"F.T.R", deze drie letters werden in de ochtend van 26 maart 1942 met een krijtje achter de namen van de zes bemanningsleden van de Z1321 genoteerd op een groot bord in de vliegbasis bij Grimsby aan de Britse oostkust. Failed to Return, zo luidde de onheilspellende betekenis. De bommenwerper van het type Vickers Wellington Mk.IV was die nacht niet teruggekeerd van haar missie naar Essen, waar de fabriek van de Duitse staal- en wapenproducent Krupp gebombardeerd had moeten worden. Het is niet bekend of de Z1321 Essen bereikt heeft en of ze haar bommen heeft kunnen lossen op het doel. Mist boven de Duitse stad bemoeilijkte de missie en mogelijk werden de bommen op de verkeerde plek afgeworpen. Hoe dan ook, het toestel werd op de terugtocht naar Engeland geraakt door Duits luchtafweergeschut en stortte neer in de Holierhoekse Polder bij Vlaardingen. Alle bemanningsleden, twee Canadezen en vier Britten, kwamen om.

Vlaardinger en medewerker van Stichting Informatie Wereldoorlog Twee (STIWOT) Pieter Schlebaum deed onderzoek naar de crash van de Wellington Z1321 en publiceerde in 2009 een artikel hierover op Go2War2.nl. Het trieste lot van de bemanning liet hem niet meer los en hij zocht contact met nabestaanden in Canada en Groot-Brittannië. De familie van één van de bemanningsleden bleek helemaal niet op de hoogte van het precieze lot van hun naaste en was dankbaar voor de opheldering die de Nederlander hen 70 jaar later kon verschaffen. Met medewerking van onder andere de gemeente Vlaardingen kreeg Pieter het, samen met een buurtgenoot, zelfs voor elkaar een monument te laten plaatsen vlakbij de plek waar de Wellington in 1942 crashte. De afgelopen jaren verzamelde hij veel aanvullende informatie, waaronder aangrijpende getuigenissen van nabestaanden en persoonlijke foto’s en brieven van de slachtoffers. Deze gegevens en foto’s heeft hij verwerkt in het recent verschenen boekje dat de titel "Neergestort in de Holierhoekse Polder" draagt en is uitgegeven in de serie "van ’t Oft naar ’t Oofd" van het Streekmuseum Jan Anderson.

Het verhaal van de Wellington Z1321 en haar bemanning is geen groot geschiedenisverhaal. Het lot van het toestel en de crew is helaas niet uniek, gezien het feit dat Bomber Command in 1942 maandelijks 1.000 man verloor. De kracht van Pieters onderzoek schuilt echter juist in de ogenschijnlijke historische onbeduidendheid. Terwijl het historische debat zich de afgelopen jaren toespitst op de ethische (on)toelaatbaarheid van de geallieerde bombardementen op Duitse steden, wordt het lot genegeerd van al die geallieerde bemanningsleden die net als de bemanningsleden van de Z1321 niet meer terugkeerden van hun missie. Pieters onderzoek staat symbool voor al die persoonlijke tragediën. De familiekiekjes die hij heeft opgenomen in het boek spreken voor zich. Jonge jongens pronken in hun uniformen, vergezeld door hun trotse familieleden, niet wetende welk vreselijke lot hen wacht. Het ene moment hadden ze nog een krantenwijk, zwoegden ze in de boksring en zaten ze achter de meisjes aan, het andere moment werden hun lichamen door onbekenden geborgen en begraven.

Op de plek waar de Wellington Z1321 tijdens de oorlog crashte, bevindt zich tegenwoordig een woonwijk. Vrijwel niemand van de bewoners zal zich bewust zijn geweest van wat zich hier in die bewuste nacht in 1942 afgespeeld heeft. Het valt te prijzen dat één jonge Vlaardinger daar verandering in heeft gebracht. Niet alleen voor de nabestaanden is het namelijk belangrijk om de geschiedenis van de crash te kennen, maar ook voor de mensen die nu wonen rond de plek waar die ramp plaatsvond. De verhalen van de jonge mannen (de jongste was 20 en de oudste 29), waarmee jongeren van nu zich makkelijk kunnen identificeren, maken de oorlog en de trieste gevolgen daarvan meer tastbaar dan de grote geschiedenisverhalen kunnen doen. Met dit kleinschalige, maar diepgravende onderzoek heeft Pieter de tragiek van de oorlog dichterbij gebracht. Hopelijk zijn zijn inspanningen motiverend voor anderen om ook op zoek te gaan naar de kleine geschiedenisverhalen uit de Tweede Wereldoorlog in hun regio en de herinnering daaraan levend te houden.