Amerikaanse 508th Parachute Infantry Regiment

Het 508th Parachute Infantry Regiment werd op 6 oktober 1942 geformeerd en uiteindelijk ingedeeld bij de 82nd Airborne Division. De eenheid nam deel aan D-Day, Market Garden en de Slag om de Ardennen. Op 25 november 1946 werd de eenheid in de Verenigde Staten weer opgeheven.

Na de Tweede Wereldoorlog werd de traditie van deze eenheid hoog gehouden door achtereenvolgens het 508th Airborne Infantry Regiment, het 508th Airborne Regimental Combat Team en het 508th Airborne Battalion Combat Team.
Op 26 mei 2006 werd door de nieuwe naamgeving van het 1-508th Airborne Battalion Combat Team en 2-508th Airborne Battalion Combat Team in 1st en 2nd Battalion, 508th Parachute Infantry Regiment, het 508th Parachute Infantry Regiment weer in ere hersteld.

Het 508th Parachute Infantry Regiment werd op 6 oktober 1942^[1] opgericht en op 20 oktober^[2] geactiveerd te Camp Blanding, Florida. Volgens de oprichtingsopdracht diende de eenheid 140 officieren, vier onderofficieren en 1856 manschappen te bevatten. Er mochten 278 manschappen met de rang van Private bij de eenheid worden gevoegd als ‘overschot’, dus boven de afgesproken aantallen. De eenheid werd op dat moment toegevoegd aan Airborne Command. Op 16 oktober 1942 werden 327 manschappen van het 507th Parachute Infantry Regiment overgeheveld naar het 508th Parachute Infantry Regiment om de staf van 1st Battalion te formeren en de leidinggevende functies bij 2nd en 3rd Battalion te bemannen.

Op 5 februari 1943 vertrok 508th PIR naar Fort Benning, Georgia, waar de parachutetraining plaatsvond. Na deze opleiding trok het regiment op 25 maart 1943 naar Camp Mackall, North Carolina waar het tot 19 december 1943 aanvullende praktische training ontving^[3]. Na diverse manoeuvres en trainingen, verhuisde het regiment op 20 december 1943 naar Camp Shanks, New York^[4]. Op 27 december vertrok het regiment naar de haven van New York voor de overtocht naar Europa. In de haven van New York ging men op Pier 64 aan boord van de U.S.A.T. James Parker (U.S.A.T. = United States Army Transport). Op 28 december vertrok het schip naar Belfast, Noord-Ierland, waar het op 9 januari 1944 aankwam^[5].

Aangekomen in Noord-Ierland, werd het 508th PIR gestationeerd te Camp Cromore voor aanvullende training. Op 10 maart 1944 vertrok het regiment weer per trein naar Belfast om ingescheept te worden voor Glasgow, waarna het per trein verder reisde. Op 13 maart 1944 arriveerde het te Wollaton Park, aan de rand van Nottingham. Hier werden de manschappen voorbereid op de invasie van West-Europa, die op 6 juni 1944 zou plaatsvinden. Op 29 mei 1944 werden de manschappen ingelicht dat de invasie aanstaande was en dat het kamp zou worden afgesloten van de buitenwereld. Hierna volgde een verplaatsing van de eenheden naar de vliegvelden RAF Folkingham, RAF Saltby en RAF Cottesmore. Hier werden ze verder ingelicht over de doelen voor D-Day.

D-Day, 6 juni 1944
Op 5 juni 1944 gingen de militairen aan boord van hun vliegtuigen. De eerste leden van het 508th PIR die op Franse grond moesten landen, waren de leden van de diverse Pathfinder Teams. Dit waren vrijwilligers die op de Pathfinder School te RAF North Witham een gespecialiseerde opleiding gevolgd hadden. Zij zouden als eerste landen en hadden als taak de diverse landingszones te markeren met rooksignalen. De Pathfinders vertrokken vanaf North Witham om 21.30 uur op 5 juni 1944, aan boord van 20 C-47 toestellen behorende tot 9th Troop Carrier Command Pathfinder Group. Verdeeld over drie zogenaamde Chalk’s, Chalk 16, Chalk 17 en Chalk 18, werden achtereenvolgens Pathfinders van 1st Battalion 508th Pathfinders (Serial 5, Plane 16, C-47 Tail # 42 – 92843), 2nd Battalion 508th Pathfinders (Serial 5, Plane 17, C-47 Tail # 42-93096) en 3rd Battalion 508th Pathfinders (Serial 5, Plane 18, C-47) overgevlogen naar Dropzone N (DZ "N") ten noorden van Picauville, het doel van 508th Parachute Infantry Regiment.

