Japanse Torpedobootjager Hishi (1921) - 菱

De Japanse torpedobootjager Hishi werd in 1921 in dienst gesteld bij de Japanse Keizerlijke Marine en ingezet tijdens de 2e Chinees-Japanse oorlog. Verouderd werd het schip eind jaren 1930 afgevoerd en in 1940 verbouwd tot patrouillevaartuig met de aanduiding Dai 37-Go shokaitei (Patrouillevaartuig Nr. 37). In januari 1942 raakte het schip ernstig beschadigd tijdens een zeegevecht met Amerikaanse torpedobootjagers. Het gehavende schip werd niet meer gerepareerd en vervolgens gesloopt.

De kiel voor de Momi-klasse (1919) torpedobootjager Hishi, werd op 10 november 1920 gelegd op de werf van de Uraga Senkyo Kabushiki Kaisha (Uraga Droogdok Maatschappij) in Uraga. Op 9 mei 1921 werd het schip te water gelaten. De Hishi werd op 23 maart 1922 afgeleverd.^[1][2][3]

Gebouwd als één van de acht schepen uit de klasse volgens het bouwprogramma van 1920, kreeg de Hishi als alle schepen in de Momi-klasse een standaard waterverplaatsing van 850 ton bij een maximale waterverplaatsing van 1.020 ton. Met een lengte van ruim 85 meter kon het door twee Parsons turbines en drie Kampon boilers aangedreven schip een snelheid van 36 knopen (67 km/u) bereiken. Met een capaciteit van 240 ton olie kon een afstand van 5.556 km worden gehaald met een kruissnelheid van 15 knopen (28 km/u). De 110 bemanningsleden hadden de beschikking over drie stuks 120 mm geschut, twee 7,7 mm machinegeweren en twee dubbele installaties torpedolanceerbuizen van 533 mm. Er konden 20 mijnen worden meegevoerd, evenals een installatie voor het vegen van mijnen.^{[4][5][6][7][8]}

Nadat het schip in dienst werd genomen, werd het ingedeeld bij het Sasebo Marine District. Nade nodige proefvaartenen operationele trainingen werd de Hishi operationeel bij de 27e Torpedobootjagerdivisie. In 1939 werd het schip uit de vaart genomen en bestemd om te worden verbouwd tot patrouillevaartuig. In april 1940 zou het als Dai 37-Go shokaitei (Patrouillevaartuig Nr. 37), in dienst worden gesteld.

Op 1 april 1940 kwam de Dai 37-Go shokaitei na een verbouwing in dienst als patrouillevaartuig. Bij de verbouwing was één van de drie boilers verwijdert waardoor de snelheid werd gereduceerd tot 18 knopen (33 km/u). Eén van de stukken 120 mm geschut was verwijderd, evenals de 7,7 mm machinegeweren en de twee torpedolanceerinstallaties. Drie stuks dubbele 25 mm luchtafweergeschut, vier dieptebommenwerpers met totaal 60 dieptebommen, een sonar installatie en een hydrofoon werden geïnstalleerd. Door deze verbouwing werd de standaard waterverplaatsing verhoogd tot 935 ton en de maximale waterverplaatsing tot 1.162 ton.^[9][10][11]

Aanvankelijk werd het schip ingedeeld bij het Maizuru Marine District en ontving het de roepletters JAJA. Vanaf 1 augustus 1940 werd het schip operationeel binnen het district bij het Maizuru Verdedigingskorps. Al in 1941 volgde een volgende reconstructie waarbij de achterste schoorsteen werd verwijderd en het achterschip een aflopende vorm kreeg. Op het achterschip werd een Daihatsu-klasse (14m) landingsvaartuig en het voorschip werd dusdanig verbouwd dat het schip 150 manschappen kon vervoeren. Het 25 mm luchtafweer werd uitgebreid. Op 20 november kwam het schip operationeel bij het Yokosuka Marine District, ingedeeld bij de 1e Patrouillebootdivisie. De roepletters werden op 1 december gewijzigd tot JJIQ.

Vanaf 13 december 1941 werd het Patrouillevaartuig Nr. 37 ingezet bij de invasie van de Filippijnen en dan met name de landingen bij Davao en later die maand bij Jolo. Bij beide operaties werden troepen afgeleverd en opereerde het schip als onderzeebootbescherming voor de Japanse invasievloot. Vanaf 6 januari 1942 werd het schip ingedeeld bij de invasievloot Borneo en was betrokken bij de strijd om Tarakan, bij de kust van Nederlands-Borneo, welke vanaf 11 januari plaatsvond. Vanaf 21 januari werd het schip betrokken bij de invasie van Balikpapan, de strijd om Nederlands-Borneo.

Op 24 januari 1942 raakte het Patrouillevaartuig Nr. 37 ernstig beschadigd tijdens een vuurgevecht met de Amerikaanse torpedobootjagers USS Pope (DD-225) en USS Parrott (DD-218) in de buurt van Balikpapan. Om zinken te voorkomen werd het schip aan de grond gezet. Uiteindelijk werd het schip geborgen maar bleek dusdanig beschadigd dat reparatie niet lonend was en het werd gesloopt.^[12][13][14]

Noten

1. Gogin, 2021, pag. 84
2. Gray, 1984, pag. 244
3. Stille, 2017, pag. 13
4. Gogin, 2021, pag. 84
5. Jentsura, 1976, pag. 137
6. Gray, 1984, pag. 244
7. Watts, 1971, pag. 260
8. Stille, 2017, pag. 13
9. Gogin, 2021, pag. 84
10. Gray, 1984, pag. 244
11. Stille, 2017, pag. 13
12. Gogin, 2021, pag. 85
13. Bertke, 2013, pag. 218
14. Cox, 2015, pag. 159-160