Infanterie-Sturmabzeichen in Silber

Deze onderscheiding werd ingesteld op 20 december 1939 door de Oberstbefehlshaber des Heeres, Generalfeldmarschall von Brauchitsch. Hij kon worden toegekend aan leden van niet-gemotoriseerde Infanterie eenheden en eenheden der Gebirgsjäger die vanaf 1 januari 1940 hadden deelgenomen aan infanterie aanvallen in de frontlinie, met lichte infanterie wapens op tenminste drie afzonderlijke gevechtsdagen. Indien een tegenaanval tot gevechten op korte afstand leidden, konden deze ook worden aangemerkt. De verlening was gedelegeerd aan officieren met tenminste de functie van regiment commandant. De eerste twee exemplaren werden op 28 mei 1940 tijdens een speciale gelegenheid uitgereikt aan een officier en een dienstplichtige soldaat, door von Brauchitsch zelf.

Het ontwerp voor de onderscheiding kwam van de firma C.E. Juncker uit Berlijn en is opgebouwd uit een ovalen krans van eikenbladeren met aan de top de afbeelding van de "Wehrmacht-adelaar" met gevouwen vleugels en een hakenkruis in de poten. Diagonaal door het midden, vanboven links naar beneden rechts, is een afbeelding van de Mauser K98k, het standaard infanterie wapen, aangebracht. De standaard maten zijn 6,3 cm hoog en 4,9 cm breed. Aanvankelijk werd het gemaakt van messing (Buntmetall), doch later werd ook Tin (Feinzink) gebruikt. De badge werd afgewerkt met een zilveren kleur en een verticale speld aan de achterzijde voor de bevestiging. De badge is in zeer grote hoeveelheden en door veel bedrijven geproduceerd. Dit heeft geresulteerd in badges met en zonder fabrieksmerk, hol of vlak en met verschillende soorten bevestigingsspelden.

Op 1 juni 1940 werd het statuut aangepast en werd een nieuwe bronzen versie ingesteld. De zilveren Infanterie-Sturmabzeichen werd nu bedoeld voor leden zoals bij de instelling, aangevuld met die van zware eenheden van Infanterie- en Gebirgsjäger Regimenten ( Machinegeweer, Infanterie geschut en Pantserafweer).

Bij de instelling van het "Ordens-Gesetz" van 1957, werd het aan Duitse militairen weer toegestaan om gedenazificeerde versies van Duitse onderscheidingen te dragen. Van de Infanterie-Sturmabzeichen werd vanaf 1957 ook een gedenazificeerde variant, zonder de adelaar en het hakenkruis.