Tussen 02.08 uur en 02.20 uur was de geplande landing in Normandië, nabij Picauville. De Dropzone ten noorden van het dorp zou in vier series benaderd worden. Toen de Franse kust werd bereikt kwamen de toestellen in bewolking en in zwaar luchtafweer terecht. Het merendeel van de troepen kwam verspreid terecht ten oosten van de dropzone, nabij de rivier de Merderet. Sommigen kwamen zelfs 9 kilometer ten zuiden van Cherbourg terecht. Veel van de voorraden vielen in vijandelijke handen of belandden in de rivieren de Merderet en de Douve. Diverse groepen organiseerden zich ter plekke met manschappen die ze om zich heen wisten te verzamelen. Alleen Company G kwam bij elkaar terecht en wist zich in de omgeving van Sainte-Mère-Eglise te organiseren.

Uiteindelijk wist men vier afzonderlijke groepen te organiseren: Group L onder bevel van ColonelLindquist, Group W onder bevel van Major Warren, Group S, onder bevel van Lieutenant Colonel Shanley en Group G. Group G bestond voornamelijk uit manschappen van Company G onder bevel van Captain Novak en een kleine groep van 25 manschappen onder bevel van Captain Simonds. Alle groepen bevatten manschappen van 508th PIR, 507th PIR, 505th PIR en zelfs van de 101st Airborne Division. De Groups namen diverse van de oorspronkelijke doelen in de omgeving waar ze zich bevonden, voor hun rekening. Op 11 juni kon men de diverse onderdelen van 508th PIR enigszins reorganiseren tot de oorspronkelijke formaties. Het regiment bleef tot 9 juli 1944 in de frontlinies, waarna het als divisiereserve werd opgesteld ter voorbereiding van de terugkeer naar Engeland. Van 12 tot 15 juli trok 508th PIR via Utah Beach terug naar Southampton, Engeland om per trein weer naar de thuisbasis in Nottingham te worden vervoerd^[6]. Tijdens de strijd in Normandië had de eenheid 2055 manschappen ingezet, waarvan er 336 omkwamen tijdens de strijd of daarna overleden aan hun verwondingen. Er raakten 650 manschappen gewond en 165 man raakten vermist.

De volgende operatie waar 508th PIR bij werd betrokken was Market Garden. Op 17 september 1944 om 10.00 uur vertrokken met drie vluchten de manschappen vanaf RAF Langar en RAF Fulbeck. Ondanks het luchtafweer waren de verliezen onderweg minimaal. Om 13.28 uur sprongen achtereenvolgens 1st Battalion, 2nd Battalion en 3rd Battalion boven Dropzone "T" ten noorden van Groesbeek. 1st en 2nd Battalion kwamen precies op de locatie terecht en 3rd Battalion iets ten zuiden ervan. De eenheden konden zich zonder al te veel problemen verzamelen en naar hun doelen vertrekken. 1st en 3rd Battalion namen hun aanvankelijke doelen tegen 18.55 uur in. 2nd Battalion ondervond meer tegenstand en wist haar doel om 20.30 uur in te nemen.

Tijdens Market Garden ondernam 508th PIR aanvallen op de Waalbrug, de brug over het Maas-Waalkanaal bij Honinghutje en Duitse verdedigingsposities rond Groesbeek. Na Market Garden bleef het nog geruime tijd in de omgeving van Nijmegen en werd het op 7 oktober 1944 bij Bemmel ingezet. Hier opereerde 508th PIR onder bevel van de Britse 53rd Infantry Division. Voor deze operatie was een Regimental Combat Team geformeerd bestaande uit het 508th PIR, het 319th Field Artillerie Battalion, Company D van het 307th Parachute Engineer Battalion en Battery B van het Anti-Aircraft Anti-Tank Battalion. Het Regimental Combat Team vertrok bij Bemmel op 28 oktober 1944 en kwam in Nijmegen te liggen waar het op 2 november 1944 werd afgelost door de Britse 231st Infantry Brigade. Op 10 november 1944 kwam het 508th PIR weer onder bevel van de 82nd Airborne Division.

Tijdens de gevechten in Nederland kwamen 168 manschappen om of overleden aan hun verwondingen, raakte 469 man gewond en 66 vermist.

Na de strijd in Nederland werd 508th PIR op 14 november 1944 overgebracht naar Sissonne in Noord-Frankrijk om bij te komen van de strijd en te reorganiseren. De rust zou echter van korte duur zijn. Op 17 december 1944 werd de eenheid naar de Ardennen gezonden om de Duitse opmars te weerstaan. De operatie in de Ardennen begon voor het 508th Parachute Infantry Regiment in Werbomont, België, ten zuiden van Luik. Op 19 december 1944 nam de 508th PIR posities in bij het nabijgelegen Chevron. Hier wist het regiment de Duitse opmars tot 24 december tegen te houden, waarna het werd teruggetrokken op een nieuwe verdedigingslinie. Het 508th PIR bleef in de verdedigende positie tot de 82nd Airborne Division op 3 januari 1945 in de tegenaanval ging. Bij deze aanval fungeerde het regiment als reserve. Het 508th PIR werd op 7 januari 1945 weer offensief ingezet nabij Thier-du-Mont. Na deze aanval ging de eenheid in reserve tot de divisie werd afgelost door de 2nd Infantry Division op 21 januari 1945. Op 26 januari kwam het 508th PIR wederom in actie in België rond Holzheim nabij de Duitse grens ten oosten van St. Vith; daar bleef het regiment actief tot 21 februari.

