Diep verborgen in de Wit-Russische bossen, verborgen voor de nazi’s, overleefde een groep van ongeveer 1.200 Joden de oorlog. Aan de basis van deze groep stonden de vier Joodse broers Bielski. Zij hadden hun toevlucht gezocht in de bossen nadat hun ouders geëxecuteerd waren door lokale collaborateurs die samenwerkten met de Duitsers. Gaandeweg sloten steeds meer Joodse vluchtelingen zich aan bij de broers totdat uiteindelijk een heuse leefgemeenschap ontstond, verborgen voor de buitenwereld . Over deze bijzondere geschiedenis verschenen al meerdere boeken, waaronder “Verborgen stad" van Peter Duffy en “Defiance" van Nechama Tec. Dat laatste boek vormde de inspiratie voor de gelijknamige speelfilm.

Als een rode lijn door de film loopt de moeizame verhouding tussen de twee oudste broers Bielski: Tuvia (Daniel Craig) en Zus (Liev Schreiber). Tuvia is de oudste en de meest verantwoordelijke van de twee. Hij heeft de leiding over de groep vluchtelingen en wil boven alles levens redden. Zus daarentegen bevalt het helemaal niet dat zijn broer zoveel mensen onder zijn hoede neemt, want deze vrouwen, intellectuelen en bejaarden zijn in zijn ogen van mindere waarde dan strijdvaardige mannen. In plaats van mensen te redden voelt hij er meer voor om te vechten tegen de nazi’s. Met enkele mannen uit het gezelschap vormt hij een partizanengroep die zich aansluit bij het Russische Bevrijdingsleger. Ondertussen heeft zijn broer zijn handen vol aan het besturen van zijn onderduikersgemeenschap, zeker wanneer daar een tyfusepidemie uitbreekt. Dan heeft Tuvia de hulp van zijn eigenwijze broer alsnog nodig, maar is die bereid om zijn leven te wagen om aan medicijnen te komen voor zoveel mensen die niks bijdragen aan de strijd tegen nazi-Duitsland?

Tot aan de slotscène komt de film redelijk geloofwaardig over, alhoewel er wel degelijk afgeweken is van de werkelijkheid. Zo zien we hoe Tuvia wraak neemt op de leider van de collaborateurs die verantwoordelijk is voor de dood van zijn ouders. In werkelijkheid is dat nooit gebeurd en bestond Tuvia’s verzet tegen de nazi’s, volgens hemzelf, er juist uit om levens te redden in plaats van om ze te nemen. “Ik red liever één oude Joodse vrouw dan dat ik tien nazi-soldaten vermoord", zo verklaarde hij na de oorlog. De slotscène toont echter hoe hij betrokken raakt bij een massaal vuurgevecht tegen een overmacht aan Duitse soldaten. Hieruit blijkt dat de filmmakers helaas actie verkozen hebben boven historische juistheid, want het is onwaarschijnlijk dat een dergelijk gevecht heeft plaatsgevonden.

De film is dan wel geen feitelijke weergave van de geschiedenis, maar bevat wel meerdere elementen die een historisch verantwoord tijdsbeeld schetsen. Duidelijk aan bod komen bijvoorbeeld het wijdverspreide antisemitisme onder Russische partizanen en het ongeloof van de Joodse leiders in het getto over de berichten over massamoord. Wat nauwelijks in de film verwerkt is, is de vermeende wreedheid van de Bielski’s en hun volgelingen. Ooggetuigen beweren dat de onderduikers veel geweld hebben gebruikt bij het verkrijgen van voedsel van de plaatselijke bevolking. In een Pools onderzoek wordt zelfs beweerd dat leden van de Bielski-groep betrokken waren bij de moord op 128 mensen in het dorpje Naliboki in 1943. Deze kant van het verhaal blijft gehuld in mist en het is geenszins de bedoeling van de filmmakers geweest om hier een standpunt over in te nemen. Zij wilden een spannende oorlogsfilm maken, opgenomen in een prachtige omgeving, over een fascinerende geschiedenis. Daarin zijn ze zonder twijfel geslaagd.