Vonnis Joachim von Ribbentrop

Von Ribbentrop wordt op alle vier de Punten aangeklaagd (uitleg).
Hij voegde zich in 1932 bij de Nazi partij. Tegen 1933 werd hij benoemd tot politiek adviseur van Hitler en in het zelfde jaar werd hij vertegenwoordiger voor buitenlandse politiek van de Nazi partij. In 1934 werd hij benoemd tot Gedelegeerde voor Bewapeningsvraagstukken en in 1935 Gevolmachtigd Minister in welke hoedanigheid hij in 1935 door onderhandelingen de Anglo-Duitse Marine Overeenkomst tot stand bracht en in 1936 het Anti-Comintern Pact. Op 11 augustus 1936 werd hij benoemd tot Ambassadeur in Engeland. Op 4 februari 1938 volgde hij Von Neurath op als Reichsaussenminister in het kader van de algehele herverdeling die gepaard ging met het ontslag van Fritsch en Von Blomberg.

Misdaden tegen de Vrede

Von Ribbentrop was niet aanwezig bij de Hossbach conferentie gehouden op 5 november 1937 maar op 2 januari 1938, toen hij nog Ambassadeur in Engeland was stuurde hij een memorandum aan Hitler waarin hij als zijn mening gaf dat een wijziging in Duitse zin in de status quo in het Oosten alleen maar met geweld kon worden doorgevoerd en hij stelde methoden voor om Engeland en Frankrijk ervan te weerhouden tussenbeide te komen in een Europese oorlog die werd gevoerd om een dergelijke wijziging tot stand te brengen. Toen Von Ribbentrop Minister van Buitenlandse Zaken werd, zei Hitler hem dat Duitsland nog vier problemen had: Oostenrijk, het Sudetenland, het Memelland en Danzig en hij stipte de mogelijkheid aan van een soort van krachtmeting of een militaire regeling om die op te lossen.
Op 12 februari 1938 woonde Von Ribbentrop de vergadering tussen Hitler en Schuschnigg bij waar Hitler door te dreigen met een invasie, Schuschnigg dwong een aantal concessies te doen die bedoeld waren om de Nazis in Oostenrijk te versterken, waaronder de benoeming van Seyss-Inquart tot Minister van Veiligheid en Binnenlandse Zaken met controle over de politie. Von Ribbentrop was in Londen toen de bezetting van Oostenrijk werkelijk werd uitgevoerd en deelde de Britse regering mee, op basis van informatie die hem door Göring was verstrekt, dat Duitsland geen ultimatum aan Oostenrijk had overhandigd maar in Oostenrijk alleen maar tussenbeide was gekomen om een burgeroorlog te voorkomen. Op 13 maart 1938 ondertekende Von Ribbentrop de wet waardoor Oostenrijk werd opgenomen in het Deutsches Reich.
Von Ribbentrop had deel aan de agressieve plannen tegen Tsjechoslowakije. Vanaf maart 1938 stond hij in nauw contact met de SudetenDuitse partij en gaf instructies die tot gevolg hadden dat de SudetenDuitse kwestie een heikele kwestie bleef en als excuus zou kunnen dienen voor de aanval die Duitsland op Tsjechoslowakije aan het voorbereiden was. In augustus 1938 nam hij deel aan een conferentie met als doel de steun van Hongarije te verkrijgen in geval van een oorlog met Tsjechoslowakije. Na de Overeenkomst van München bleef hij diplomatieke druk uitoefenen met het doel de rest van Tsjechoslowakije te bezetten. Hij hielp de Slovaken bij het uitroepn van hun onafhankelijheid. Hij was aanwezig op de conferentie van 14 en 15 maart 1939 waar Hitler, door met een invasie te dreigen, President Hacha dwong in te stemmen met de bezetting van Tsjechoslowakije door Duitsland. Nadat de Duitse troepen waren binnengetrokken ondertekende Von Ribbentrop de wet waardoor de Protektoraten Bohemen en Moravië werden gesticht.
Von Ribbentrop speelde een bijzonder belangrijke rol in de diplomatieke activiteiten die leidden tot de aanval op Polen. Hij nam op 12 augustus deel aan een conferentie die werd gehouden met het doel Italiaanse steun te verkrijgen als de aanval tot een algemene Europese oorlog zou leiden. In de periode tussen 25 en 30 augustus 1939 besprak Von Ribbentrop de Duitse eisen met betrekking tot Danzig en de Poolse Corridor met de Britse ambassadeur toen hij al wist dat de Duitse plannen om Polen aan te vallen slechts tijdelijk waren uitgesteld in een poging de Britten te bewegen hun garanties aan de Polen op te geven. De manier waarop hij deze onderhandelingen voerde maakt duidelijk dat hij die niet aanging met de goede bedoeling een regeling te treffen om de problemen tussen Duitsland en Polen op te lossen.
Von Ribbentrop werd tevoren ingelicht over de aanval op Noorwegen en Denemarken en de aanval op de Lage Landen en stelde de officiële memoranda van het Ministerie van Buitenlandse Zaken op waarin werd geprobeerd deze agressieve acties te rechtvaardigen.
Von Ribbentrop woonde op 20 januari 1941 een conferentie bij waar Hitler en Mussolini de voorgenomen aanval op Griekenland bespraken en in januari 1941 een conferentie waar Hitler van Antonescu toestemming kreeg voor deze aanval Duitse troepen door Roemenië te laten trekken. Op 25 maart 1941, toen Joegoslavië toetrad tot het Tripartite Pact van de As, had Von Ribbentrop Joegoslavië verzekerd dat Duitsland haar onafhankelijkheid en territorium zou respecteren. Op 27 maart 1941 woonde hij de vergadering bij, die na de staatsgreep in Joegoslavië werd gehouden en waarop plannen werden gemaakt om Hitler's voornemen uit te voeren Joegoslavië te vernietigen.
Von Ribbentrop woonde in mei 1941 een conferentie bij met Hitler en Antonescu met betrekking tot de Roemeense deelname aan de aanval op de Sovjet Unie. Hij overlegde ook met Rosenberg over de voorlopige voorbereiding op de politieke exploitatie van Sovjet gebieden en in juli 1941, na het uitbreken van de oorlog, drong hij er bij Japan op aan Rusland aan te vallen.

