Heinz Guderian was voor de Tweede Wereldoorlog in Duitsland verantwoordelijk voor het creëren en trainen van de nieuwe tankeenheden. Hierover schreef hij in 1937 het boek 'Achtung Panzer! – The development of tank warfare' (o.a. verkrijgbaar onder ISBN 0-304-35285-3). Het boek Panzer Leader gaat echter over de Tweede Wereldoorlog, hij beschrijft hierin de periode 1938-1945 met een kleine samenvatting van de ontwikkeling van het tankwapen en zijn eigen carrière.
Panzer Leader volgt de carrière van de auteur in de Tweede Wereldoorlog. Het boek begint met de bezetting van Oostenrijk in 1938, Guderian was toen de commandant van XVI Armeekorps. De bezetting van Sudentenland volgt nog hetzelfde jaar. Uiteraard wordt er niet gevochten in deze periode. Guderian’s eerste gevechten in de Tweede Wereldoorlog beginnen in Polen. Hij was ondertussen aangesteld als commandant van het XIX Armeekorps. Polen werd de eerste blitzkrieg operatie van het Duitse leger, Guderian had deze tactiek mede uitgedacht in de jaren 30. Zijn korps kreeg dan ook een van de belangrijkere taken toebedeeld. Zoals algemeen bekend werd Polen binnen een aantal weken op de knieën gedwongen. Zo ging het ook in het westen. Guderian’s XIX Armeekorps werd na Polen ingezet voor de aanval op Frankrijk. Het was zijn korps dat de taak kreeg om 'bliksemsnel' naar het kanaal door te breken om zo de Engelse en Franse troepen, die de Belgen te hulp schoten, af te snijden. Ook Frankrijk moest zich hierdoor snel overgeven.
Adolf Hitler besloot zich in 1941 wederom naar het oosten te richten. Met operatie Barbarossa wilde hij Rusland veroveren. Deze aanval moest ook een blitzkrieg worden, er werd dus wederom een beroep gedaan op het tankwapen én op Guderian. Inmiddels was hij bevorderd en stond Panzergruppe 2 onder zijn bevel. Eind 1941 stokte de aanval op Rusland in de strenge Russische winter. Wegens onenigheid, over een strategische terugtocht, met Hitler en het Duitse opperbevel werd hij ontslagen. Hiermee kwam er een einde aan Guderian's frontcommando's.
In 1943 werd hij aangesteld als inspecteur van de pantsertroepen en was verantwoordelijk voor de training van nieuwe tankeenheden. Vervolgens werd hij in 1944 (na de mislukte moordaanslag op Hitler) ook nog aangesteld als de nieuwe stafchef van de Duitse landstrijdkrachten in het oosten. Uiteindelijk werd hij in maart 1945 wederom ontslagen.

Panzer Leader geeft een goed overzicht van de carrière van Heinz Guderian in de Tweede Wereldoorlog. Zijn vorderingen aan het front worden uitstekend beschreven, ook wordt goed duidelijk hoe de verhoudingen lagen tussen Hitler en zijn generaals. Ook de frictie binnen het Duitse opperbevel wordt duidelijk beschreven. Guderian is op zijn best, en schrijft op zijn best, als hij het commando heeft over troepen aan het front. Het politieke getouwtrek aan het einde van de oorlog is iets minder interessant maar toch nog de moeite waard om het te lezen. Aan het einde van het boek geeft hij ook nog een korte beschrijving van de belangrijkste mensen in het Duitse opperbevel (Hitler, Göring, Goebbels etc.).
Het boek is, net als Achtung Panzer!, zeker de moeite waard als je geïnteresseerd bent in het Duitse tankwapen.