Els Heuvelink vertelt: ik heb in mij jeugdjaren, ook tijdens de Tweede Wereldoorlog, als redelijk onbezorgd ervaren. Gezegd moet worden dat mijn moeder een erg flinke vrouw was, die nooit enige angst heeft getoond. Het weerzien van mijn eigen tekening haalt een belangrijke herinnering naar boven. Op een dag ontdekte mijn vader dat alle dikke bomen langs onze straat in Geldrop een band van springstof om de stam hadden. Er kwamen zwetende, sjokkende, in plaats van marcherende, soldaten langs. De sirenes begonnen te loeien en wij moesten snel de kelder in. Buiten hoorden we de Duitse officieren brullend bevelen geven. Het was een vreselijk geschreeuw dat maar aanhield. Mijn vader hield het op een gegeven ogenblik niet meer uit en is stiekem en heel voorzichtig gaan kijken. Even later kwam hij struikelend de kelder weer in om te vertellen dat er twee kanonnen tussen de eikenbosjes naast ons huis stonden, gericht op Eindhoven en... op ons huis!
Lees meer