Brug naar de laatste tegenstand in Knokke
Na de bevrijding van Oostburg op 29 oktober 1944 restte de Canadezen nog een laatste hindernis; het Uitwateringskanaal bij Retranchement. De Hickman Bridge, die de Royal Canadian Engineers bouwden, werd door de genisten vernoemd naar hun gesneuvelde sergeant. Na het gereedkomen van de brug, konden Canadese troepen de laatste verzetshaarden rondom Knokke uitschakelen, waarmee op 4 november eindelijk heel België was bevrijd. Operation Switchback was hiermee succesvol afgerond.
Ondanks dat hun werk onbekend is gebleven leverden de ondersteunende troepen een niet te onderschatten bijdrage aan de Canadese overwinning. Zo werkte de genie dag in dag uit om de wegen begaanbaar te maken. Het werk was door de vele mijnen en boobytraps extreem gevaarlijk. Zo raakte de commandant van 6th Field Company Royal Canadian Engineers, majoor T.R. Murphy, op 31 oktober 1944 gewond bij de bouw van de brug over het Uitwateringskanaal bij Retranchement. De tragedie begon met No. 2 Platoon die de weg van Zuidzande naar Retranchement controleerde op mijnen. Zonder veel problemen bereikten ze Retranchement.
De plek waar de brug over het Uitwateringskanaal moest komen lag echter vol mijnen. No. 3 Platoon maakte een uitgebreidere verkenning van de plek waar de brug was gepland. Ze kwamen al snel onder vijandelijk vuur vanaf de overkant van het Uitwateringskanaal. Ondanks de gevaarlijke omstandigheden werd de brug over het kanaal gebouwd. Als gevolg van de continue Duitse beschietingen op de bouwplaats raakten de genisten Harvey, Scott, en Slak gewond. Genist Williams had de pech dat hij in een schuttersput sprong waarin zich een mijn bevond. Zijn beide voeten werden zwaar verminkt. Sergeant John L. Hickman stierf als gevolg van de ontploffing van een mortiergranaat in zijn nabijheid. De Baileybrug over het Uitwateringskanaal werd door zijn kameraden naar hem vernoemd. Een monument herinnert tegenwoordig aan de Hickman Bridge.
Met het gereedkomen van de Hickmanbrug konden de Canadese eenheden doorstoten naar het laatste stukje België dat nog niet bevrijd was, het gebied rond Knokke. De commandant van de Duitse troepen in Zeeuws-Vlaanderen, Generaal-Majoor Eberding, werd samen met zijn staf op 31 oktober 1944 in Knokke gevangen genomen. Op 2 november viel het laatste Duitse steunpunt in West-Zeeuws-Vlaanderen, Stützpunkt Cadzand-Badhuis. De laatste Duitse eenheden gaven zich op 3 november over in Zeebrugge in België. De strijd was eindelijk ten einde!
Liberation Route Europe is gecertificeerd als Cultural Route of the Council of Europe. Met honderden plekken en verhalen in negen verschillende Europese landen, verbindt de route de belangrijkste regio's langs de dezelfde route van de geallieerden in 1943-1945.
Het gehele traject bestaat uit themaroutes die per fiets, te voet of per auto kunnen worden afgelegd. Deze routes passeren tal van historische- en interessante locaties en vertellen verhalen vanuit een veelvoud aan perspectieven die belangrijk waren in de laatste fase van de Tweede Wereldoorlog.
Iedere route is voorzien van zogenaamde markers.
Een afzonderlijke groep binnen de routes vormen de door de beroemde architect Daniel Libeskind ontworpen Vectors of Memory. Zij vormen een symbolische familie van markeringspunten die mensen, plaatsen en verhalen in het Europese landschap eren. De vectoren zijn een topografie van het geheugen. Ze fungeren als punten in zowel ruimte als tijd en sluiten aan bij het bevrijdingsverhaal. Het is belangrijk dat de markeringen een duidelijke en krachtige boodschap overbrengen.
Er zijn 4 soorten vectoren:
- De Remembrance Site Vector
- De Kruispuntvector
- De Muurvector
- De Vloervector
Voor meer informatie over de Vectors of Memory zie de site van Liberation Route Europe: https://www.lre-foundation.org/vectors-of-memory.
De routes zijn terug te vinden op de website van Liberation Route Europe of in de app via welke ook veel verhalen te beluisteren zijn.
Heeft u zelf meer informatie over deze locatie? Lever het aan!