Stolpersteine Hauptstrasse 86

Deze kleine messing plaquettes (Stolpersteine of struikelstenen) herdenken:

* Wilhelm Hess, geb. 1877, gedeporteerd 1940 Gurs, geïnterneerd Drancy, 1942 Auschwitz, vermoord.
* Betty Hess née Löb, geb. 1885, gedeporteerd 1940 Gurs, geïnterneerd Drancy, 1942 Auschwitz, vermoord.
* Simon Eugen Hess, geb. 1912, vluchtte 1939, Brazilië.
* Käthe Hess, geb. 1913, vluchtte 1938, V.S
* Helmut Hess, geb. 1915, vluchtte 1939, Brazilië.
* Hilda Hess, geb. 1918, vluchtte 1939, Engeland.

Achtergrond
Wilhelm Hess was de zoon van Samuel Simon Hess (1842-1932) en Therese Kaufmann Hess (1848-1940). Een stolperstein voor Therese is vlakbij, op Letzenbergstraße 5.

In 1900 voegde Wilhelm Hess zich bij zijn vader in een bedrijf, "Samuel Hess and Son Partnership". Wilhelm kocht het huis in de Hauptstraße 86 waarschijnlijk vlak voor zijn huwelijk in 1910 met Betty Löb, de dochter van een meesterbakker. Het huis had twee verdiepingen en een schuur die uiteindelijk plaats bood aan 15 runderen en paarden. Het echtpaar bezat ook velden om te grazen en veevoer te verbouwen. Wilhelm en Betty kregen vier kinderen: Simon Eugen (1912), Käthe (1913), Helmut (1915) en Hilda (1918).

In 1921 ging Samuel Hess met pensioen en droeg het bedrijf over aan zoon Wilhelm. In de jaren 1930 had het bedrijf ernstig te lijden onder de acties van de nazi's, te beginnen met klanten die niet betaalden voor goederen (zoals Hitler had geadviseerd). In 1937 werd de handelsvergunning ingetrokken. De familie overleefde met wat ze konden verbouwen en met de melk van één overgebleven koe. Tijdens de Pogromnacht in november 1938 werd het huis aangevallen en het grootste deel van de inboedel vernietigd.

De vier volwassen kinderen verlieten Duitsland allemaal - waarschijnlijk met hulp van hun ouders. Simon Eugen werd na de Pogromnacht enkele weken naar Dachau gebracht, maar Helmut bleef die ervaring bespaard. Beide broers verlieten Duitsland in 1939 voor Bolivia en vestigden zich in Brazilië. De twee zussen werkten als huishoudelijke hulp op verschillende locaties in Duitsland, maar konden toen geen werk vinden: Ariërs wilden hen niet in dienst nemen en Joodse gezinnen konden zich geen personeel meer veroorloven. Käthe emigreerde in april 1938 naar New York, trouwde en kreeg 2 kinderen, Michael en Betty Hornik. Hilda ging in 1939 naar Engeland, trouwde met Emanuel Katz die vanuit Wenen daarheen was geëmigreerd; ze kregen één kind, Peter Katz, die naar Malsch kwam voor de installatie van de stolpersteine voor zijn familieleden op 23 mei 2023.

Wilhelm en Betty Hess werden op 22 oktober 1940 gedeporteerd naar het interneringskamp Gurs. In 1942 begonnen de ambtenaren van Vichy met het leeghalen van Gurs en droegen Joodse gevangenen over aan de nazi's. Wilhelm en Betty behoorden tot de eersten die werden gedeporteerd. Wilhelm en Betty behoorden tot de eersten die van Gurs naar Drancy werden gedeporteerd en 6 dagen later, op 12 augustus 1942, arriveerden ze in Auschwitz. Ze werden diezelfde dag vermoord.

"Stolpersteine" is een kunstproject in Europa van Gunter Demnig ter herdenking van slachtoffers van het Nationaal-Socialisme (nazisme). Stolpersteine (struikelstenen) zijn kleine, 10x10cm messing plaquettes geplaatst in de stoep voor de laatste vrijwillige residentie van (meestal Joodse) slachtoffers die zijn vermoord door de nazi's. Elke plaquette is gegraveerd met de naam van het slachtoffer, de geboortedatum en de plaats (meestal een concentratiekamp) en de datum van overlijden. Op deze manier geeft Gunter Demnig een individueel gedenkteken aan elk slachtoffer. Eén steen, één naam, één persoon. Hij citeert de Talmoed: "Een mens wordt alleen vergeten als zijn of haar naam wordt vergeten."