Distinguished Service Cross (DSC)

Het Conspicious Service Cross werd in 1901 door Koning Edward ingesteld als erkenning voor "verdienstelijke of uitmuntende prestaties in het aangezicht van de vijand" en kon worden uitgereikt aan "-acting- warrant officers" en aan officieren van Zijne Majesteit's Vloot. Men kwam er pas voor in aanmerking als men genoemd was in een dagorder (mentioned in despatches) en dragers mochten de letters CSC achter hun naam zetten.
In oktober 1941 werd de naam van de onderscheiding gewijzigd in Distinguished Service Cross en toekenning ervan werd uitgebreid tot alle officieren van de Marine en de Mariniers beneden de rang van Lieutenant-Commander. De toevoeging aan de naam van de ontvanger werd gewijzigd in DSC.
Op 23 december 1939 stond in de London Gazette een aankondiging dat de Koning had bepaald dat Commanders en Lieutenant-Commanders van de Royal Navy en officieren van overeenkomstige rang ook in aanmerking moesten komen voor het DSC. In 1940 kwamen officieren van land- en luchtmacht die op koopvaardijschepen dienden er ook voor in aanmerking.
Een gesp werd uitgereikt voor opvolgende verdienstelijke prestaties.
De zilveren onderscheiding met een hoogte van 44 mm en een maximale breedte van 35 mm heeft de vorm van een kruis. De voorzijde toont het Koninklijk Monogram GRI met daarboven een kroon. De achterzijde is, afgezien van het merk, blanco; het jaar van uitreiking staat in de onderste arm gegraveerd. Het lint is 34 mm breed en marineblauw van kleur met een brede verticale witte streep door het midden. De gesp voor vervolgacties is van zilver met een kroon in het midden en wordt op het lint gedragen.
Tijdens WO 2 werden 199 DSC's uitgereikt aan Canadezen met 34 eerste en 5 tweede gespen; vanaf 1945 zijn er nog geen 100 DSC's uitgereikt.
Het DSC is de enige onderscheiding, uitsluitend bestemd voor de Marine en werd als zodanig uitgereikt aan de stad Duinkerken voor het moedige gedrag van haar inwoners tijdens WO 1.