“Band of Brothers” is een onderwerp dat het nog steeds goed doet op de markt. Het behoeft niet veel uitleg waar we over schrijven, namelijk de fameuze Easy Company. Met enige regelmaat rolden in de jaren na de miniserie nieuwe boeken van de pers. Eén daarvan is het boek van Sergeant Donald G. “Don” Malarkey met de titel “Easy Company Soldier”, waarvan de Engelstalige versie in 2008 uitkwam. Dit boek is geschreven met de hulp van schrijver Bob Welch. Met zijn zware bronzen stem en charismatische uitstraling is hij een geliefd figuur onder de veteranen en het publiek. Zijn staat van dienst liegt er niet om; diverse bronnen beweren dat hij meer dagen dan andere Easy-veteranen aan de frontlijn heeft doorgebracht. Op meerdere slagvelden heeft hij gestreden, waaronder Normandië tijdens D-Day, in Nederland tijdens Market Garden en de Ardennen tijdens “The Battle of the Bulge”. Uitgeverij Mynx liet zijn boek vertalen en bracht in april 2009 de Nederlandstalige versie op de markt. Men kan zich afvragen of dit boek is uitgegeven om financieel mee te liften op het succes van de miniserie of dat het een boek is met een goed verhaal waarin ook nog een boodschap wordt meegegeven.

Het eerste hoofdstuk is een “snapshot” van een verhaal dat zich afspeelt op 3 januari 1945, een dag die voor Malarkey ongetwijfeld het dieptepunt was. Nadat hij zag dat twee goede vrienden zwaargewond het strijdtoneel moesten verlaten, speelt hij met de gedachte om zichzelf te verwonden, om zo de oorlog te kunnen verlaten. Het volgende hoofdstuk heeft de titel “Bomba the Jungle Boy”; hier begint het eigenlijke verhaal. De titel van dit hoofdstuk is een naam die Malarkey zichzelf gaf naar aanleiding van de gelijknamige avontuurlijke boekenserie in de jaren ’20 en ’30 van de vorige eeuw. Deze naam is zeker niet verkeerd gekozen. Malarkey blikt op 86-jarige leeftijd terug op een avontuurlijke jeugd. Zo hielp hij als kind mee met het blussen van een bosbrand die een boerderij in hun directe omgeving bedreigde. Kort na de oorlog werd hij zelfs bedankt door deze boer. Diverse gebeurtenissen van die tijd en ondernemingen van zijn kant zijn absoluut avontuurlijk en legden de basis voor zijn aanleg om paratroeper te worden.

Achterop het boek staat: “Malarkey durft dieper in te gaan op zijn emoties dan al zijn voorgangers.” Een gewaagde uitdrukking, maar wel met een kern van waarheid. Weinig ooggetuigenverslagen uit de Tweede Wereldoorlog zijn zo kenmerkend door het “menselijke gezicht” in de strijd. Dit blijkt duidelijk uit de kern van dit boek, vanaf de aanval op Pearl Harbor tot het einde van de Tweede Wereldoorlog. Een mooi voorbeeld is de reconstructie van Malarkey en wat er bij hem speelde tijdens de dagen nadat zijn grote vriend Skip Muck sneuvelde. De indringende schrijfstijl brengt het menselijke leed heel dichtbij. De Malarkey familie verloor tijdens de Eerste Wereldoorlog twee mannen, het waren ooms van Malarkey zelf. Voor zijn oma was zijn wens om paratroeper te worden een grote emotionele schok. Voor Malarkey zelf was het iets noodzakelijks en vanzelfsprekends.

De gebeurtenissen uit de oorlog worden door Malarkey helder omschreven. Zijn belevenissen zijn voor iemand met de achtergrondkennis van “Band of Brothers” niet nieuw. Het zijn veelal zijn persoonlijke aanvullingen en zienswijzen die het boek boeiend maken. Daarnaast krijgt zijn band met zijn buddies een grote plaats in dit boek; dit is de kracht van het boek. Eerlijk en open beschrijft hij de gedachten en gevoelens van hem en zijn kameraden, waarbij hij zelfs uitvoerig de verhouding tussen zijn beste vriend vriend Warren H. “Skip” Muck en Faye Tanner omschrijft, wat plotseling afgesneden wordt door het sneuvelen van één van hen.

Ook de naoorlogse periode krijgt een grote plaats in dit boek. Malarkey geeft helder weer hoe moeilijk hij het heeft gehad om zijn ervaringen te verwerken. De band met zijn buddies bleef. Stephen Ambrose krijgt kritiek van Malarkey; Ambrose focuste zich in “Band of Brothers” teveel op bepaalde personagers. Zo is Malarkey bijvoorbeeld niet te spreken over de grote plaats die soldaat David K. Webster kreeg in het boek. Malarkey heeft het gevoel dat Ambrose de rol van Webster behoorlijk overschat.

Een boeiend en zeer prettig leesbaar boek met een emotionele lading. Absoluut interessant, maar niet vernieuwend. Een duidelijke boodschap ontbreekt, maar Malarkey ging door waar anderen ophielden. Van dat laatste valt veel te leren.