Sinds 2015 worden er elk jaar op vele oorlogssbegraafplaatsen kaarsjes geplaast bij de graven. Dit gebeurd ondertussen ook al een aantal jaar op de oorlogsbegraafplaats in Mierlo. Wij gingen even langs voor een kleine sfeerimpressie.
Jan en Bets Heurkens uit Geldrop krijgen postuum de Yad Vashem toegekend door Israël. Deze hoge Joodse onderscheiding verdienen ze voor hun helpende hand aan Joodse kinderen in de Tweede Wereldoorlog. Jan is vanwege zijn verzetswerk in 1944 geëxecuteerd in Kamp Vught.
Death Valley De Peel is een 400 kilometer lange fietsroute langs allerlei bijzondere plekken uit de Tweede Wereldoorlog. 15 plekken zijn in Geldrop-Mierlo te vinden, zoals de Britse erebegraaflplaats.
Vier Engelse soldaten verhalen hun belevenissen in het krantje van No. 6 Command Workshop REME te Geldrop 1944. Locatie café Bakermans op het Bogardeind te Geldrop (een zekere nog onbekende Marie vulde dit verhaal later aan).
Veldmaarschalk B. Montgomery vestigde zijn hoofdkwartier van de 21ste Legergroep 1945 te Geldrop. de schrijver beperkt zich in deze column tot het verblijf van Veldmaarschalk B. Montgomery te Geldrop.
Robert (Bob) van Klinken, 101st Airborne Divisie, E- Compagnie, bazookaschutter, nam deel aan de verkenning op 19 september 1944 te Geldrop en Mierlo. Hij sneuvelde te Nuenen, een dag later, op 20 september 1944.
Na de dwaze vernieling van de Oorlogsbegraafplaats van het Gemenebest Mierlo vorige week was alles op de begraafplaats vandaag weer op orde. De mensen van de Commonwealth War Graves Commission waren tot gisteravond bezig om alle graven en monumenten schoon te krijgen. Vandaag bracht de Liberation Task Force een bezoek aan de begraafplaats en was er een korte ceremonie onder leiding van Locoburgemeester M. Jeucken.
Als ze gevraagd worden naar hun ervaringen in de Tweede Wereldoorlog, dan komen oorlogsveteranen Jim en Raymond prima uit hun woorden. Maar worden ze geconfronteerd met nieuws over de bekladde oorlogsgraven in Mierlo, vallen ze van pure ontzetting even stil. Uiteindelijk zegt Raymond stomverbaasd: Ik kan hem beter maar niet tegenkomen. Ik zou hem wurgen, denk ik.
Op de muur van de kapel is met zwarte verf een hakenkruis gekalkt en ook de grafzerken zijn beklad.
De boeren offerden brood en de burgers jam, citaat uit het dagboek van Eerw. Zr. Egidia. Wij hielpen hongerige rijken en misdeelde armen; we hielpen zieken en gevangenen, ontvluchten mannen uit Duitsland, onderduikers, joden, enz. in het concentratie kamp Vught werd door de gevangenen ontzettend honger geleden. Door bemiddeling van mevrouw Van Beuningen-Fentener van Vlissingen kon het lot van deze mensen wat werden verzacht. In het geheim deden wij aan deze actie mee. Elke veertien dagen gaven wij bij de vertrouwde boeren briefjes af waarop stond: Gelieve morgen onze lijdende medeburgers te gedenken en dan offerden de boeren brood en de burgers jam, gort en havermout. Elke maand konden wij drie kisten wegsturen. De goede vaderlanders die kwamen de lading hier ophalen en de lege kisten weer thuis brengen.
MIERLO - 'Wie de vrede bewaart verdient de vrijheid’ staat bij het bevrijdingsmonument in hartje Mierlo. Er wordt met geen woord gerept over de burgerslachtoffers uit de Tweede Wereldoorlog. Daarom heeft Heemkundekring Myerle werk gemaakt van een herdenkingsplaquette, die zaterdag 21 september wordt onthuld.
