Jacob Devers

Inleiding

De Amerikaanse General Jacob Loucks Devers is volgens sommige historici ondergewaardeerd gebleven voor zijn prestaties tijdens de Tweede Wereldoorlog. Zo geniet bijvoorbeeld zijn campagne in Zuid-Frankrijk nog altijd maar relatief weinig bekendheid. Maar sommige historici zouden vooral willen zien dat Devers meer eer kreeg voor zijn campagne in de herfst van 1944. Op dat moment liepen veel geallieerde eenheden vast. Market Garden mislukte en de gevechten om Metz en het Hürtgenwald zaten in een impasse. De enige geallieerde generaal die daadwerkelijk vooruitgang boekte was Devers. Hij stond in november al aan de oevers van de Rijn. General Dwight Eisenhower verbood hem echter de Rijn over te steken. De geallieerde opmars kwam vervolgens helemaal tot stilstand en de Duitsers waren zelfs in staat een tegenaanval te doen. De Rijn werd pas in het voorjaar van 1945 overgestoken. Het verloop van de oorlog had er heel anders uit hebben kunnen zien wanneer Devers in november 1944 geen halt was toegeroepen.

Voor de oorlog

Jacob Loucks Devers werd geboren op 8 septemer 1887 in het plaatsje York in de staat Pennsylvania. Hij kreeg van zijn ouders een normale, degelijke opvoeding, waarin hij leerde dat voor het behalen van succes werk moet worden verzet. Ook vonden zijn ouders verantwoordelijkheidsgevoel erg belangrijk. Na zijn middelbare schooltijd ging Devers naar de militaire academie in West Point. Hier studeerde hij in 1905 af als jaargenoot van General George Patton. Devers diende als 2nd Lieutenant in een artillerieregiment op Hawaï. Tijdens de Eerste Wereldoorlog was hij artillerist in Frankrijk en Duitsland.

Gedurende het interbellum deed Devers veel onderzoek naar het gebruik van artillerie. Mede dankzij zijn participatie in deze onderzoeken werd er zowel op technisch als op tactisch gebied een stap voorwaarts gezet. Devers voerde tijdens de laatste periode van het interbellum het bevel over een artillerieregiment in Panama. Als bevelhebber legde hij vooral de nadruk op training en voorbereiding. Volgens Devers waren dit de belangrijkste methoden om een strijdmacht op goede wijze voor te bereiden op de komende strijd. Devers voerde ook het bevel in Panama op het moment dat de Tweede Wereldoorlog uitbrak.

Tijdens de oorlog

In mei 1940 werd Devers gepromoveerd tot Brigadier-General en in oktober 1940 kreeg hij nogmaals promotie, nu tot Major-General. Van 15 november 1940 tot 15 juli 1941 voerde Devers het bevel over de Amerikaanse 9th Infantry Division, die op dat moment gestationeerd was op de legerbasis Fort Bragg in North Carolina. Devers was de jongste Major-General van de Amerikaanse strijdkrachten. Op 14 augustus werd Devers overgeplaatst naar Fort Knox, waar hij het bevel kreeg over de gepantserde strijdkrachten. Gedurende de periode dat Devers het bevel had groeiden de gepantserde strijdkrachten van 2 pantserdivisies uit naar 16 divisies en 63 aparte tankbataljons. In september 1942 werd Devers gepromoveerd tot Lieutenant-General.

Op 3 mei 1943 kwam de Amerikaanse commandant in Europa, General Frank Andrews, om bij een vliegtuigongeluk. Devers volgde hem op en kreeg zo het bevel over de troepen in Europa. In de periode dat Devers deze functie bekleedde hield hij zich vooral bezig met het trainen en voorbereiden van de troepen voor de oversteek van het Kanaal, die uiteindelijk zou plaatsvinden in juni 1944 als operatie Overlord. In december 1943 moest Devers deze functie overdragen aan General Dwight Eisenhower.

