Fallschirmschützenabzeichen der Luftwaffe

Het „Fallschirmschützenabzeichen der Luftwaffe" werd ingesteld door Hermann Göring op 5 november 1936. in het Luftwaffen-Verordnungblatt van 16 november 1936 werden de citeria en de beschrijving gepublieerd.

Het werd verkregen na het succesvol afsluiten van de „Fallschirmschützenlehrgangs", de parachutisten opleiding. Officieren en onderofficieren die al een "Schützenlehrgang" hadden genoten, ontvingen de onderscheiding direct na het met goed gevolg afsluiten van de parachutisten opleiding. Dit was volgens een wijziging in de criteria op 10 mei 1937, welke op 17 mei in het Luftwaffen-Verordnungsblatt werden gepubliceerd.

De onderscheiding bestaat uit een verzilverde, ovalen ring met een halve eikenblad krans aan de linkerzijde en halve loofblad krans aan de rechterzijde. Beide kransen zijn aan de onderzijde samengebonden. Op de krans is een vergulden, zich naar beneden stortende, adelaar aangebracht met een hakenkruis in de klauwen. Naast de metalen vorm zijn er ook stoffen varianten bekend. De hoogte bedraagt ongeveer 53 mm en de breedte 41,5 mm.

Het diende te worden gedragen op de linkerborst en werd met een steekspeld bevestigd.

Het Fallschirmschützenabzeichen der Luftwaffe werd voor de eerste keer op 15 december 1936 verleend.

Volgens het Gesetz über Titel, Orden und Ehrenzeichen van 26 juli 1957 mag het kenteken gedragen worden in een gedenazificeerde vorm.
Bij de naoorlogse Bundeswehr werd het kenteken overgenomen voor Fallschirmjäger, waarbij de adelaar geen object in de klauwen draagt en de bladerkrans bijeen wordt gehouden door een afbeelding van de Duitse vlag.