Passchendaele Memorial Garden Duitsland

Deze herinneringstuin gedenkt de vele duizenden Duitsers die in de Eerste Wereldoorlog in de Westhoek sneuvelden. De gesteentes basalt en Wezerzandsteen die hier werden gebruikt, zijn typisch Duitse materialen. Tot op vandaag is het exacte aantal Duitse gesneuvelden in de regio, en zelfs tijdens de Slag om Passendale, onbekend. Het grote blok basalt waar je door kunt doorkijken, verbeeldt daarom een ‘ongekende leegte’. De holte bovenaan in het blok refereert naar de Neue Wache te Berlijn, de centrale gedenkplaats van de Bondsrepubliek Duitsland voor de slachtoffers van oorlog en tirannie. Een opening in het dak stelt een beeld van Käthe Kollwitz ‘Moeder met haar dode zoon’, bloot aan de weerelementen. Käthe Kollwitz verloor haar zoon Peter in Vlaanderen. Hij ligt begraven op de Duitse oorlogsbegraafplaats te Vladslo waar het bekende, door haar gemaakte ‘Treurend Ouderpaar’ staat.

De belangrijkste plant die we hier zien is de roos. Net zoals de klaproos symboliseert de rode roos tijdens het lijden en bloedvergieten van een oorlog. Deze oude Duitse rozen refereren daarnaast ook naar het gedicht ‘Die Rosen Im Garten’ van Ernst Stadler. Hij schreef het in 1914, het jaar waarin hij werd opgeroepen om te vechten voor Duitsland. Ernst Stadler was een Europeaan: zijn afkeer tegen de oorlog was geen geheim. Desondanks had hij geen andere keuze. De oorlog bracht hem op de slagvelden van Vlaanderen. Op 30 oktober 1914, tijdens de Eerste Slag om Ieper, werd hij in de Zonnebeekse deelgemeente Zandvoorde gedood door een granaatexplosie. In dit gedicht lijkt het of Stadler de jonge Duitse mannen, de ‘bloem van de natie’, vergelijkt met rozen die bloeien in de zomer van 1914 en een onzekere herfst tegemoet gaan.

‘De rozen in de tuin’ – Ernst Stadler 1883-1914
In de tuin bloeien de rozen voor de tweede maal. Dagelijks ontspruiten ze in dikke bundels
in de zon. Maar de uitbundige tederheid is verdwenen,
waarbij de eerste bloesem deinen in de tuin van witte en rode brandende sterren.
Ze exploderen inhaliger, alsof ze uit gescheurde aderen
vloeien over het dik gezwollen gebladerte
Hun woekerende bloei is net als de rochel van de dood
die de passerende zomer draagt richting het onzekere licht van de herfst.

Heeft u zelf meer informatie over deze locatie? Lever het aan!

Gebruikte bron(nen)

• Tekst: Luc Van Waeyenberge
• Foto's: Luc Van Waeyenberge
• Informatiebord Kasteeldomein Zonnebeke