Commentaar was er wel op de serie. Bijvoorbeeld op het feit dat er een Nederlandse veteraan uit de Waffen-SS, Jan Folmer, aan het woord gelaten wordt, die beweert niets geweten te hebben van de genocide die plaatsvond aan het Oostfront. Is zo’n bewering betrouwbaar en representatief genoeg om uitgezonden te worden? Immers kan de kijker nu concluderen dat wat voor deze man gold, opgaat voor alle Nederlandse Oostfrontstrijders. Dat klopt niet, want ook Nederlanders waren aan het Oostfront betrokken bij oorlogsmisdaden of er getuige van. Het aan het woord laten van ooggetuigen brengt echter altijd subjectiviteit met zich mee. Daarentegen steunt de hele serie erg op ooggetuigenverklaringen die de geschiedenis nou eenmaal dichterbij brengen dan dat de onopgesmukte feiten dat doen. De moderne kijker is ook verstandig genoeg om getuigenverklaringen op waarde in te schatten; die wil zelf oordelen en wil niet een oordeel opgedrongen krijgen. Loe de Jong liet collaborateurs niet aan het woord, waardoor de stem van een grote groep Nederlanders verloren ging. Doordat nu het verhaal van Jan Folmer geplaatst wordt tegenover dat van zijn nichtje, Joke Folmer, die actief was in het verzet, wordt duidelijk hoe grillig het lot kon zijn.

Op vijf dvd’s zijn alle afleveringen opgenomen. Aan bod komen de prelude tot de oorlog en de bezettingsjaren – met speciale aandacht voor de Jodenvervolging – maar er is ook veel aandacht voor de gebeurtenissen in Nederlands-Indië, zowel tijdens de oorlog als gedurende de naoorlogse onafhankelijkheidsstrijd. Boeiend is ook de laatste aflevering waarin de oorlog na de oorlog centraal staat. Weergegeven wordt welke rol de bezettingsjaren na 1945 bleven spelen in het collectieve geheugen. De oorlog leefde (en leeft) voort in de vorm van herdenkingen, monumenten en processen tegen oorlogsmisdadigers (zoals de drie van Breda) en het debat over “goed” en “fout” dook geregeld op (bijvoorbeeld met de affaire-Aantjes). Alle onderwerpen worden behandeld volgens recente wetenschappelijke inzichten en gevoelige onderwerpen worden niet geschuwd. De beschamende rol van Nederlanders bij de Jodenvervolging, de passiviteit van het merendeel van de bevolking ten opzichte van de bezetter en de slechte behandeling van vermeende collaborateurs in de naoorlogse interneringskampen: er wordt niet aan voorbij gegaan. De objectiviteit en de afwisselende opbouw maken dat “De Oorlog” voldoet aan alle eisen waaraan een moderne, informatieve en meeslepende documentaire dient te voldoen.