Heeres-Flakabzeichen

Het Heeres Flakkampfabzeichen is ingesteld op 18 juli 1941 door Generalfeldmarschall von Brauchitsch om de luchtdoelgeschutbemanningen van de Heer (landmacht) te kunnen onderscheiden. De bemanningen van de zoeklichten en de luisterposten konden ook in aanmerking komen voor deze onderscheiding. Het Flakkampfabzeichen werd in eerste instantie uitgereikt aan de hand van een puntensysteem en er waren 16 punten nodig om voor deze onderscheiding in aanmerking te komen.

Het Heeres Flakkampfabzeichen is ontworpen door W. E. Peekhaus uit Berlijn en werd door meerdere fabriekanten geproduceerd. Het Flakkampfabzeichen is opgebouwd uit een krans van 4 grote eikenbladeren aan elke kant en aan het begin van elk afzonderlijk blad is een eikel geplaatst. Aan de bovenkant van de krans is een adelaar met open gevouwen vleugels gemonteerd en deze adelaar houd in zijn klauwen een hakenkruis vast. Het centrale motief bestaat uit een groot en zeer gedetailleerd 88mm luchtdoelgeschut. Dit kanon staat schuin naar rechtsboven gericht en de loop van dit stuk geschut doorbreekt aan de rechterzijde het 4e eikenblad van de krans. Deze onderscheiding is een 63mm hoog, een 45mm breed en de breedte van de krans is 6mm. De achterzijde van de onderscheiding is vlak en er zit een standaard ronde naald met haak constructie op bevestigd. Het Flakkampfabzeichen werd uit diverse soorten materiaal vervaardigd, waarvan onderscheidingen uit aluminium het zeldzaamste zijn en onderscheidingen van zink of een zinklegering het meest voorkomend zijn. Als de onderscheiding gemerkt is met het merkteken of LDO nummer van de producent, dan staat dit merk of nummer in de achterkant van de onderscheiding geslagen. Om beschadigingen tijdens de gevechtsacties te voorkomen, werd er voor op de veldtenues een stoffen versie geproduceerd. Enkele bekende producenten zijn; Gustav Brehmer uit Markneukirchen, C.E. Juncker uit Berlijn, Steinahuser & Lück uit Lüdenscheid, Foerster & Barth uit Pforzheim en Rudolf Souval uit Wenen.

Het Heeres Flakkampfabzeichen werd uitgereikt in een doosje of een papierenzakje, waar de naam van de onderscheiding op gestencild staat. Tesamen met de uitreiking kwam een standaard onderscheidingsdocument en de uitreiking werd in het Soldbuch genoteerd. Het Flakkampfabzeichen werd gedragen op het onderste gedeelte van de linkerborstzak en dan onder het IJzeren Kruis I Klasse.

De uitreiking van het Heeres Flakkampfabzeichen was in eerste instantie gebaseerd op een puntsysteem en de ontvanger moest 16 punten hebben voor hij in aanmerking kwam voor deze onderscheiding. Aan de bemanningen van de zoeklichten en luisterstations kon deze onderscheiding ook uitgereikt worden en voor hen gold dat elke ontdekking van een vijandelijk vliegtuig gelijk stond aan 1 punt. Deze onderscheiding kon ook aan Waffen-SS Flak eenheden worden uitgereikt. Echter in tegenstelling tot de Luftwaffe variant mocht deze onderscheiding niet verleend worden voor acties tegen gronddoelen, ondanks dat deze eenheden wel veelvuldig in actie kwamen tegen gronddoelen. Wanneer ze echter meerdere malen tegen gronddoelen in actie waren gekomen, konden deze eenheden wel in aanmerking komen voor het Allgemeines Sturmabzeichen.

Voor de geschutsbemanningen was onderstaand puntensysteem opgesteld.
- Het neerhalen van een vijandelijk vliegtuig zonder hulp van een ander stuk luchtdoelgeschut, 4 punten.
- Het neerhalen van een vijandelijk vliegtuig met hulp van een ander stuk luchtdoelgeschut, 2 punten.

In april 1942 werd dit puntensysteem vervangen door deze criteria.
- Voor 5 succesvolle luchtafweeracties tegen vijandelijke vliegtuigen. - Voor in actieve dienst zijn tijdens minstens 15 luchtaanvallen.
- Voor elke actie van buitengewoon moedig optreden met betrekking tot de luchtverdediging.
- De geschutsbatterij commandant kwam in aanmerking voor deze onderscheiding wanneer de helft van zijn compagnie deze onderscheiding al had ontvangen.