Anne Frank Huis Amsterdam

De voormalige onderduikplek waar Anne Frank haar dagboek schreef, is nu een museum. Leer de lotgevallen kennen van de acht onderduikers en de mensen die hen tijdens de oorlog hebben geholpen. Onder de vele originele geschriften in de collectie bevindt zich ook het dagboek van Anne Frank.

Opekta
Ruim een halfjaar na de Duitse inval verhuist Otto Frank met het kantoor en de magazijnen van Opekta en Pectacon van het pand Singel 400 naar Prinsengracht 263.
Het magazijn op de begane grond bestaat uit drie gedeelten. Helemaal vooraan is de expeditie van de goederen. In het middengedeelte staan machines voor het malen en mengen van specerijen. Achterin worden de specerijen verpakt. In twee mengtrommels worden de geleermiddelen voor de jambereiding gemaakt. Het product Opekta wordt alleen verkocht tijdens en na de zomer, als er veel fruit is, waar jam van gemaakt kan worden. Pectacon is een kruidenmengsel voor de bereiding van worst.

De schuilplaats
Maandagochtend, de familie Frank duikt onder in het achterhuis van het bedrijfspand. Voorheen werd een van de verdiepingen korte tijd als laboratorium gebruikt. In de maanden voor de onderduik is de schuilplaats zo onopvallend mogelijk voorbereid. De zolderruimte en de twee verdiepingen zijn ontruimd en bewoonbaar gemaakt.
In het huizenblok dat zich in de oorlogsjaren aan de tuinzijde achter de Prinsengracht bevindt, is het achterhuis van nummer 263 er één uit een lange rij. Er staat kleine en grote bebouwing, waarbij sommige huizen dieper zijn dan andere. Voor de omwonenden en achterburen wordt de indruk gewekt dat het achterhuis niet in gebruik is. Op 6 juli 1942 duikt de familie Frank onder. Een week later, op 13 juli, komt ook de familie Van Pels in het achterhuis. Fritz Pfeffer volgt hun voorbeeld op 16 november. De onderduikperiode eindigt op 4 augustus 1944, als de onderduikers zijn verraden en worden opgepakt.

Na de oorlog
Otto Frank keert als enige overlevende terug naar Amsterdam. De helpers vangen hem op en hij trekt enkele jaren bij Jan en Miep Gies in. Het bedrijf Opekta is nog actief en de helpers werken er nog, met Johannes Kleiman als directeur.
Otto trekt zich in 1953 definitief terug uit het bedrijf en gaat zich steeds meer wijden aan het dagboek van zijn dochter Anne. Samen met Kleiman zet hij zich nog in voor het behoud van het pand. De naastgelegen panden staan echter op het punt om afgebroken te worden. Dit vormt een directe bedreiging voor nummer 263. Bovendien verkeert het pand in slechte staat. Opekta kan het niet langer opbrengen om het pand te houden en verhuist. Onder druk van de publieke opinie en dankzij een inzamelingsactie onder leiding van de Amsterdamse burgemeester Van Hall wordt het pand van de ondergang gered.

Het huis als museum
Naar aanleiding van de opening schrijft Otto Frank: 'Bij de restauratie van het huis was het de bedoeling het voorhuis te moderniseren, om het te kunnen gebruiken als internationaal jeugdcentrum, maar het achterhuis zoveel mogelijk in de oorspronkelijke toestand te laten.'
Kleiman is als bestuurslid betrokken bij het Anne Frank Huis. Tot zijn dood in 1959 is hij ook directeur van Opekta. Miep Gies en Bep Voskuijl zijn al in 1947 gestopt met werken om voor hun gezin te zorgen. Victor Kugler is in 1955 naar Canada geëmigreerd. De plek waar zij allen een belangrijke geschiedenis achterlaten, trekt vanaf 1960 veel belangstelling. In het eerste jaar bezoeken al 9000 mensen het museum. Tien jaar later tellen we 180.000 bezoekers. Het Huis gaat in 1970 enkele maanden dicht voor noodzakelijke werkzaamheden. Het is niet bestand tegen zoveel bezoekers.

(Foto 1) De ingang van het Anne Frank Huis is sinds november 2018 aan de Westermarkt 20.
Op foto 5 is de ingang van het oorspronkelijke huis aan de Prinsengracht 263 te zien.

Voor de actuele bezoekersinformatie, kunt u terecht op de website van het museum.

Heeft u zelf meer informatie over deze locatie? Lever het aan!

Gebruikte bron(nen)

• Tekst: Anne Frank Stichting
• Foto's: Massimo Catarinella