Dasselse dwangarbeiders: Bahnhofstrasse 145 (5/22)

Ongeveer een jaar geleden, kreeg ik de brieven van Gerard Schampers in handen. Een student in oorlogstijd, wonend in Helmond en studerend in Tilburg. In 1943 werd hij, met nog 21 andere studenten, tewerkgesteld te Dassel in Duitsland. In Dassel werkte ook een aantal Limburgers, die opgepakt waren tijdens de Kerkrazzia's in oktober 1944. Na vele verhalen over hen te hebben gehoord en gelezen, wilde ik de omgeving waar ze die tijd doormaakten graag met eigen ogen zien. Dus reed ik vier uur richting het oosten. In deze serie beschrijf ik mijn indrukken aan Dassel tijdens die dagen.


Piet van Maris was een van de Limburgers, die bij de Kerkrazzia in oktober 1944 werd opgepakt en vervolgens naar Duitsland gestuurd. Via een aantal omzwervingen kwam hij uiteindelijk als knecht bij de familie Geese terecht. Zij hadden een woning in de Bahnhofstrasse in Dassel. Nummer 145, met een inrit en grote poort. Piet hielp het oudere echtpaar bij allerlei klusjes. De man des huizes was slager en kwam zo bij veel mensen in het stadje.

Piet had het er naar eigen zeggen niet slecht, hij wist een goede band op te bouwen met het echtpaar en hoefde niet heel erg hard te werken. De band was zelfs zo goed dat Piet na de oorlog nog meerdere malen terug kwam bij het gezin.

De Bahnhofstrasse in Dassel is er nog steeds. Ik loop op de vroege avond door de straat. De huisnummers zijn compleet anders. Een jong stel probeert een ratelend Golfje te repareren. Ik loop nog wat verder, op zoek naar iets herkenbaars. Het enige wat ik heb is een oude foto, geen idee of de panden die daarop zichtbaar zijn er nog staan. Al lijkt er in Dassel weinig sprake van nieuwbouw.

Met de kerk achter mij herken ik de plantenbakken van het huis naast het oude huis van Geese, als ik er voor sta ook het huis. De inrit naar de binnenplaats is er nog steeds.


Ik maak wat foto's en beeld me in hoe Piet hier voor het huis op een bankje naar de binnentrekkende Amerikanen zat te kijken. Hij schreef: "Thuis bij Hanne tapte ik een liter wijn voor mijzelf over in een fles en daarmee gewapend zette ik mij voor het huis op een steen om te kijken naar de nog steeds voorbijtrekkende Amerikanen. Af en toe nam ik een flinke slok uit de fles, zodat ook ik al snel in een vrolijke bui kwam. Onze buurman, de schoenmaker, al ver in de tachtig, zat ook buiten op een bankje. Hij was stokdoof. Hij wenkte mij en ik ging naast hem op zijn bank zitten."

Het gevoel dat Piet had, kan ik niet voelen, maar, door de straat, terug kijkend naar de kerk, zie ik hem in mijn gedachten tevreden zitten, eindelijk vrij...

Lees ook de andere delen in deze serie:
- Dasselse dwangarbeiders: Dassel (1/22)
- Dasselse dwangarbeiders: Ilme (2/22)
- Dasselse dwangarbeiders: Rotenkirchen (3/22)
- Dasselse dwangarbeiders: Rabbathge (4/22)
- Dasselse dwangarbeiders: Bahnhofstrasse 145 (5/22)
- Dasselse dwangarbeiders: Begraafplaats (6/22)
- Dasselse dwangarbeiders: Markoldendorf (7/22)
- Dasselse dwangarbeiders: Spoorlijn (8/22)
- Dasselse dwangarbeiders: Eisenhütte Dassel (9/22)
- Dasselse dwangarbeiders: Burgstrasse Dassel (10/22)
- Dasselse dwangarbeiders: Eisengiesserei Gattermann (11/22)
- Dasselse dwangarbeiders: Einbeck ziekenhuis (12/22)
- Dasselse dwangarbeiders: Katholieke Kerk (13/22)
- Dasselse dwangarbeiders: Terug naar huis (14/22)
- Dasselse dwangarbeiders: Terug naar Dassel (15/22)
- Dasselse dwangarbeiders: De Sint Michael Kerk (16/22)
- Dasselse dwangarbeiders: Begraafplaats Einbeck (17/22)
- Dasselse dwangarbeiders: De Burgberg (18/22)
- Dasselse dwangarbeiders: De Bierberg (19/22)
- Dasselse dwangarbeiders: Salzderhelden (20/22)
- Dasselse dwangarbeiders: Stadtoldendorf (21/22)
- Dasselse dwangarbeiders: Ratskeller (22/22)