyle’s 1st Battalion onder bevel gesteld van het 13de Armored Regiment van Colonel Hamilton Howze. Deze moest noordwaarts doorstoten naar Valmontone. Op 27 mei waren Lyle’s gevechtsvoertuigen de eersten die Artena binnentrokken, zuid van Valmontone. De volgende dag volgde een aanval op de Fallschirm-Panzer-Division "Hermann Göring" waarbij de Duitsers hevige verliezen leden. Echter, de Duitsers voerden een tegenaanval uit gesteund met een artilleriebeschieting die de posities van het 1st Battalion hevig beschoot. Een artilleriebarrage trof de commandopost van het bataljon waarbij de commandant, Lieutenant Colonel Lyle Deffenbaugh, omkwam. Dat was op 28 mei 1944, Lyle was 34 jaar oud.

Op 10 januari 1945 kreeg zijn weduwe Helen, de Distinguished Service Cross voor Lyle’s acties bij Mount Porchia, uitgereikt tijdens een ceremonie in Omaha. Lyle’s stoffelijk overschot werd initieel begraven in Anzio, maar werd vier jaar later, in augustus 1948 overgebracht naar het Keokuk National Cemetery, in Keokuk, Lee County, Iowa. Zijn graf bevindt zich in sectie D, site 119.

Heeft u zelf meer informatie over deze persoon? Lever het aan!

Silver Star Medal (SSM)

Periode:: Tweede Wereldoorlog (1939-1945)
Rang:: Major (Majoor)
Eenheid:: 1st Battalion, 6th Armored Infantry Regiment, 1st Armored Division ‘Old Ironsides’
Uitgereikt voor:: Operatie Torch

Major (Infantry) Lyle J. Deffenbaugh (ASN: 0-288505), United States Army, krijgt de Silver Star toegekend wegens dapperheid tijdens het gevecht met de vijand, in dienst van de 1st Armored Division, in actie in Tunesië in 1943. Terwijl hij onder hevig mitrailleurvuur lag, gericht op zijn stelling, waardoor de radio werd uitgeschakeld, bleef hij - met gevaar voor lijf en leden - in volle zicht van de vijand al schreeuwend zijn twee compagnies aansturen. Zijn dappere handelen en volledige inzet voor zijn plicht, met gevaar voor eigen leven, zijn in lijn met de hoogste tradities van de militaire dienst en zijn voorbeeldig voor hem, zijn eenheid en het Amerikaanse leger.

Distinguished Service Cross (DSC)

Periode:: Tweede Wereldoorlog (1939-1945)
Rang:: Lieutenant Colonel (Luitenant-kolonel)
Eenheid:: 1st Battalion, 6th Armored Infantry Regiment, 1st Armored Division ‘Old Ironsides’
Uitgereikt voor:: Operatie Avalanche

De President van de Verenigde Staten van Amerika, gemandateerd door de Wet van het Congress van 9 juli 1918, heeft het genoegen het Distinguished Service Cross uit te reiken aan Lieutenant Colonel (Infantry) Lyle J. Deffenbaugh (ASN: 0-288505), United States Army, voor uitzonderlijke heldhaftigheid tijdens militaire inzet tegen een gewapende vijand, in gevecht tegen vijandelijke troepen op 4 en 5 januari 1944 in Italië. Lieutenant Colonel Deffenbaugh trok met de compagnies van zijn bataljon op in een aanval tegen en onder direct vuur van artillerie, mortieren, mitrailleur en klein kaliber wapens; hierbij werden zware verliezen geleden. Het hevige vijandelijke vuur negerend, verplaatste Lieutenant Colonel Deffenbaugh zich van compagnie naar compagnie om zijn orders te geven en zijn mannen te motiveren de aanval door te zetten. De volgende ochtend ging hij langs elke compagnie en hielp persoonlijk bij het reorganiseren van de compagnies voor de voortzetting van de aanval. Tijdens de aanval op bunkers en welhaast ondoordringbare ingegraven stellingen, stelde hij zijn leven constant in de waagschaal onder zwaar vijandelijk vuur, om zijn eigen troepen aan te sturen en contact te houden met het bataljon op zijn flank. Nadat de top van de berg was bereikt, voegde hij zich bij zijn voorste groepen, overzag de situatie en stuurde vervolgens al het beschikbare personeel om zijn kleine aanvalsmacht te versterken. Zijn moedige leiderschap en inspirerende invulling van zijn plicht waren grotendeels verantwoordelijk voor het succes van de operatie, en roepen het grootste respect op hem af en op het Leger van de Verenigde Staten.

Op 10 januari 1945 kreeg zijn weduwe Helen, de Distinguished Service Cross voor Lyle’s acties bij Mount Porchia, uitgereikt tijdens een ceremonie in Omaha.