Stolpersteine Augsburger Straße 42

Deze kleine koperen gedenkplaten (Stolpersteine ​​of struikelstenen) herdenken:

* Dr. Helene Herrmann geboren Schlesinger, geboren 1877, gedeporteerd 10 september 1942, Theresienstadt, vermoord 1944 in Auschwitz.
* Dr. Max Herrmann, geboren 1865, gedeporteerd 10 september 1942, Theresienstadt, vermoord 17 november 1942.

Helene Schlesinger en Max Herrmann trouwden in 1898. Ze werd literatuurwetenschapper en leraar. Ze voltooide haar proefschrift over Goethe, de vierde vrouw in het Berliner Germanischen Seminar. [/ I] Zelfs vandaag zijn haar essays over hedendaagse literatuur nog steeds beschikbaar in twee delen van haar schrijven. Na haar afstuderen in 1915 doceerde ze Duits, Latijn en Frans, en haar studenten herinneren zich haar als een indrukwekkende en boeiende lerares.

Max Herrmann promoveerde in 1889 en doceerde aan de Friedrich Wilhelms Universiteit in Berlijn. Ten slotte werd hij in 1913 geassocieerd hoogleraar en in 1930 hoogleraar. In 1923 richtte hij het Berlin Theater Studies Institute op, dat hij samen met Julius Petersen leidde. Tegenwoordig staat Max Herrmann bekend om het starten van het academische veld van theaterstudies. In 1933 was Dr. Max Herrmann een van de weinige Duitse academici die protesteerden tegen de boekverbranding. Hij werd dat jaar gedwongen met pensioen te gaan met een verlaagd pensioen, en hij en Helene moesten hun huis in Charlottenburg, waar ze drie decennia hadden gewoond, opgeven. Van toen tot 1938 werkte Dr. Helene Herrmann samen met een voormalige leerling, Dr. Vera Lachmann, om joodse kinderen te onderwijzen op de privéschool van Lachmann, totdat de nazi's de school in 1939 sloten. (Vera Lachmann kon ontsnappen naar de VS, waar ze eindigde met lesgeven in klassiekers op prestigieuze hogescholen en universiteiten en in een zomerkamp voor jongens.)

Ze trokken in bij Helene's zus, Katharina (Käthe) Finder in Berlijn-Charlottenburg (Eislebener Str. 9). Ze probeerden met de hulp van vrienden en collega's samen te emigreren naar de VS, het VK of Zwitserland, maar dat lukte niet. Max, Helene en Käthe werden op 8 september 1942 weggevoerd en op 10 september naar Theresienstadt gedeporteerd. Hij was twee maanden later dood. Helene en Käthe werden op 16 mei 1944 vanuit Theresienstadt naar Auschwitz gedeporteerd. Als ze de reis overleefden, werden ze verwerkt, een tijdje in een zogenaamd Family Camp gestopt. Iedereen die zich op 10 juli 1944 nog in het Familiekamp bevond, werd naar de gaskamers gebracht en vermoord.

Er is een stolperstein voor Katharina Finder op [towid] 31421, Eislebener Strasse 9 [/ towid] in Berlijn-Charlottenburg.

Deze messing plaquettes zijn in de stoep te vinden voor de huizen waarvan de voormalige, meestal Joodse, bewoners vermoord zijn door de Nazi’s. In de kleine, messing plaatjes zijn de namen en de datum en plaats (meestal een concentratiekamp) waar zij vermoord zijn ingestanst.

In veel andere steden, vooral in Duitsland maar ook in andere Europese landen, komen deze monumentjes ook voor, en hun aantal, nu al vele duizenden, neemt nog steeds toe. Vrijwel alle Stolpersteine zijn gelegd door de Duitse kunstenaar zelf, Gunter Demnig.

Heeft u zelf meer informatie over deze locatie? Lever het aan!

Gebruikte bron(nen)

• Tekst: Fedor de Vries & Anne Palmer
• Foto's: Thom Quine (1), OTFW (2), OTFW (3)
• Stolpersteine in Berlin: Augsburger Str. 42
• Yad Vashem: Transport Ea, Theresienstadt-Auschwitz, 16 May 1944
• Stolpersteine.eu