Tijdens de Slag om de Ardennen werden 134 manschappen gedood of overleden aan hun verwondingen, raakte 679 man gewond en 23 vermist^[7].

Op 22 februari 1945 vertrok de eenheid wederom naar Camp Sissonne in Frankrijk om op 5 april te worden ontheven van dienst bij de 82nd Airborne Division. Het 508th Parachute Infantry Regiment kwam hierna onder directe leiding van de First Allied Airborne Army en vertrok naar Chartres. Het plan was om de eenheid in te zetten bij de bevrijding van POW-kampen door middel van luchtlandingsoperaties. Uiteindelijk vonden deze niet meer plaats. Eind mei 1945 keerde de eenheid terug in Sissonne, maar ze werd vrij snel overgeplaatst naar Frankfurt om als General Eisenhower’s Honor Guard op te treden bij het SHAEF hoofdkwartier, welke positie het tot 6 oktober 1946 bekleedde.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog ontving één militair van het 508th Parachute Infantry Regiment, 1st Sergeant Leonard A. Funk, de Medal of Honor. 19 manschappen ontvingen hoge buitenlandse onderscheidingen, 14 het Distinguished Service Cross (Cpl Walter J Bednarz, 1/Lt John P Foley, 1/Sgt Leonard Funk, Sgt Charles A Gushue, S/Sgt Alvin H Henderson, Sgt Lyle K Kumler, 1/Lt George D Lamm, Pvt John A Lockwood, Lt Col Louis G Mendez Jr, Pfc Harold L Parris, 1/Lt Lloyd L Pollette, Cpl Ernest T Roberts, S/Sgt Frank L Sirovica, Pfc Otto K Zwingman), 3 de Legion of Merit, 118 de Silver Star Medal, 7 de Soldiers Medal en 378 de Bronze Star Medal.

In november 1946 keerde het 508th PIR terug richting de Verenigde Staten, waar het op 25 november 1946 te Camp Kilmer, New Jersey werd gedeactiveerd.

Na deactivatie werd 508th PIR op 16 april 1951 gereactiveerd als het 508th Airborne Infantry Regiment te Fort Bragg, North Carolina. Hierbij werd de eenheid wederom onder bevel van de 82nd Airborne Division geplaatst. De eenheid kwam onder bevel van Colonel Joseph P. Cleland. In augustus 1951 werd het 508th Airborne Regimental Combat Team geformeerd te Fort Banning, bestaande uit de belangrijkste onderdelen van het 508th Airborne Infantry Regiment. Later werden hier nog het 320th Airborne Field Artillery Battalion, de 598th Airborne Engineer Company, de 519th Airborne Quartermaster Company en de 427th Airborne Anti-Aircraft Artillery Battery aan toegevoegd.

Na intensieve training werd het 508th Airborne Regimental Combat Team in juli 1955 overgeplaatst naar Japan. In juli 1956 keerde de eenheid terug naar de Verenigde Staten, waar de eenheid werd ingezet om de te reactiveren 101st Airborne Division op te bouwen. Op 27 maart 1957 werd het 508th Airborne Infantry Regiment wederom gedeactiveerd. Deze deactivatieperiode duurde tot 1946, waarna het 1st Battalion tijdelijk werd gereactiveerd voor operaties in de Dominicaanse Republiek, Vietnam, Grenada en de Sinaï woestijn als onderdeel van de 82nd Airborne Division. Het bataljon werd in juli 1985 weer op non-actief gesteld, maar op 10 juli 1987 weer geformeerd door omzetting van het 187th Infantry Regiment. Deze eenheid diende in Grenada en werd op 15 oktober 1994 in Panama weer inactief gemaakt. Op 27 april 1996 werd in Italië weer een 1-508th Airborne Battalion Combat Team geformeerd dat deelnam aan de strijd in Bosnië. Op 12 juni 2000 werd het 508th onderdeel van de 173rd Airborne Brigade en nam het deel aan de strijd in Irak en Afghanistan. Op 26 mei 2006 werden 1-508th en 2-508th ingedeeld bij het 4th Brigade Combat Team, 82nd Airborne Division en namen ze deel aan Operation Enduring Freedom in Afghanistan. Vanaf dat moment werden de beide bataljons weer aangeduid onder de oude namen 1st en 2nd Battalion, 508th Parachute Infantry Regiment. Hierdoor bestaat er in feite vanaf 26 mei 2006 weer een 508th Parachute Infantry Regiment, voor het eerst formeel onder deze naam sinds 25 november 1946. In april 2008 keerden beide bataljons terug naar Fort Bragg, North Carolina.

Noten

1. Activation Order, October 6, 1942
2. LeFebvre, 1992
3. LeFebvre, 1992
4. LeFebvre, 1992
5. LeFebvre, 1992
6. LeFebvre, 1992
7. LeFebvre, 1992
8. 508th Parachute Infantry Regiment, Commanders List