Veel boeken zijn geschreven over de bekende rechtszaken van de Tweede Wereldoorlog, zoals bijvoorbeeld het proces van Neurenberg, waar de kopstukken van het Derde Rijk hun straffen opgelegd kregen. In An American Uprising in Second World War England wordt een rechtszaak behandeld, die in 1943 de Britse en Amerikaanse bevolking in zijn greep hield. Bij dit proces werden veertien donkere Amerikanen aangeklaagd voor muiterij. Via de media werd de vrije wereld hiervan op de hoogte gehouden.

In het boek staat een incident van 26 september 1943 van het 581st Ordnance Company van het Amerikaanse leger centraal. Daarbij hadden veertien soldaten van de eerdergenoemde gesegregeerde eenheid de wapens opgepakt en enkele schoten gelost in Launceston, in het zuidoosten van Engeland, waarbij een jeep beschadigd werd en een militaire politieman gewond raakte. Hoewel het slechts een kleine gebeurtenis is, waren er al langer spanningen rondom de rassenscheiding.

In de daaropvolgende rechtszaak in Launceston kwamen verschillende misstanden naar voren. De juiste daders werden niet geïdentificeerd, rechten waren niet voorgelezen aan de verdachten, en niet alle verdachten konden lezen of hun verklaring goed was opgenomen. Dit alles maakte niet uit, want de rechtbank hield zich niet bezig met de vraag of iemand schuldig was, maar enkel met de vraag hoe schuldig diegene was. De beschuldigde mannen hadden in alles het nadeel, zoals blijkt uit bijvoorbeeld de rangen van hun advocaten en die van de aanklagers. De aanklagers waren in rang de meerdere van de verdedigende advocaten. Hoewel dat niets zegt over de kwaliteit van de verdediging, is het wel een duidelijk symbolisch signaal van welke belangrijker is. Na drie dagen werd uitspraak gedaan, maar deze werd bewust niet openbaar gemaakt. Pas later zou blijken dat de mannen te werk gesteld waren en oneervol ontslag kregen, terwijl de suggestie werd gewekt dat zij geëxecuteerd zouden worden.

Interessant is dat het boek deze relatief onbekende gebeurtenis gebruikt om aan de hand daarvan een breder thema te bekijken. Er wordt geschreven over segregatie in het Amerikaanse leger, segregatie in Amerika in het algemeen en de reacties van het Britse volk hierop, dat over het algemeen positiever dacht over de donkere Amerikanen dan de blanke Amerikanen. De rassenscheiding ging zelfs zo ver dat donkere Britten, die geen Amerikaanse burgers waren, onderworpen werden aan de segregatie. Dit zorgde voor een spagaat bij de Britse overheid, die het oneens was met de rassenscheiding, maar wel de Amerikaanse overheid te vriend moest houden. Aan de hand van verschillende bronnen, zoals documenten van de rechtszaak zelf of opiniepeilingen onder het volk, met een excellent notenapparaat bijgehouden, wordt inzicht gegeven in deze zaken.

Kortom, het boek is uitstekend onderzocht en behandelt een thema dat nog steeds actueel is. Kate Werran heeft een goed leesbaar werk afgeleverd en het boek is zeker aan te raden.