Amerikaanse Burgeroorlog (1861-1865)

De Amerikaanse Burgeroorlog, in Amerika bekend als de Civil War, was een oorlog die van 1861 tot 1865 uitgevochten werd tussen de noordelijke Unie (Verenigde Staten van Amerika) en de zuidelijke Confederatie (Geconfedereerde Staten van Amerika). De oorlog eindigde in het voordeel van het noorden en de afschaffing van de slavernij. Zo’n 625.000 mensen kwamen om tijdens deze oorlog en velen raakten gewond.

De oorzaak van de oorlog ligt met name bij de wil van het zuiden om in de nieuw ontstane staten plantages op te starten waarin slaven te werk werden gesteld. Het noorden, dat van mening was dat slavernij niet meer kon, was hier fel op tegen. Begin 1861 vormden de staten Alabama, Florida, Georgia, Louisiana, Mississippi en later Texas de Geconfedereerde Staten van Amerika met Jefferson Davis als president. Na deze afscheiding ging het snel, de oorlog begon slechts twee maanden later nadat de Confederatie onder leiding van generaal Pierre Beauregard een aanval startte op Fort Sumter in Charleston Bay. De staten Virginia, Arkansas, North Carolina en Tennessee sloten zich vervolgens aan bij de Confederatie en vele bloedige veldslagen in verschillende staten volgden, vaak in het voordeel van het fanatieke zuiden. Het tij begon echter in 1864 te keren, de Unie boekte steeds meer successen. In 1865 gaf de Confederatie onder leiding van Robert E. Lee zich uiteindelijk over. Na de oorlog werd het Dertiende Amendement van de Grondwet van de Verenigde Staten ingevoerd in het zuiden en kwam er een einde aan de slavernij in Amerika.