Eind 1941 waren de Verenigde Staten, ondanks duidelijke voortekenen, nauwelijks voorbereid op een oorlog. Ingehaald door de realiteit van 7 december 1941, de Japanse aanval op Pearl Harbor, begonnen de Verenigde Staten met de opbouw van hun leger. Begin 1942 was de US 8th Air Force, die later in Europa ingezet zou worden, slechts zeven man sterk. De eenheid kon ook nog niet beschikken over vliegtuigen. Toch zou dit luchtmachtonderdeel ruim een jaar later worden ingezet in de strijd tegen nazi-Duitsland en de Luftwaffe. De History Channel documentaire "WW II Lost Films - The Air War" geeft een beeld van de gevolgen van de strijd tegen de Duitse Luftwaffe en de prijs die werd betaald voor de uiteindelijk overwinning.

Twee jaar voordat de Amerikaanse US Air Force betrokken raakte bij de Europese luchtoorlog voerde de Britse RAF een nauwelijks vol te houden strijd tegen de Luftwaffe. Verliezen van manschappen en materieel waren enorm. Het grote verlies van de RAF lag volgens Amerikaanse bevelhebbers aan het feit dat de Britten niet konden beschikken over een overweldigende overmacht aan vliegtuigen. De US 8TH Air Force zou zijn taken tijdens daglicht uitvoeren. De B 17 Flying Fortress en B 24 Liberator bommenwerpers konden volgens het Amerikaanse opperbevel zelfs zonder steun van escorterende jagers. De gevolgen van deze Amerikaanse houding werden duidelijk in juli 1943 tijdens "Blitz Week", het zes dagen durende continue bombardement op doelen in nazi-Duitsland. "WW II Lost Films" toont de huiveringwekkende werkelijkheid van gewonde manschappen en vliegtuigen die nauwelijks in staat waren terug te keren naar hun basis. Tegen de Luftwaffe, met meer dan duizend vliegazen binnen haar gelederen, waren de onervaren bemanningen en niet door jagers beschermde B 17 bommenwerpers nauwelijks opgewassen. 97 toestellen en duizenden Amerikaanse manschappen gingen verloren. De politieke leiding van de Verenigde Staten en het opperbevel waren geschokt en ontgoocheld.

Pas met de introductie van de nieuwe P 51 Mustang in januari 1944 en door een verandering van tactiek kwam er een wijziging in de verhoudingen. Authentieke opnames in deze documentaire laten zien hoe bommenwerpers nu wel werden beschermd en hoe nieuwe tactieken een verandering brachten in de verhouding tussen de Amerikaanse luchtmacht en de Luftwaffe. Tijdens "Big Week", een reeks van bombardementen in februari 1944, verloor de US 8TH Air Force weliswaar ruim 2000 man, maar dertig procent van de totale Luftwaffe werd vernietigd. De Luftwaffe verloor door groter wordende verliezen haar overwicht en was nauwelijks nog in staat het Duitse vaderland te beschermen tegen bombardementen van de RAF en de Amerikaanse luchtmacht.

In de maanden voor D-Day verloor de Amerikaanse luchtmacht 18.000 man in Europa, maar kreeg ze wel de controle over het luchtruim boven West-Europa. Hierdoor maakte ze de weg vrij voor de grondtroepen die op 6 juni 1944 zouden beginnen met de bevrijding van West-Europa. Bij de US 8TH Air Force sneuvelden gedurende de Tweede Wereldoorlog 26.000 manschappen, meer dan het totale aantal omgekomen mariniers tijdens diezelfde periode. Ondanks grote verliezen versloeg de Amerikaanse luchtmacht, samen met de RAF, de Luftwaffe en maakte ze hierdoor de weg vrij voor een bevrijd West-Europa.

Traditioneel zijn documentaires van History Channel over de Tweede Wereldoorlog zeer geschikt voor iedere kijker. Dat is met de documentaire "WO II Lost Films - The Air War" niet anders. Gekleurde, soms ronduit spectaculaire en unieke filmbeelden, vanaf de grond en vanuit bommenwerpers, worden aangevuld met ooggetuigenverslagen van Amerikaanse veteranen. Jammer is echter dat ooggetuigenverslagen van Duitse veteranen of Duitse burgers ontbreken. Hierdoor ontstaat een vrij eenzijdig beeld. Toch maken de beelden in deze documentaire duidelijk dat niet iedere missie succesvol was en dat de uiteindelijke overwinning van de geallieerde luchtmacht zeker niet vanzelfsprekend was. Het pad dat de geallieerde luchtmachten moesten bewandelen was lang en zwaar. Uiteindelijk vormde het echter de basis voor de onvoorwaardelijke overgave van nazi-Duitsland.