Kawasaki Ki-48

De Kawasaki Ki-48 was een lichte bommenwerper met twee motoren, ontwikkeld voor de Japanse Keizerlijke Legerluchtmacht. Het toestel werd ontwikkeld als tegenhanger voor de door de Sovjets aan China geleverde Tupolev B-2 bommenwerpers. Vanaf 1939 operationeel, werden uiteindelijk twee basis varianten ontwikkeld. Het toestel werd ingezet in China, Birma, Maleisië, Nieuw-Guinea en op de Filippijnen.

Bron: Public Domain (onbekend)

De Ki-48 was een snelle, lichte tweemotorige bommenwerper met een groot bereik. Het kon echter maar een middelmatige hoeveelheid bommenlast van 800 kg meedragen. Het was een typisch Japans ontwerp. Licht, betrouwbaar, maar slecht beschermd met bepantsering en afweerwapens (3 machinegeweren). In 1937 waren door de Japanse legerleiding de specificaties afgegeven voor een tweemotorige lichte bommenwerper. Het was bedoeld als tegenhanger voor de door de Sovjets aan China geleverde Tupolev SB bommenwerpers. Kawasaki kreeg de opdracht en stelde een team samen onder leiding van Takeo Doi. Er werd gekozen voor een geheel metalen middendekker (vleugels midden in de romp aangehecht) met volledig intrekbaar landingsgestel en ruime romp voor de bemanning en bommenlast. Als uitgangspunt werden de constructie ervaringen met de Kawasaki Ki-45 tweemotorige jager genomen.^[1][2]

Ki-45 tweemotorig jachtvliegtuig Bron: Public Domain (onbekend)

Vanwege productie vertragingen met de bouw van de Ki-45 kwam de eerste van vier prototypen pas in juli 1939 klaar. Gedurende de testvluchten werden nog wat kleinere aanpassingen aangebracht en nog in datzelfde jaar begon de productie als Leger Type 99 Tweemotorige Lichte Bommenwerper Model 1A.

Aangedreven met twee Nakajima Ha-25 motoren rolden de eerste toestellen van het type Ki-48-Ia pas in juli 1940 uit de fabriek. Korte tijd later volgde de Ki-48-Ib, waarvan de meeste werden gebouwd. Deze laatste variant kende slechts kleine aanpassingen ten opzichte van de Ki-48-Ia, onder andere in de opstelling van de bewapening. De eerste toestellen gingen met de 45e Sentai (luchtdivisie) naar China. Het toestel bleek in China een effectief wapen en was geliefd bij de bemanningen. Bij de inzet tegen de Amerikanen en Britten bleken echter al snel de tekortkomingen. Het gebrek aan bepantsering en de slechte beschermende bewapening maakten het een eenvoudige prooi van de zwaarbewapende geallieerde jagers.^[3]

Het leger doorzag de problemen en de volgende versie kreeg een betere aandrijving, bepantsering voor de bemanning, zelf dichtende brandstoftanks en een grotere bommenlast. Het toestel werd iets langer om zodoende de stabiliteit wat te vergroten. Begin 1942 rolde de eerste van drie prototypen uit de fabriek. Na een korte proeftijd werd het toestel snel in productie genomen. Tot oktober 1943 bouwde men zowel de Ki-48-IIa (Leger Type 99 Tweemotorige Lichte Bommenwerper Model 2A) als de met duikremmen uitgeruste duikbommenwerper versie Ki-48-IIb (Leger Type 99 Tweemotorige Lichte Bommenwerper Model 2B). Latere exemplaren kregen nog eens een kleine rugvin aangemeten om de stabiliteit verder te verbeteren.^[4]

Zowel de Ki-48-IIa als de b bleken echter nog steeds onvoldoende beschermd tegen de geallieerde jagers. Om dit op te vangen werd een nieuwe versie uitgebracht, de Ki-48-IIc (Leger Type 99 Tweemotorige Lichte Bommenwerper Model 2C). Hierbij werd de rug mitrailleur vervangen door een 12,7 mm mitrailleur en werden in de neus nog eens twee extra 7,7 mm mitrailleurs aangebracht. Ook dit bleek echter onvoldoende en toen in oktober 1944 de productie stopte waren er 1408 Ki-48-II's gebouwd.

Ki-48-IIc Bron: Public Domain (onbekend)

Noten

1. Lepage, 2020, pag. 298
2. Murphy, 2007, pag. 147
3. Murphy, 2007, pag. 147
4. Murphy, 2007, pag. 147