De Sovjet-Unie was een van de weinige landen die vrouwen direct liet deelnemen aan de gevechten tijdens de Tweede Wereldoorlog. Vrouwen konden worden ingezet als sluipschutter, als partizaan, of als piloot. Een van deze piloten was Anna Timofeeva-Egorova en zij heeft na de Tweede Wereldoorlog haar ervaringen op papier gezet.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog vloog Egorova in verschillende toestellen, voornamelijk de Polikarpov Po-2 en de Ilyushin Il-2. De Po-2 was een houten tweedekker, waarmee bijvoorbeeld personen of berichten overgebracht konden worden. Later vloog zij in de Il-2. Dit was een vliegtuig, waarmee doelwitten op de grond beschoten en gebombardeerd konden worden. Eerst vloog zij hierin alleen, maar later werd in dit vliegtuig een boordschutter geplaatst om extra rugdekking te geven.

In het laatste jaar van de oorlog werd haar vliegtuig geraakt en sprong zij uit het brandende toestel. Vlak boven de grond opende zij haar parachute en raakte zwaargewond. Door Duitse troepen werd zij gevangen genomen en naar een krijgsgevangenenkamp gebracht. Zij was er in geslaagd om haar medailles en documenten te bewaren, ook tijdens haar verblijf in het kamp. Uiteindelijk werd zij bevrijd door het oprukkende Rode Leger.

Alleen later kwam zij in de problemen doordat zij deze bezittingen had weten te behouden. Het werd als verdacht beschouwd, want normaal gesproken werden zulke zaken geconfisqueerd. Na haar bevrijding werd zij gewantrouwd, want krijgsgevangenen werden gezien als verraders of lafaards. Zij beschrijft onder andere de problemen die zij ervaarde om weer in ere hersteld te worden. In het geval van Egorova was er zelfs een gerucht dat zij uit haar vliegtuig gesprongen zou zijn om een geheime boodschap aan de nazi’s over te leveren. Zij wilde weer erkend worden als lid van de communistische partij. Uiteindelijk slaagde zij hierin met heel veel moeite.

Deze autobiografie is uniek en bevat twee bijzondere aspecten. Allereerst is het fascinerend om het perspectief van een vrouw te lezen die als gevechtspiloot actief is geweest. Ten tweede is zij een krijgsgevangene geweest. Daardoor kwam zij in de problemen in de naoorlogse Sovjet Russische samenleving. Het is een goed geschreven autobiografie die inzicht geeft in twee minder bekende aspecten van de Tweede Wereldoorlog.