Douglas DT

De vanaf 1921 geproduceerde Douglas DT bommenwerper was het eerste product van de Douglas Aircraft Company waar een militair contract voor werd verkregen. De torpedobommenwerper werd in verschillende varianten geleverd aan de U.S. Navy, de Sjöforsvaret (Noorse Marine) en de Peruaanse marine. Tijdens de Duitse invasie van Noorwegen in april 1940 waren in Noorwegen nog steeds enkele toestellen in dienst.

DT-2 (Bu. no. A-6584), USS Langley (CV-1), 13 augustus 1926 Bron: National Archives 80-G-453519

Op 1 april 1921 werd met Navy Contract No. 53305 de overeenkomst gesloten tussen de U.S. Navy en de Douglas Aircraft Company voor de aankoop van drie Douglas DT toestellen met opvouwbare vleugels. De Douglas DT was een torpedobommenwerper, wat de naam ook aangaf, D stond voor "Douglas" en T voor "Torpedo". Deze drie prototypen zouden worden gebouwd als DT-1.^[1]

De preproductie prototypen zouden uiteindelijk gevolgd worden door 46 toestellen gebouwd door Douglas voor de US Navy, de Noorse Marine (Sjöforsvaret) en de Peruaanse marine. De L-W-F Engineering Company Inc. zou 20 toestellen bouwen, de Naval Aircaft Factory zes en de Dayton-Wright Company 11. De Noorse Marinens Flyvebatfabrik zou zeven toestellen bouwen.

De uit stalen buizen opgebouwde en met aluminium plaatwerk en linnen overtrokken toestellen, konden zowel met wielstellen als met drijvers worden uitgerust. Het toestel was in staat om een 816 kg zware torpedo te dragen. Het eerste toestel vloog in november 1921 en de productie duurde voort tot 1929. De U.S. Navy zette de Douglas DT toestellen in vanaf landbases, vliegtuigmoederschepen en vanaf het eerste vliegdekschip de USS Langley (CV-1). Ook het U.S. Marine Corps had enkele toestellen van dit type in dienst. De Douglas DT zou tevens de basis vormen voor de Douglas DWC, de "Douglas World Cruiser", het ontwerp voor de United States Army Air Service in een poging een toestel te bouwen dat rond de wereld kon vliegen. Dit toestel zou op haar beurt weer model staan voor de Douglas O-5, een verkenner voor de Air Service.^[2]

De drie preproductie prototype toestellen door de U.S. Navy besteld onder Navy Contract No. 53305 werden gepresenteerd onder de noemer Douglas DT-1. Voor zover bekend zullen de toestellen de constructienummers A.6031 t/m A.6033 hebben ontvangen. De prototype toestellen waren nog éénzitters, maar na de proefvluchten werd besloten de vervolgproductie als tweezits uitvoering te produceren.^[3][4]

De A-6031, een DT-1 Bron: Public Domain (onbekend)

Op basis van de ervaringen met de DT-1, werden 64 toestellen gebouwd, aangedreven door een 450 hp (340 kW) Liberty V-12 motor. De constructienummers zijn niet allemaal bekend, maar in ieder geval zijn reeksen bekend in de 6000, de 6400 en de 6500. De toestellen hebben in ieder geval dienst gedaan bij Torpedo Squadron 1 (VT-1) (1-T-1 t/m 1-T12 bekend), Torpedo Squadron 2 (VT-2) (2-T-1 t/m 2-T-18 bekend), Torpedo Squadron 9 Scout (VT-9S) (9-Ts-13 bekend), Torpedo Squadron 19 (VT-19) (19-T-1 t/m 19-T-13 bekend) en Torpedo Squadron 20 (VT-20) (20-T1 t/m 20-T4 bekend).^[5]

DT-2 opstijgend vanaf de USS Langley Bron: Naval History and Heritage Command, NH 47024

Douglas bouwde één toestel voor Noorwegen. In Noorwegen bouwde de Marinens Flyvebatfabrik zeven toestellen in licentie. Deze acht toestellen werden aangeduid als Douglas DT-2B. De F.80 werd vanuit de Verenigde Staten overgebracht en was uitgerust met een Ford Liberty L XII motor van 400 hp (300 kW). Het eerste dat de Noorse marine deed was het toestel voorzien van drijvers. De eerste twee in licentie gebouwde toestellen, de F.82 en F.84 ontvingen dezelfde motor. De Noorse marine stapte begin jaren 1930 echter over op een zwaardere torpedo. Om hiermee te kunnen opereren werden de overige toestellen afgebouwd met een Armstrong Siddeley Panther II stermotor van 575 hp. Van de Noorse toestellen waren er zes nog in dienst toen de Duitsers op 9 april 1940 Operatie Weser in werking stelden en Noorwegen binnen vielen. De toestellen hebben geen slag geleverd en zijn op één na allen verloren gegaan. Eén toestel is nog kort door de Duitsers gebruikt.^[6]

Noorse DT-2B Bron: Public Domain (onbekend)

De DT-3 was een aanduiding voor een nooit gebouwde variant.

De Naval Aircraft Factory rustte vier DT-2 toestellen uit met Wright T-2 V-12 motoren. Deze toestellen werden aangeduid als Douglas DT-4. De constructienummers zijn niet geheel bekend, in ieder geval waren de DT-2 nummers A.6423, A.6424 en A.6428 onder de vier toestellen.^[7]

DT-4 eind jaren 1920 Bron: Naval History and Heritage Command, NH 43434

Twee DT-4 toestellen werden door de Naval Aircraft Factory uitgerust met een 650 hp (480 kW) Wright T-2B V-12 motor. Dit werd de Douglas DT-5. In ieder geval werd DT-2 constructienummer A.6428 hiervoor gebruikt.

De DT-5 Bron: Public Domain (onbekend)

Als Douglas DT-6 werd een DT-2 toestel aangeduid welke was uitgerust met een 450 hp (340 kW) Wright P-1 motor. Voor dit doel werd DT-2 constructienummer A.2427 gebruikt.

DT-6 (BuNo A6581), 1925 Bron: Library of Congress npcc.27023

De Peruaanse Marine kocht vier toestellen uitgerust met een 650 hp (480 kW) Wright Typhoon V-12 motor welke werden aangeduid als Douglas DTB. Het is onbekend welke fabrieksnummers de toestellen hadden, maar ze kregen de registratienummers 2-E-4 t/m 2-E-7.^[8]

Drie Douglas DT-2 toestellen werden door de Dayton Wright Company aangepast met eigen ontwikkelingen en ontvingen de aanduiding Douglas SDW-1.

Noten

1. Francillon, 1988, pag. 465
2. Johnson, 2018, pag. 39
3. Douglas DT / Virtual Aircraft Museum
4. Francillon, 1988, pag. 465
5. Francillon, 1988, pag. 465
6. Douglas DT.sB/DT.2C / Forsvaret
7. Johnson, 2018, pag. 39
8. Los Douglas DT.2B en Perú / Alas Andinas