Persoonlijke verhalen uit de Tweede Wereldoorlog worden steeds minder gehoord, omdat veel mensen die de oorlog hebben meegemaakt inmiddels zijn overleden. Daarnaast vinden mensen die zelf oorlogservaringen hebben, het vaak moeilijk om daarover te praten. Een resultaat hiervan is dat hun kinderen en/of kleinkinderen rond blijven lopen met vragen over hun familie.

In de serie "Oorlogsgeheimen" proberen de programmamakers van omroep Max alsnog die vragen te beantwoorden. Hier is geen uitstel mee gemaakt, omdat er steeds minder mensen in leven zijn die eventuele vragen kunnen beantwoorden.

Seizoen 1 telt vier afleveringen, namelijk: Tiel, Zwangere vrouw, Leersum en De Belg. In elke aflevering komt eerst een nabestaande aan het woord die rondloopt met vragen over zijn (groot)ouders of andere familieleden die de oorlog hebben meegemaakt.

De zoektocht naar antwoorden brengt hen op veel verschillende plekken. Zo wordt er onderzoek gedaan bij onder andere het Nederlands Instituut voor Oorlogsdocumentatie (NIOD), maar ook in buitenlandse archieven. Daarnaast worden (amateur)historici en nog levende ooggetuigen om meer informatie gevraagd. Verder worden dagboekfragmenten vaak gebruikt om een beter beeld te krijgen van de gebeurtenissen van toen.

In de eerste aflevering komt de 73-jarige Wim van den Bogaard uit Tiel aan het woord. Al 67 jaar lang wil hij weten waarom zijn vader (Wilhelmus van den Bogaard) op 24 december 1944 door de Duitsers werd geëxecuteerd. Voor Oorlogsgeheimen gaat Wim op zoek naar een antwoord op twee specifieke vragen. In de eerste plaats vraagt hij zich af of zijn vader is geëxecuteerd als represaille voor het helpen ontsnappen van een geallieerde piloot door Tielse inwoners. Daarnaast vraagt hij zich af waarom juist zijn vader uitgekozen werd om gefusilleerd te worden.

In de tweede aflevering wordt er geprobeerd om het oorlogsgeheim van de 66-jarige Wil Lamberts te ontrafelen. Zij wil graag weten wie haar vader was, wat hij meegemaakt heeft tijdens de oorlog en waar hij begraven ligt. De vader van Wil Lamberts werd in de oorlog als dwangarbeider naar Duitsland gestuurd, toen zijn vrouw zes maanden zwanger was van Wil. Hij is daar in Duitsland overleden en daarom heeft Wil haar vader nooit gekend.

In de derde aflevering gaat de Joodse René de Vries samen met de programmamakers op zoek naar antwoorden op vragen over zijn oom Lou en tante Riek. Dit waren zijn lievelingsoom en -tante en hij logeerde er regelmatig. Net als heel de Joodse familie dook De Vries toen onder. Na de oorlog hoorde hij dat zijn oom en tante na verraad in een concentratiekamp terecht waren gekomen en daar overleden zijn. Al tientallen jaar is René de Vries aan de hand van het dagboek van zijn tante met daarin enkele foto’s op zoek naar antwoorden op dit oorlogsgeheim. Hij wil graag weten waar zijn oom en tante ondergedoken zaten. Daarnaast wil hij te weten komen waar de foto’s die hij in bezit heeft, genomen zijn.

In de laatste aflevering vertelt Marga Jordense van Haaren over haar zoektocht. Haar vader (Jan van Haaren) werd in de oorlog als krijgsgevangene naar Duitsland gevoerd en daar tewerkgesteld. Tot zijn dood vertelde hij niets over wat hij daar mee gemaakt had. Wel droeg hij altijd twee foto’s en een brief mee van ene Jan Goossens, zijn beste vriend in het kamp. Marga wil graag weten wat haar vader meegemaakt heeft tijdens zijn verblijf in Duitsland. Ook wil zij graag in contact komen met Jan Goossens of met zijn nabestaanden om de brief en foto’s aan hen te geven.

De afleveringen zijn op een aantrekkelijke manier gepresenteerd. Zo worden authentieke zwart-witbeelden van de oorlog afgewisseld met interviews met nabestaanden en ooggetuigen. Tussendoor worden reconstructies getoond die voor de sfeer in vervaagde zwart-wit beelden weergegeven worden.

In de meeste afleveringen krijgen de nabestaanden (deels) antwoord op hun vragen. Het komt duidelijk naar voren dat zij hier erg blij mee zijn en dat het voor hen een enorme opluchting is. Daarnaast valt het op dat bijna alle nabestaanden niet zonder emoties te vertonen deze zoektocht meemaken. Het laat daarmee treffend de impact zien die de oorlog zelfs op naoorlogse generaties nog kan hebben.

Door de afwisselende beelden, redelijk korte speelduur en het eenvoudige taalgebruik is deze serie geschikt voor een breed publiek. Het zal niet alleen voor herkenning zorgen bij nabestaanden die met vergelijkbare vragen lopen, maar voor iedereen komt de oorlog door deze persoonlijke verhalen een stap dichterbij.

Inmiddels is ook seizoen 2 van Oorlogsgeheimen op DVD uitgebracht.