Na het succes van seizoen 1 van Oorlogsgeheimen is door Omroep Max een tweede seizoen van de serie uitgebracht. Ook in de afleveringen van dit seizoen gaan de programmamakers van Oorlogsgeheimen samen met nabestaanden op zoek naar antwoorden op vragen over de oorlogsbelevenissen van hun inmiddels overleden familieleden.

Voor deze zoektochten wordt van alles uit de kast getrokken. Zo wordt er een bezoek gebracht aan diverse musea in binnen- en buitenland en wordt er onderzoek gedaan bij verschillende instituten en in archieven. Ook worden er ooggetuigen en nabestaanden opgespoord en om meer informatie gevraagd.

In seizoen 2 komen vier afleveringen aan bod, namelijk: Pieter Smit, Beschieting Bus, Verraad in de Achterhoek en Aan Nederlandse of Duitse zijde. In elke aflevering komt eerst een nabestaande aan het woord die graag de waarheid over de oorlogservaringen van zijn of haar (groot)ouders of een ander familielid te weten wil komen.

In de eerste aflevering vertelt de 45-jarige Christian Brouwer over het oorlogsgeheim van zijn familie. Bij zijn overgrootvader Pieter Smit in Oude Pekela zat tijdens de oorlog een Joods echtpaar ondergedoken. Deze onderduikers werden in de loop van de oorlog door de Duitsers opgepakt. Christians overgrootvader werd toen niet opgepakt en dat was merkwaardig. Bijna altijd werden de mensen die Joden of andere onderduikers herbergden zelf ook meegenomen door de Duitsers. Na de oorlog werd Pieter Smit wel opgepakt en na enige tijd weer vrij gelaten. Brouwer wil graag weten wie de onderduikers waren en wat er met hen gebeurd is. Daarnaast wil hij graag weten of en welke rol zijn overgrootvader gespeeld heeft bij het oppakken van de onderduikers die in zijn woningen verborgen zaten.

In de tweede aflevering komt de 67-jarige Joke Mol uit Etten-Leur aan het woord. Zij wil graag weten wat er precies met haar tante en naamgenote Johanna van den Luijtgaarden is gebeurd. Het enige wat zij weet is dat haar tante met de bus naar Breda op weg was en dat de bus toen onderweg beschoten werd. Als gevolg van die beschieting is Johanna van den Luijtgaarden overleden. Joke wil graag weten wat er precies gebeurd is, door wie de bus beschoten is en waar haar tante begraven ligt.

In de derde aflevering probeert de 58-jarige Gerrit Wolsink uit Hengelo een antwoord te vinden op vragen die hij heeft over zijn oom Gerhard Wolsink. Op 30 december 1944 werd de 28-jarige Gerhard Wolsink in zijn ouderlijk huis gearresteerd als de Duitsers op zoek zijn naar een radio die hij daar verborgen zou hebben gehouden. Gerhard werd naar een kamp gestuurd en overleed daar één dag na de bevrijding. In de familie werd er eigenlijk nooit gepraat over Gerrits oom en dat heeft ervoor gezorgd dat hij met zijn vragen is blijven rondlopen. Gerrit wil graag weten wat voor man zijn oom was en wat hij precies deed in de oorlog. Ook wil hij graag weten hoe Gerhard verraden is en waar hij uiteindelijk begraven is.

In de vierde aflevering vertelt de 59-jarige Yvonne van den Sigtenhorst uit Almelo over haar vader (Hendrik van den Sigtenhorst). Hij sprak nooit met haar over wat hij tijdens de oorlog meegemaakt had, maar het was haar wel duidelijk dat hij er een trauma aan overgehouden had. Tijdens de oorlog verbleef hij in ieder geval in België, Frankrijk en Oostenrijk. Een jaar na de oorlog keerde hij terug en al snel na zijn thuiskomst werd hij opgepakt. Yvonne wil graag weten wat haar vader in de oorlog gedaan heeft en of hij ‘goed’ of ‘fout’ was. Ook wil zij graag weten wat haar vader meegemaakt heeft en waarom hij zo gehandeld heeft.

Ten opzichte van seizoen 1 is er nauwelijks iets veranderd aan de opzet van deze serie. Wel zijn de reconstructies niet meer vaag en in zwart-wit, maar scherp en in kleur. Het voordeel hiervan is dat de reconstructies nog realistischer overkomen.

Ook in het tweede seizoen zijn de programmamakers erin geslaagd om op een interessante en toegankelijke manier hun zoektocht te presenteren. Hierdoor zijn de afleveringen geschikt voor zowel jong en oud. De serie laat duidelijk zien dat de oorlog zelfs lange tijd daarna nog impact heeft op nabestaanden. Daarnaast is het een aansporing voor iedereen om ooggetuigen van de Tweede Wereldoorlog te vragen naar hun verhalen, voordat het te laat is.