Devers kreeg geen rol toebedeeld tijdens de landingen in Noord-Frankrijk en hij kreeg tijdelijk het bevel over de geallieerde troepen in Noord-Afrika. Hij hield zich ondertussen namelijk druk bezig met het plannen van een amfibische landing in het zuiden van Frankrijk om de Duitsers zo nog meer onder druk te zetten. In juli kreeg Devers het bevel over de Amerikaanse 6th Army Group, bestaande uit 12 Amerikaanse en 11 Franse divisies. Devers legergroep landde op 15 augustus 1944 op de Franse Middellandse Zee-kust tijdens operatie Anvil-Dragoon. Vervolgens wist Devers snel noordwaarts op te rukken en bracht hij de Duitse 19. Armee grote verliezen toe. Halverwege september maakten de troepen van Devers bij Dijon contact met troepen van Pattons 3rd Army die in Noord-Frankrijk aan land waren gegaan.

Devers' 6th Army Group rukte verder oostwaarts op en was in de herfst van 1944 vrijwel de enige geallieerde strijdmacht die terreinwinst boekte. In november had de 6th Army Group Straatsburg ingenomen en stond het aan de oevers van de Rijn. Devers wilde de oversteek wagen, maar dit werd hem verboden door Eisenhower, die zelfs wilde dat de 6th Army Group zich zou terugtrekken uit Straatsburg. Dit wist Devers echter te voorkomen. Maar nu was ook hij tot staan gebracht.

Toen in december het Duitse offensief in de Ardennen leek te mislukken lanceerde Hitler op oudejaarsavond operatie Nordwind, een aanval met negen divisies op de troepen van Devers in de Elzas. Op deze manier probeerde Hitler Patton te dwingen de Ardennen te verlaten om zijn bevoorradingslijnen te beschermen en zo het tij in de Ardennen te laten keren. Devers moest zijn troepen in eerste instantie laten terugvallen en dit veroorzaakte enige paniek onder zijn manschappen. Dankzij Ultra, de verzamelnaam voor door ontcijfering onderschepte berichten van Duitse berichten onderschepte informatie, was Devers echter goed op de hoogte van de Duitse plannen. De vrees was dus ongegrond, want Devers kon standhouden met zijn troepen, al werd dit echter pas half januari echt duidelijk.

Toen alle Duitse aanvallen waren afgeslagen konden de geallieerden weer verder oprukken. Devers kreeg de taak om met zijn 6th Army Group op te rukken door de Franse Alpen. Vervolgens moest Devers zijn divisies vanaf de Saar laten oprukken richting Mainz en Mannheim, in het kader van operatie Undertone, en daar contact maken met de troepen van Pattons 3rd Army. In maart 1945 wist Devers met zijn legergroep de Rijn over te steken en verder op te rukken naar het hart van Duitsland en Oostenijk. Op 8 maart werd Devers gepromoveerd tot General. Tijdens het restant van de oorlog fungeerde Devers legergroep praktisch alleen nog maar als bescherming van de zuidelijke flank van Pattons troepen. Op 6 mei 1945 accepteerde Devers in Oostenrijk de overgave van de Duitse Armeegruppe G.

Na de oorlog

Na de oorlog bleef Devers actief in het leger. Zo bleef hij na de capitulatie van de Duitsers nog in Europa als Commander Army Ground Forces. Daarna deed hij veel onderzoek naar de inzet van helikopters ter ondersteuning van grondtroepen tijdens gevechten en pleitte hij ervoor dat soldaten werden onderwezen in talen tijdens hun basisopleiding om zo tijdens gevechten in andere landen beter te kunnen comminiceren met de plaatselijke bevolking. Op 30 september 1949 werd Devers op eervolle wijze uit het leger ontslagen omdat hij de pensioengerechtigde leeftijd bereikt had. Hij had op dat moment een carrière van meer dan 35 jaar in het Amerikaanse leger achter de rug waarin hij een bekwame en doordachte commandant was gebleken.

Nadat Devers met pensioen was gegaan vervulde hij nog enkele functies in het Amerikaanse bedrijfsleven. Na zijn pensioen kreeg Devers vooral lof over zijn verhouding met de Franse en Britse strijdkrachten tijdens de Tweede Wereldoorlog. Hij was een van de weinigen die er een goede verstandhouding op na hield met de troepen van beide naties.

General Devers overleed op 15 oktober 1979 in Washington op 92-jarige leeftijd. De laatste jaren van zijn leven had hij op rustige wijze thuis doorgebracht met zijn familie. Hij werd op 19 oktober 1979 begraven op Arlington National Cemetery. In North Carolina is later een school naar Devers vernoemd.