Oorlogsmisdaden en Misdaden tegen de Menselijkheid

Von Ribbentrop nam op 6 juni 1944 deel aan een vergadering waar werd overeengekomen een beleid te voeren om Geallieerde vliegers die grondaanvallen uitvoerden, te lynchen. In december 1944 werd Von Ribbentrop ingelicht over plannen om een van de krijgsgevangen Franse generaals te vermoorden en gaf hij zijn ondergeschikten opdracht de bijzonderheden zodanig uit te werken dat ontdekking door de beschermende macht daardoor zou worden voorkomen. Von Ribbentrop is ook verantwoordelijk voor Oorlogsmisdaden en Misdaden tegen de Menselijkheid vanwege zijn activiteiten in bezette landen en satellietstaten van de As. De hoogste Duitse ambtenaar in zowel Denemarken als in Vichy Frankrijk was een vertegenwoordiger van Buitenlandse Zaken en daarom is Von Ribbentrop verantwoordelijk voor het algemeen economische en politieke beleid dat bij de bezetting van die landen werd ingevoerd. Hij drong er bij de Italianen op aan, in Joegoslavië en Griekenland een meedogenloos bezettingsbeleid te voeren.
Hij speelde een belangrijke rol in Hitler's "Endlösung der Judenfrage." In september 1942 gaf hij de Duitse diplomatieke vertegenwoordigers in de diverse satellietstaten van de As opdracht, vaart te zetten achter de deportatie van Joden naar het Oosten. In juni 1942 eiste de Duitse ambassadeur in Vichy Frankrijk van Laval 50.000 Joden over te dragen voor deportatie naar het Oosten. Op 25 februari 1943 protesteerde Von Ribbentrop bij Mussolini tegen de traagheid van de Italianen Joden uit de Italiaanse bezettingszone van Frankrijk te deporteren. Op 17 april 1943 nam hij deel aan een conferentie van Hitler en Horthy over de deportatie van Joden uit Hongarije en deelde hij Horthy mee dat "de Joden moeten ofwel worden uitgeroeid ofwel in concentratiekampen worden opgesloten." Op dezelfde conferentie had Hitler de Joden vergeleken met "tuberculose bacillen" en gezegd dat als ze niet wilden werken ze moesten worden doodgeschoten.
Von Ribbentrop's verdediging tegen de beschuldigingen die tegen hem geüit zijn, is deze dat Hitler alle belangrijke beslissingen nam en dat hij een zo groot bewonderaar en trouwe volgeling van Hitler was dat hij nooit Hitler's herhaalde bewering in twijfel trok dat hij slechts vrede wilde of de waarheid zocht achter de redenen die Hitler gaf om zijn agressieve acties te verklaren. Het Tribunaal acht deze uitleg niet juist. Von Ribbentrop had deel aan alle agressie acties van de Nazis vanaf de bezetting van Oostenrijk tot aan de invasie van de Sovjet Unie. Hoewel hij persoonlijk meer betrokken was bij het diplomatieke dan het militaire aspect van deze acties, waren zijn diplomatieke acties zo nauw verweven met de oorlog dat hij niet onwetend had kunnen blijven van de agressieve aard van Hitler's acties. Bij het bestuur over de gebieden die Duitsland door illegale invasie onder controle kreeg assisteerde Von Ribbentrop ook bij de uitvoering van misdadig beleid, in het bijzonder waar het de uitroeing van de Joden betrof. Er bestaat bovendien overvloedig bewijs dat hij volledig achter de belangrijkste principes van de Nazi ideologie stond en dat hij van ganser harte samenwerkte met Hitler en met andere beklaagden in de Commissie voor Misdaden tegen de Vrede, Oorlogsmisdaden en Misdaden. Het was vanwege Hitler's beleid en zijn plannen die nauw strookten met de zijne dat Von Ribbentrop hem zo bereidwillig tot aan het einde heeft gediend.

Conclusie

Het Tribunaal acht Von Ribbentrop schuldig aan alle vier punten van de Aanklacht.

Uitleg van de vier aanklachten:

1. Samenzwering tot het voeren van een agressieve oorlog ofwel misdaden tegen de vrede
2. het voeren van een agressieve oorlog
3. oorlogsmisdaden
4. misdaden tegen de menselijkheid