Brits Vrachtschip s.s. Umtata (1935)

De s.s. Umtata werd in 1935 in dienst gesteld en werd op 10 maart 1942 getorpedeerd. Nadat het was vlot getrokken en onderweg was naar een haven ter reparatie, werd het schip op 7 juli 1942 nogmaals getorpedeerd. Dit maal zonk het schip definitief.

Pas 20 jaar na de bouw van haar laatste schepen, besloot de maatschappij Bullard, King & Co Ltd. uit Londen, om een nieuw bouwprogramma op te starten. Bij Neptune Yard Swan, Hunter & Wigham Richardson Ltd. te Low Walker, werd een schip besteld, de s.s. Umtata, welke de standaard zou worden voor een reeks van drie schepen in de Umtata-klasse (1935), bedoeld voor de Natal Direct Line van de maatschappij.

De kiel voor de s.s. Umtata werd in 1934 aan de scheepswerf gelegd onder bouwnummer 1480. Het was een schip met een waterverplaatsing van 8.141 ton en een netto registertonnage van 5.060 nrt, een ranke romp, kruiser achtersteven en relatief groot gevormde schoorsteen. Met een lengte van bijna 138 meter was het uitgerust met een kolengestookte aandrijving en 2 x T3cyllinder plus LP turbines met een vermogen van 1124nhp. De twee schroeven konden een snelheid genereren van 15 knopen (bijna 28 km/u). Aangezien het schip ook in staat was een redelijk groot aantal van 100 passagiers mee te vervoeren werd de schoorsteen groter en hoger uitgevoerd. Op deze wijze kwam minder rook en roet bij de passagiersaccommodaties terecht.

De s.s. Umtata werd op 9 maart 1942 bij Santa Lucia getorpedeerd door de U 161 (1941) en aldaar aan de grond gezet. Het schip werd echter gelicht en tijdelijk gerepareerd. Op 7 juli 1942 werd het op sleeptouw genomen door de sleepboot Edmund J. Moran en naar Port Everglades gesleept voor definitieve reparaties. Onderweg op circa 24 km ten zuidoosten van Miami, werd het schip wederom getorpedeerd, dit keer door de U 571 (1941), waarna de s.s. Umtata definitief zonk.