Na afloop van de Tweede Wereldoorlog proberen Silvana en haar man Janusz met hun zoontje een nieuw leven op te bouwen in Ipswich in Groot-Brittannië. Tijdens de oorlog was het Poolse echtpaar jarenlang van elkaar gescheiden geweest. Zij ontvluchtte in 1939 Warschau en samen met hun zoontje verbleef ze vervolgens tot het einde van de oorlog ondergedoken in de bossen. Hij trad in dienst van het Poolse leger en wist na de nederlaag te ontkomen naar het Verenigd Koninkrijk waar hij meevocht in de RAF. Het stel is zo lang uit elkaar geweest dat de hereniging na de oorlog moeizaam is. Allebei worden ze achtervolgd door geheimen uit de oorlog die zwaar drukken op het voortbestaan van hun relatie.

“Britannia Road 22” (de titel is vernoemd naar het woonadres van de hoofdpersonen in Engeland) is het debuut van de Britse schrijfster Amanda Hodgkinson. Net als in veel andere recent verschenen romans situeert ze haar verhaal na de oorlog, maar grijpt ze wel terug op gebeurtenissen die plaatsvonden tijdens de oorlogsjaren. Datzelfde geldt bijvoorbeeld voor “Haar naam was Sarah” van Tatiana de Rosnay en “Het familieportret” van Jenna Blum. Geen heldenverhalen over de oorlog, maar verhalen over gewone mensen die geconfronteerd worden met oorlogsleed. Anders dan deze titels gaat dit boek echter niet over de Holocaust. In feite speelt de Tweede Wereldoorlog slechts een bijrol en gaat het veel meer over de vraag of een relatie bestand is tegen het jarenlang van elkaar afgezonderd zijn en het hebben van geheimen voor elkaar. Het verhaal had zich ook kunnen afspelen na willekeurig welk ander langdurig gewapend conflict.

Hoewel de historische achtergrond van dit boek een minder grote rol speelt dan in de andere genoemde titels, komt het verhaal wel dichterbij de belevingswereld van de lezer. De afzondering van elkaar die de hoofdpersonen overkwam, trof vele andere gewone mensen tijdens oorlogen. Het hebben van geheimen voor elkaar in een relatie komt ook voor buiten oorlogstijd. Lezers zullen aanknopingspunten vinden in het verhaal die hen doen denken aan hun eigen leven of dat van familieleden of bekenden. Dat is natuurlijk vaak veel minder het geval bij romans over de Holocaust of bij heldenverhalen over de oorlog. Gewoontjes is het verhaal echter niet, want in vergelijking met het voorspelbare geheim van Janusz verbergt Silvana iets veel gruwelijkers. Wat dat is, wordt pas later in het boek duidelijk.

Behalve de eerder genoemde thema’s spelen ook oorlogstrauma’s een rol in dit boek. Silvana en haar zoontje Aurek hebben tijdens hun onderduikjaren gruwelijke dingen gezien en ontberingen geleden. In Engeland kost het hen moeite weer een normaal gezinsleven te leiden. De innige relatie tussen moeder en zoon is ontroerend beschreven, net als de afstand die er aanvankelijk is tussen vader en zoon. De gebeurtenissen tijdens de oorlog hadden verder uitgediept kunnen worden. Echt beklijvend wordt dit facet nooit. Veel meer dan over de oorlog en over oorlogstrauma’s gaat dit boek dan ook over de relatie tussen man en vrouw en tussen ouders en kind. Dat maakt dit boek minder interessant voor de lezer die graag boeken leest waarin de Tweede Wereldoorlog een prominente rol speelt, maar voor de liefhebber van persoonlijke drama’s is dit met veel inlevingsvermogen geschreven boek zeker de moeite waard.