Deze kleine koperen gedenkplaten (Stolpersteine of struikelstenen) herdenken:
* Ilse Dannenbaum, geboren in 1920, gedeporteerd Theresienstadt, verloren (vermoedelijk dood) in Auschwitz.
* Gerda Dannenbaum, geboren 1925, gedeporteerd Theresienstadt, verdwaald (vermoedelijk dood) in Auschwitz.
* Arthur Dannenbaum, geboren 1891, gedeporteerd Theresienstadt, verloren (vermoedelijk dood) in Auschwitz.
Arthur Dannenbaum en Cäcilie Lewin trouwden en kregen drie dochters, Ilse, Eva Sophie en Gerda. Het gezin woonde in de jaren dertig in een vierkamerappartement aan de Alt-Moabit 85. Het verhaal van Cäcilie is niet gevonden. Eva Sophie ontsnapte naar de VS en werd 86 jaar oud.
Arthur en de andere twee dochters maakten deel uit van de Berlijnse slavenarbeiders onder de nazi's: Arthur werkte voor de Schupke Company in Reinickendorf, Ilse voor een wapen- en munitiefabriek en de tiener Gerda voor Siemens & Halske (elektrotechniek).
Uit gegevens blijkt dat de familie op 19 januari 1943 een vermogensverklaring heeft ingevuld, die de nazi's gebruikten om de eigendommen van de familie in beslag te nemen. Een week later werd Arthur Dannenbaum met het 82e "Alterstransport" naar Theresienstadt gedeporteerd. Hij werd later in september 1944 naar Auschwitz op transport gesteld en daar vermoord. Volgens Yad Vashem en op basis van deportatielijsten zijn de zusters Ilse en Gerda Dannenbaum op 29 januari 1943 met het 27e Osttransport vanuit Berlijn naar Auschwitz gedeporteerd en daar vermoord. Informatie over deportatie naar Theresienstadt (zoals vermeld op hun stolpersteine) werd niet gezien.
Opmerking: verschillende bronnen tonen twee verschillende mogelijke locaties van deze stolpersteine - Alt Moabit 85 en Alt Moabit 86. Informatie over het daadwerkelijke adres zou op prijs worden gesteld.
"Stolpersteine" is een kunstproject in Europa van Gunter Demnig ter herdenking van slachtoffers van het Nationaal-Socialisme (nazisme). Stolpersteine (struikelstenen) zijn kleine, 10x10cm messing plaquettes geplaatst in de stoep voor de laatste vrijwillige residentie van (meestal Joodse) slachtoffers die zijn vermoord door de nazi's. Elke plaquette is gegraveerd met de naam van het slachtoffer, de geboortedatum en de plaats (meestal een concentratiekamp) en de datum van overlijden. Op deze manier geeft Gunter Demnig een individueel gedenkteken aan elk slachtoffer. Eén steen, één naam, één persoon. Hij citeert de Talmoed: "Een mens wordt alleen vergeten als zijn of haar naam wordt vergeten."
Heeft u zelf meer informatie over deze locatie? Lever het aan!