Els Heuvelink vertelt: ik heb in mij jeugdjaren, ook tijdens de Tweede Wereldoorlog, als redelijk onbezorgd ervaren. Gezegd moet worden dat mijn moeder een erg flinke vrouw was, die nooit enige angst heeft getoond. Het weerzien van mijn eigen tekening haalt een belangrijke herinnering naar boven. Op een dag ontdekte mijn vader dat alle dikke bomen langs onze straat in Geldrop een band van springstof om de stam hadden. Er kwamen zwetende, sjokkende, in plaats van marcherende, soldaten langs. De sirenes begonnen te loeien en wij moesten snel de kelder in. Buiten hoorden we de Duitse officieren brullend bevelen geven. Het was een vreselijk geschreeuw dat maar aanhield. Mijn vader hield het op een gegeven ogenblik niet meer uit en is stiekem en heel voorzichtig gaan kijken. Even later kwam hij struikelend de kelder weer in om te vertellen dat er twee kanonnen tussen de eikenbosjes naast ons huis stonden, gericht op Eindhoven en... op ons huis!
Mierlo: Jan en Martien Vorstermans, Brandevoort E 14, (1944 resp. 10 en 17 jaar) vertellen in 1994 (deels in dialect): Dinsdags zijn de Amerikanen (101 USA Airborne) hier geweest. Dat waren verkenners. Die waren hier en zijn later richting Mierlo-Hout gegaan. 's-Avonds hebben ze zich weer terug getrokken en wij dachten: We zijn bevrijd. De meiskes van de familie Sloots kwamen nog met de vlag gelopen om de bevrijders te verwelkomen. 's-Anderdaags waren de Amerikanen weer verdwenen en zaten de Duitsers weer hier. Dat is gewoon efkes een wisseling geweest.
Geldrop De scouting was door de bezetter in de oorlog ook verboden. Toch werden er in het geheim bijeenkomsten georganiseerd. Tonnie van Stratum uit Geldrop was een fervent scoutingman en bracht het zelfs tot hopman. Ook hij ging door en ging zelfs kamperen maar dan niet in uniform. Eens op een nacht hadden ze een kamp in Lierop en waren 's-nachts getuige van een vliegtuigcrash. Ze waren er als eerste bij, maar er was niemand meer te redden. Schrijver dezer ontdekte dat het de Britse Wellington BJ 603 van het 156 RAF Squadron van piloot P/O C.F. Taylor en zijn crew betrof. Direct na de crash toen de Duitsers nog niet aanwezig waren zag Tonnie kans om snel wat aluminium te pakken. Tonnie was toen als hobby edelsmid en dat materiaal kwam hem dus goed van pas. Hij maakte later van de materialen speldjes en een armband en zelfs een zakmes en een haarkam. Toen de bevrijders er waren bleken dit gewilde souvenirs te zijn. Tonnie ontving als ruilobject de fel begeerde Engelse sigaretten er voor in de plaats. Schrijver dezer kwam later in contact met de zus van navigator Sgt. W.R. Morris. Hij kon haar gelukkig maken met zo’n speldje. Voor haar een tastbaar aandenken van haar broer en al die jonge mannen de omkwamen voor onze vrijheid.
De koffie eerst zelf proeven! Mevr. Drieka van Duijnhoven-Vlemmix. Het Broek, D 31, Mierlo vertelt in 2008: Mierlo 1940: We woonden op Luchen. Er waren 4 kinderen, drie zoons een dochter. Broer Sjaak was op dat moment onder de wapenen in het westen van ons land. We hadden een schuilkelder bij Van der Linden. Wij gebruikten hiervoor het hout van de schob (afdak aan de boerderij voor karren enz.) en hadden er stropakken in gelegd. Op vrijdag 10 mei werd de Broekse Brug door ons leger opgeblazen en er waren op die dag veel vliegtuigen in de lucht, maar nog geen Duitser te zien. Een groep Nederlandse militairen vroeg om onderdak. Wij stuurden ze naar het huisje van de brugwerkers. Dit was nog ingericht en het beddengoed zelfs aanwezig. Ze overnachtten daar maar 's-morgens waren ze verdwenen richting Mariaheide. Zondagmorgen eerste Pinksterdag zagen we aan de overkant van het Eindhovens Kanaal plotseling de Duitsers. Ze installeerden zich met dertig man in onze schuur. De Duitsers trokken over de Nieuwe Brug die nog niet aangesloten was. Ook een jongen van Jan Klomp ging de brug over. We gingen koffie zetten voor de Duitse soldaten, maar we moesten eerst zelf proeven! Ze vertrouwden ons niet helemaal. Er vertrokken 20 Duitse verkenners richting Geldrop. Ze waren erg hoffelijk en gaven burgers op hun pad voorrang.
