Peel-Raamstelling - S-kazemat 109

In dit deel van Nederland bestond de verdediging tegen de Duitsers vooral uit rivieren en kanalen. De Peel-Raamstelling werd echter versterkt door mijnenvelden en vanaf het najaar van 1939 werden de Nederlandse militairen altijd in staat van alertheid gebracht. In het oosten werden om de paar honderd meter buitenposten geplaatst in de vorm van kleine betonnen kazematten.

Generaal Winkelman herkende de gevaarlijke kwetsbaarheid van de regio Meijel omdat hier geen bestaande kanalen waren als verdedigingswerk. Dat is de reden waarom hij deze locatie versterkte met extra kazematten en soldaten. De Duitsers braken elders door en de Nederlandse militairen werden teruggetrokken uit Meijel zonder een schot te hebben gelost.

Meijel werd pas in oktober 1944 onderdeel van het slagveld. Dit kwam doordat Meijel de enige bruikbare weg door het moerassige Peel was. De geallieerden hadden weken nodig om zich hier doorheen te vechten, maar in november was de locatie onder controle. Van het voormalige bruggenhoofd van de Peel-Raamstelling bleef op deze locatie vijf kazematten staan.

Heeft u zelf meer informatie over deze locatie? Lever het aan!

Gebruikte bron(nen)

• Tekst: Projekt Memoo
• Foto's: Lennard Bolijn (1, 2, 3, 4), Joost Verheijden (5)

< >