Het was niet altijd kommer en kwel in de oorlogsjaren en er waren zodoende wel eens wat komische gebeurtenissen waarom nog eens goed gelachen kon worden. Het volgende verhaal, geschreven door Ad Hermens, vond plaats bij de brug over het Eindhovense Kanaal te Geldrop in 1939.
In de oorlogsjaren die aan de bevrijding vooraf gingen werden wij in Nederland en zeker in Brabant iedere nacht wakker gehouden door de geallieerde nachtelijke bombardement vluchten naar Duitsland en uren later de retourvlucht. De Duitse afweer haalde veel toestellen neer met of zonder bommenlading. De crashes die het gevolg ervan waren vonden willekeurig plaats in de wijken en soms gelukkig het gros op het land of in de bossen. Vele slachtoffers bij de bemanningen en de burgers. Ad Hermens deed veel onderzoek en zal in de loop van het jaar enkele crashes te Geldrop-Mierlo en Rosmalen beschrijven. In Rosmalen was hij er zelf ooggetuige van en had veel slapeloze nachten. Nooit zal hij en vele anderen het eentonige gebrom, gemend met ontploffende luchtdoel granaten, vergeten. Als kind dacht je altijd dat zo’n toestel op eigen huis zou vallen...
Ad Hermens heeft een nieuw boekje uitgebracht met daarin de verhalen achter een 15 graven op de Oorlogsbegraafplaats van het Gemenebest te Mierlo. Het boekje is via de schrijver te bestellen en kost 12,95. Het is het eerste deel in een reeks over de graven op deze begraafplaats.
‘Amateur-historicus’ Ad Hermens (1932) is een wandelende encyclopedie waar het gaat om de Tweede Wereldoorlog in Geldrop en Mierlo, en maakte als kind zelf de oorlog mee in zijn geboortedorp Rosmalen. Elke maand schreef hij voor Middenstandsbelangen over de oorlog. Afwisselend tappend uit zijn brede onderzoek naar de oorlog in deze regio, en zijn persoonlijke herinneringen. TracesOfWar.nl publiceert het nu met zijn toestemming.
MIERLO - Op het Brits ereveld op adres Geldropseweg 68 wordt onderhoud gepleegd. De twee kapelletjes op het Mierlo War Cemetery worden gerestaureerd.
Afgelopen donderdag was de bevrijdingsherdenking bij het monument in Mierlo-Hout. De ochtend er voor bracht de adoptatieklas van de Odulfusschool een bezoek aan de begraaplaats in Mierlo om neer te leren over de bevrijding van Mierlo-Hout. Er werd onder andere stil gestaan bij het graf van Lieutenant John Bruce Millar, de Engelse tankcommandant die bij de spoorwegovergang waar het monument staat om het leven kwam. Uiteraard waren alle kinderen dezelfde avond ook aanwezig bij de herdenking bij het monument en plaatsten ze aldaar kaarsjes voor de oorlogsslachtoffers.
Na Weert en Valkenswaard trok de Liberation Task Force vandaag in vier verschillende colonnes verder naar het noorden. Eén van de colonnes kwam via Geldrop naar Mierlo, langs de daar gelegen oorlogsbegraafplaats. Voor een korte ceremonie werd daar even halt gehouden. De burgemeester van Geldrop-Mierlo, mevrouw Donders-de Leest, en schrijver Ad Hermens hielden o.a. een toespraak. Daarnaast werden er door leerlingen van het Strabrecht College bloemen gelegd bij alle graven. Na de kransleggingen trok de colonne verder via Helmond en Nuenen om vanavond te overnachten in Son.